ميليونها نفر در کشورهای قاره آسيا، و در روسيه مراسم روز اول ماه مه را، که روز کارگر است، با راه پيمائيها و تظاهرات يا با بر پايی جشن و سرور برگزار کردند.
در چين، بطور سنتی روزکارگر تعطيل عمومی است، و کشور يک هفته تعطيل است؛ و مردم به مسافرت و گردش و تفريح ترغيب ميشوند.
در فيليپين هزاران کارگر در شهر مانيل راهپيمايی کردند و ضمن محکوم کردن عملکرد دولت خواستار بالا رفتن سطح دستمزدها شدند. اما اين مراسم با شايعه قصد مخالفان در براندازی دولت پرزيدنت گلوريا آريو تحت الشعاع قرار گرفت. نيروهای انتظامی در حالت آماده باش بسر بردند ؛ اما هيچ حادثه ای رخ نداد.
در کامبوج راه پيمايی روز کارگربرای جلو گيری از خشونت احتمالي، ممنوع اعلام شد؛ با اينحال حدود يکصد نفر در پنوم پن به خيابانها ريختند تا ياد " شه ويشه" را که در سال ۲۰۰۴ به ضرب گلوله از پای درآمده بود گرامی بدارند.
در استراليا، اندونزي، مالزی و ژاپن دهها هزار کارگر به خيابانها ريختند و درخواست افزايش دستمزد، شرايط بهتر محيط کار و دگرگونی سياستهايی شدند که به زيان کارگران است.
در برمه، رهبر کشور درپيامی به مناسبت روز کارگر گفت استعمارگران نو در تلاش هستند که سيمای حکومت کشور را تيره سازند و تفرقه بيفکنند.
در روسيه حدود ده هزار نفر، به رهبری حزب کمونيست و ديگر سازمانهای مخالف دولت در خيابانهای مسکو براه افتادند و در حاليکه عکسهای لنين، استالين، و مارکس، قهرمانان کمونيسم را حمل ميکردند به برنامه اصلاحات دولت که پرداخت وجه نقد را جانشين مزايای اجتماعی کرده است اعتراض کردند.
