همسر و خواهر منصور اوسانلو، دبیر سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، هنگامی که در انتظار ملاقات با کمیسر عالی سازمان ملل متحد برای حقوق بشر بودند، دستگیر و بعدأ آزاد شدند.
اوسانلو بارها بدلیل فعالیت های کارگری خود زندانی شده است. او آخرین بار در ماه ژوئیه دستگیر شد و بی رحمانه مورد ضرب و شتم قرار گرفت، و اینک در بازداشتگاه اوین زندانی است.
کوشش های دولت ایران برای مرعوب ساختن اعضای جنبش کارگری ایران با تهدید یا دستگیری افراد فامیل آنها تازگی ندارد. پس از آن که رانندگان اتوبوس در تهران در سال ۲۰۰۶ در اعتراض به پایئن بودن حقوق و شرایط ناهنجار کار دست به اعتصاب زدند، صدها راننده بزندان افتادند و بسیاری از اعضای خانواده های آنها، در برخی موارد با خشونت، دستگیر شدند.
رفتار بی رحمانه رژیم دینی ایران با رهبران کارگران از چشم مردم و محافل خارج از ایران دور نمانده است. بسیاری از گروه های طرفدار حقوق بشر و رهبران اتحادیه های کارگری در سراسر جهان خواهان آزادی منصور اوسانلو شده اند. آنها همچنین به بازداشت محمد صالحی، یک رهبر دیگر کارگران ایران و پایه گذار اتحادیه کارگران خباز، اعتراض کرده اند. او در ماه آوریل دستگیر شد و شش ماه است در شهر سنندج، دور از خانواده خود، زندانی است.
جیمز هافا Hoffa رئیس اتحادیه کامیونداران ، که نزدیک به یک میلیون و پانصد هزار مرد و زن را در آمریکا و کانادا نمایندگی می کند، نامه ای برای محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران فرستاده و خواهان آزادی صالح و اوسانلو شده است.
هافا، همچنین نامه ای برای مدیران صندوق مستمری و بازنشستگی اتحادیه کامیونداران نوشته و از آنها درخواست کرده است فروش هر تعداد سهامی را که اتحادیه در شرکت های طرف معامله با ایران دارد بررسی کنند. او نوشت: پول کامیونداران نباید در شرکتی که از معامله با ایران سود می برد، سرمایه گذاری شود.
پرزیدنت جرج بوش هنگام سخن گفتن در باره جدالی که بین نیروهای افراط گرائی و اعتدال در خاورمیانه جریان دارد، وضعیت دشوار رهبران کارگران ایران را یادآور شد:
**** ما این جدال را در ایران می بینیم، جائی که در آن یک رژیم ارتجاعی مردم پر غرور و سرفراز خود را مقهور می کند، رهبران اتحادیه های کارگری آزادی را دستگیر می کند، و منابع ایران را برای تامین هزینه های گسترش ترور و دست یابی به جنگ افزار اتمی بکار می برد.
آقای بوش می گوید مردم ایران نباید در چنین شیوه ای زندگی کنند. نماینده آنها باید دولتی باشد که آنان را قادر سازد دارای زندگی بهتری شوند، خانواده های خود را غنی کنند و شانس بهتری برای موفقیت برای آنها فراهم آورد.