معمولاً مشتريان سالن های مد لباس را، در پاريس، ميلان، و يا مراکز ديگر مد جهان، بزرگسالانی تشکيل ميدادند که برای مدلهای جديد با مارک های معروف قيمت های بالائی را ميپردازند.

در ساليان اخير، سالن های مد به طراحی لباسهای ارزانتری پرداخته اند تا مشتريان بيشتری را جلب کنند، که عمدتاً کودکان و نوجوانانی هستند که هنوز حتی وارد بازار کار نشده اند.

دنيای مد، که زمانی مترادف با لباسهای گران قيمت طراحان معروف بود، تنها اختصاص به افراد ثروتمند و معروف داشت؛ ولی اخيراً، بيش از هر زمان ديگر، شاهد آن هستيم که کودکان و نوجوانان لباسهای مارک های معروف، مانند «کريستين ديور» و يا «لوئی ووتان»، را ميپوشند.

بخشی از اين موفقيت مربوط به بازاياب های ميشود که سعی دارند بازار پر منفعت نوجوانان - «تینجر Teenagers » - و کودکان بين هشت تا دوازده ساله - «توئينز Tweens » - را بدست آورند.

مشاوران بازاريابی ميگويند در آمريکا حدوداً نوزده ميليون و پانصد هزار «توئينز»، و هفده ميليون نوجوان (تينجر) زندگی ميکنند که بسيار از آنها عاشق طرح های جديد لباس؛ با مارک های معروف هستند.

يک گروه پژوهشی جوانان ميگويد «توئينز» ساليانه در آمريکا بيش از دويست و بيست و يک ميلارد دلار خرج لباس ميکنند که که صد و هفتاد ميليارد دلار آنرا والدين آنها و يا ساير بزرگسالان ميپردازند.