برای شروع، برگزيده هائی از رودکی که پدر شعرفارسی نام دارد و در سالهای ٣٠٠ هجری زندگی می کرده است را ارائه می کنيم که اگر در مقام مقايسه با بزرگان شعر کشورهای غربی بر آئيم، شايد تنها شاعر همطراز رودکی در ادبيات غرب، دانته، شاعر ايتاليائی خالق اثر بزرگ "کمدی الهی" باشد.
بيش از هزار سال از دوران رودکی می گذرد و با وجود تهاجم و تاراج عرب و مغول، شعر او همچنان زنده است:
بوی جوی موليان آيد همی ياد يار مهربان آيد همی
و يا
زمانه پندی آزاد وار داد مرا زمانه چون نگری سر بسر همه پند است
بروز نيک کسان گفت تا تو غم نخوری بسا کسان که به روز تو آرزومند است
زمانه گفت مرا خصم خويش دار نگاه کرا زبان نه ببند است پای در بند است
و يا
بدو چيز گيرند مر مملكت را يكی ارغوانی يكی زعفرانی
يكی زرنام ملك بر نبشته دگر آهن آبداده يمانی
كرا بويه وصلت ملك خيزد يكی جنبشی بايدش آسمانی
زبانی سخنگوی و دستی گشاده دلی همش كينه همش مهربانی
كه ملكت شكاريست كاو را نگيرد عقاب پرنده نه شير ژيانی
بشمشير بايد گرفتن مر او را بدينار بستنش پای ارتوانی
كرا تخت و شمشير و دينار باشد نبايدش تن سرو و پشت كيانی
خرد بايد آنجا وجود و شجاعت فلك مملكت كی دهد رايگانی