پرزیدنت بوش مردم آمريکا را به شکیبائی، شجاعت و فداکاری بیشتر در جنگ در عراق فراخوانده است.
در حالی که آمريکا سالروز استقلال خود را جشن می گیرد، پرزیدنت بوش روز چهارشنبه در جمع یک واحد گارد ملی در مارتینزبرگ، در ایالت ویرجینبای غربی، سخن گفت و از آمريکائیان همچنین خواست برای کمک به خانواده های سربازان داوطلب شوند.
در روز چهارم ژوئیه ۱۷۷۶، آمريکائیان در سرزمینی که اینک ایالات متحده نامیده می شود، استقلال خود را از بریتانیا اعلام کردند.
همراه با برگزاری مراسم خاصی در سراسر کشور و بخصوص واشنگتن، متن اعلامیه تاریخی استقلال ایالات متحده، برای عموم باز خوانده می شود.
در واشنگتن، بمناسبت این روز تاریخی جشن یک روزه ای بر پا میشود که با برگزاری مراسم آتش بازی با شکوه در اطراف بنای یاد بود جرج واشنگتن، نخستین رئیس جمهوری کشور، پایان می یابد. معمولا حوالی ۴ ژوئيه فرودگاه ها و ایستگاه های ترن در سراسر آمریکا مملو از جمعیتی می شود که برای برگزاری روز استقلال سفر می کنند.
در اين روز، نخستين توقفگاه برای بسياری از جهانگردانی که از شهر فيلادلفيا در ايالت پنسيلوانيا ديدن می کنند تفريحگاه معروف استقلال است. اينجا مکانی است که پدران آزادی آمريکا در يک ديدار مشترک اعلاميه استقلال را تدوين کردند.
بيل کاگلين يکی از کارکنان پارک ملی فيلادلفيا می گويد:" معمولأ مردم دوست دارند زادگاه ايالات متحده آمريکا را از نزديک ببينند. اعلاميه استقلال در همين ساختمان نوشته شد." او می گويد: "من فکر می کنم آنچه که بيش از هر چيز مردم را به اينجا جلب می کند، آگاهی از اين حقيقت است که ما ملتی هستيم که کشورمان را بر اساس آرمانهای برابری و آزادی بنا کرده ايم.
کاگلين می افزايد: من فکر می کنم اين موضوع برای بسياری از مردم در سراسر جهان جذاب باشد. آنها می خواهند مکانی را که اعلاميه استقلال در آنجا به تصويب رسيد از نزديک ببينند." آن آرمانها نه تنها در اعلاميه برسم يادگار نگاه داشته شده است بلکه در گوشه و کنار تفريحگاه استقلال نيز به چشم می خورند. هنرپيشگان ملبس به لباس ميهن پرستان اصيل آمريکايی، نظير جورج واشنگتن و بن فرانکلين، به اين جو تاريخی پيوسته، در ميان بازديدکنندگان قدم می زنند و با آنها به بحث و گفتگو می پردازند.
آثار و مکانهای باستانی نظير ناقوس آزادی، تالار درودگران و يا خانه ای که گفته می شود بتسی رُز خياط، برای اولين بار پرچم آمريکا را در آنجا دوخت، همه ساله بيش از سه ميليون بازديدکننده به خود جلب می کنند.
بازديدکننده ای می گويد: "به نظر من ديدن اين همه تاريخ واقعأ شگفت انگيز است." نفر ديگری می گويد:" اين همان جايی است که اين کشور در آنجا بنيانگذاری شد. اين نقطه مرکزی آمريکاست." شخص ديگری يادآور می شود:"من هميشه دوست داشتم ناقوس آزادی را از نزديک ببينم، که امروز موفق شدم اين کار را بکنم."
بيل کاگلين می گويد:" من عاشق ناقوس آزادی هستم." ناقوس آزادی روز هشتم ژوئيه سال ۱۷۷۶ برای فراخوان اهالی شهر فيلادلفيا جهت اعلان اعلاميه استقلال به صدا درآمد. اما در سال ۱۸۴۶ بروز ترکی در بدنه ناقوس باعث شد ديگر صدايی از آن در نيايد و از آن تاريخ به بعد آن را از برج تالار استقلال پايين آورده و بعنوان يک شی تاريخی به تماشا گذاشته اند.
بيل کاگلين می گويد: " اين سمبل بسيار نيرومندی است. من هر روز آن را می بينم. اين ناقوس قبل از آنکه ترک بردارد اثری مقدس بود. اما بعد از آن هم به سمبل آزادی مردم آمريکا تبديل شد." و اما تعداد بازديدکنندگان از اين مکان تاريخی همه ساله در روز چهارم ژوئيه نسبت به روزهای ديگر سال بيشتر می شود. بيل می گويد: "چهارم ژوئيه روز درخشيدن ما در اينجاست."