آمريکا از تصویب به اتفاق قطعنامه شماره ۱۷۳۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد، که تحریم هائی را بر ایران به دلیل خودداری از تعلیق فعالیت های اتمی حساس برقرار می سازد، پشتیبانی می کند. پیشتر، قطعنامه ۱۶۹۳ که در ژوئیه به تصویب شورای امنیت رسید، ایران را به چنین اقدامی فرا می خواند.
آلِیاندرو ولف، کفیل نماینده آمريکا در سازمان ملل متحد، کوشش ایران برای دستیابی به توانائی تسلیحاتی اتمی را تهدیدی جدی می نامد:
**** ما ایران را در گروه کوچک کشورهائی که تحت تحریم های شورای امنیت قرار دارند می گنجانیم و این پیام روشن را به ایران می فرستیم که ادامه نادیده گرفتن تعهداتش و گردنکشی در برابر این سازمان، بازتاب ها و پیامدهای جدی به همراه خواهد داشت.
قطعنامه ایجاب می کند که ایران به غنی سازی اورانیوم، بازیافت سوخت مصرف شده، و فعالیت های مربوط به آب سنگین پایان دهد و اعضای سازمان ملل متحد را از فروش تجهیزاتی که می تواند به ایران در اجرای این برنامه ها کمک کند، ممنوع می سازد.
قطعنامه همچنین کشورهای دیگر را از فراهم آوردن کمک تکنیکی برای ایران، آموزش یا کمک های مالی که می تواند آنرا در تولید جنگ افزار اتمی یاری دهد، باز می دارد. قطعنامه ۱۷۳۷ از تمام کشورها می خواهد دارائی ها و حساب های بانکی هر فرد، شرکت یا سازمانی را که نقشی مهم در برنامه های اتمی یا موشکی ایران بازی می کند، مسدود کنند و کمیته تحریم های سازمان ملل متحد را از سفرهای بین المللی کسانی که در برنامه های تسلیحات اتمی و موشک های بالیستیک ایران دست دارند، آگاه سازند.
اگر ایران تا اول فوریه ۲۰۰۷ قطعنامه را رعایت نکند، آنگاه شورای امنیت وضع تحریم های بیشتری را بررسی خواهد کرد.
کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمريکا در یک بیانیه کتبی می گوید آمريکا از تمام کشورها می خواهد به تعهدات خود در این قطعنامه، بيدرنگ عمل کنند. دولت ایران از طریق اقداماتش، خود و مردم ایران را بیشتر در جامعه بین المللی منزوی ساخته است.
خانم رایس گفت: این قطعنامه علامتی بزرگ به دولت ایران است که باید تعهدات بین المللی خود را بپذیرد، فعالیت های اتمی حساس را متوقف سازد و راه مذاکره را که آمريکا و شریکان آن در شورای امنیت شش ماه پیش پیشنهاد کردند، قبول کند.