«هيثر رافو Heather Raffo » يک زن آمريکائی عراقی تبار نمايشنامه ای نوشته است، که خود به تنهائی در آن نقش نه زن عراقی است که شاهد سرکوبی، خشونت، و جنگ در عراق بوده اند بازی ميکند .
نمايشنامه جديد، که در مورد زندگی زنان عراقی است، در تئاتر «ارينا استيج»، در واشنگتن دی سی بر روی صحنه خواهد رفت.
عنوان آن «نه بخش از آرزو» است که از نوشته های يک رهبر قديمی مسلمان اقتباس شده است. او نوشته بود: «خداوند تمايلات جنسی را در ده قسمت خلق کرده است، که نه بخش آنرا به زنان و يک بخش را به مردان داد.»
«هيثر رافو» تنها بازيگر اين نمايشنامه است، و نقش نه زن عراقی را ايفاء ميکند، که از لحاظ سن، تحصيلات، دين، و عقايد سياسی با يکديگر متفاوت هستند. آنها زن مسنی در بغداد، يک دکتر، يک دختر جوان عراقی، يک پناهنده سياسی که در لندن زندگی ميکند، و يک زن جوان آمريکائی عراقی تبار در نيويورک را شامل ميشوند، و شرح ميدهند که چگونه زندگی آنها تحت تأثير سرکوب، خشونت، و جنگ در عراق قرار گرفته است.
«هيثر رافو» زندگی هرکدام از اين زنان را با تغيير صدا و لباسهايش به نمايش ميکشد، و به کمک صدای موزيک و تيراندازی، و انفجار داستان زندگی آنها را از يکديگر مجزا ميکند.
«رافو» ميگويد نمايشنامه تجليل از زنانی است که در جستجوی آزادی هستند. منقدين و ساير دست اندرکاران تئاتر اين نمايشنامه را بعنوان يک اثر پرقدرت و محرک تمجيد کرده اند. «هدر رافو» دختر پدری عراقی و مادری آمريکائی است. او در کودکی از بستگان خود در عراق ديدن کرد .
«رافو» در سال هزار و نهصد و نود يک، هنگام جنگ در خليج فارس، دانشجوی دانشگاه ميشيگان بود. او از جنگ برآشفته و نگران بستگان خود در عراق بود. «رافو» در سال هزار و نهصد نود و سه برای ديدار بستگان خود راهی عراق شد. او ميگويد مشاهداتش در آن سفر اثر به سزائی در وی گذاشت. اين سفر به او کمک کرد که فرهنگ عراق را درک کند و زنان خانواده اش را بستايد. او داستانهائی از شرح زندگی زنان خويشاوند و ديگر زنان عراق جمع آوری کرد، که بعضی از آنها را در نوشتن نمايشنامه اش بکار گرفت.
اولين نسخه سناريوی اين نمايشنامه سه سال پيش در «ادينبرگ» در اسکاتلند، و سپس در لندن و نيويورک بروی صحنه آمد.
ولی «رافو» برای اجرای اين نمايشنامه در واشنگتن سناريوی نمايشنامه را تغيير داد تا بتواند جنگ اخير در عراق را نيز شامل نمايشنامه کند.
«رافو» ميگويد نمايشنامه مردم را در درک و بررسی انسانيت مردم عراق، در حاليکه تصيمات مهمی در مورد آنها گرفته ميشود، به يکديگر پيوند ميدهد.