فرج سرکوهی روزنامه نگار مقیم آلمان در آستانه فرا رسیدن روز خبرنگار در هفدهم مرداد ماه معتقد است نامگذاری روزهایی تحت نام روز آزادی بیان، روز آزادی قلم و روز آزادی مطبوعات در ایران، در شرایطی که در آن کشور آزادی مطبوعات وجود ندارد و روزنامه نگاران، در زندان بسر می برند و کانون نویسندگان، حق برپایی جلسات مجمع عمومی خود را ندارد، بی معناست و به یک طنز تراژیک شبیه است.
فرج سرکوهی، علت به تعطیلی کشاندن روزنامه شرق را افزایش رقابت های سیاسی در آستانه انتخابات ریاست خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی دانست، که در تلاش است روزنامه های جناح مقابل، یعنی جناح رفسنجانی، کروبی، خاتمی را به تعطیلی کشاند.
سرکوهی، معتقد است در ایران، بهانه هایی که در مورد بسته شدن نشریات، از سوی دولت مطرح می شود، به تناسب عقب نشینی نشریات، روز به روز تغییر می کند، و به حیطه حریم خصوصی افراد وارد شده است. در این خصوص فرج سرکوهی، طرح مسایل شخصی و خصوصی افراد، و ربط و تاویل آن در آثار مکتوب و هنری افراد را مغایر قانون می داند.
به باور وی، بنیادگرايان و کسانی که مطبوعات را سرکوب می کنند، به جای این که متن و موضوع اثر را مورد کنکاش قرار دهند، به بررسی خصوصیات فردی خالق اثر می پردازند. وی با اشاره به صدور حکم توقیف روزنامه شرق، به علت چاپ مصاحبه با شاعری که در آثارش، رویکرد همجنسگرایانه داشته، معتقد است زندگی و خصوصیات فردی افراد تا جایی می تواند مورد بحث قرار گیرد که به متن و موضوع اثر ارتباط داشته باشد، در غیر اینصورت طرح موضوعاتی این چنین، غیر اخلاقی و غیر قانونی است.
فرج سرکوهی معتقد است در ایران، روزنامه مستقل وجود ندارد و جملگی روزنامه های موجود را وابسته به جناح های حکومتی از قبیل پراگماتیست های مذهبی یا رفرمیست های مذهبی و یا بنیادگرایان یا محافظه کاران سنتی دانست.
سرکوهی، سعی و هدف دولت را در بستن نشریات موجود، بالا بردن سطح سانسور و اعمال خودسانسوری دانست.
