در ایران، طی چند ماه گذشته، دانشجویان دستگیر شده اند، فعالان حقوق زنان با شلاق مورد تهدید قرار گرفته اند، روزنامه نگاران و روحانیان ناراضی به مرگ محکوم شده اند. رهبران کارگری آماج ضرب وشتم بوده اند و به زندان افتاده اند، شمار اعدام ها، از جمله یکی با سنگسار، افزایش یافته است.
افزون بر این، دولت ایران به اصطلاح اعتراقات دو شهروند آمریکائی ایرانی تبار را پخش کرده است. آنها که هردو پژوهشگر و اندیشمند هستند، ماه ها است در زندان اوین در بازداشت انفرادی بسر می برند.
هاله اسفندیاری و کیان تاجبخش در تلویزیون دولتی نشان داده شدند که ظاهرا قبول می کردند هدف کارهای آنها سرنگونی رژیم دینی بود. اینک رادیوی دولتی ایران اعلام کرده است شمار نامشخصی از ایرانیان، که به طریقی با آمریکائیان بازداشت شده ارتباط داشتند، نیز دستیگر شده اند.
رویا برومند، مدیر اجرائی "بنیاد برومند برای پیشبرد حقوق بشر و دمکراسی در ایران" می گوید، نشان دادن زندانیان سیاسی در تلویزیون و پخش باصطلاح اعترافاتی که زیر فشار گرفته شده، برای رژیم مذهبی ایران تازگی ندارد:
**** این روشی است که به زمان تولد جمهوری اسلامی باز می گردد، هنگامی که با منتقدین دولت یا کسانی که برنامه آنها مشخصا با برنامه های دولت تطبیق نمی کرد، خواه انقلابی، یا سلطنت طلب، یا سکولاریست، یا دیگران، چنین رفتاری می شد تا آنکه ارتباط های خود را قطع کنند و حرف نزنند.
خانم برومند می گوید گروه های گوناگون ایرانیان اینک زیر حمله دولت ایران قرار دارند – دانشجویان، رهبران کارگری، فعالان حقوق قومی و زنان - وجه مشترکی دارند: همه آنها می خواهند نوعی زندگی جمعی در خارج از دولت داشته باشند:
**** این ها جنبش ها و حرکت های افقی هستند که وابستگی و وفاداری خاصی بدولت ندارند. آنها نگران حقوق خودشان، حق تشکیل انجمن در ارتباط با کارشان، یا آینده خود، یا مطالعات خود هستند، و در خارج از ایران، نه با حکومت ها، بلکه با همگنان خود، همبستگی پیدا کرده اند، و دولت نمی تواند آنرا تاب بیاورد.
شان مک کورمک، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در باره سرکوب های اخیر در ایران اظهار نظر کرد. او در یک بیانیه کتبی از دولت ایران خواست پیش از آن که ایرانیانی بیشتری به دلیل کوشش برای استفاده از حقوق و آزادی های جهانی خود، متحمل رنج و ناراحتی شوند، وضعیت حقوق بشر در ایران را بهبود بخشد.
