شصت سال پيش، در چنين ماهی آمريکا در چارچوب عمليات نظامی جنگ جهانی دوم، شهرهای ژاپنی هيروشيما و ناکاساکی را به عنوان هدفهای دشمن بمباران اتمی کرد. به اعتقاد بسياری از کارشناسان اين بمباران که ژاپن را مجبور کرد تسليم شود، درپايان بخشيدن به جنگ جهانی دوم نقشی اساسی داشت و از کشته شدن هزاران نفر ديگر که در صورت ادامه جنگ اجتناب ناپذير بود جلوگيری بعمل آورد.
بمب اتمی اول روز ششم اوت ۱۹۴۵ روی هيروشيما، و بمب اتمی دوم به فاصله سه روز، روی ناکاساکی انداخته شد . تلفات ناشی از انفجار هيروشيما قريب صد و چهل هزار نفر بود، اما ژاپن هنگامی مجبور به تسليم شد که انفجار ناکاساکی قريب هشتاد هزار کشته بجای گذاشت.
آمريکا پيش از آنکه به اين نخستين و آخرين بمباران اتمی متوسل شود ، حمله به ژاپن و اشغال آن کشور را مدّ نظر داشت که مستلزم اعزام نيرو به جزاير مختلف آن و روياروئی با هزاران هزار سرباز ژاپنی در دهها جبهه بود، که می توانست به مرگ ميليون ها نظامی و غيرنظامی منجر شود. بعضی از کارشناسان فقط تلفات نيروهای آمريکائی را در صورت تصميم به انجام چنين حمله ای تا پانصد هزار نفر تخمين زده بودند.
امسال نيز در سالگرد بمباران هيروشيما هزاران نفر با شرکت در آئين های ادای احترام به
قربانيان خواستار محو سلاح های اتمی شدند. شهردار هيروشيما در سخنرانی خود در پارک يادبود اين بمباران، در راس ساعت هشت و پانزده دقيقه که مصادف با ساعت انفجار شصت سال پيش بمب اتمی در آن شهر بود از تمامی کشورهای صاحب تسليحات اتمی خواست زرادخانه های خودرا برچينند.
پيش ازآن، هزاران نفر از سکنه هيروشيما ضمن جمع شدن در مرکز شهر ، که محل اصابت بمب بود ، با گذاشتن دسته های گل نسبت به قربانيان ادای احترام کرده بودند.