معاون محیط طبیعی اداره‌کل حفاظت محیط زیست خوزستان از وضعیت بحرانی تالاب هورالعظیم خبر داده و گفته است که این تالاب همچنان در وضعیت عادی قرار ندارد و نیازمند حقابه بیشتری است.
عادل مولا تاکید کرده که در چند ماه اخیر با توجه به «رها شدن موجی آب و برداشت‌ها از بالادست، حقابه تالاب محقق نشده است.»
مولا گفته است که بالا بودن دما و تبخیر در سطح تالاب و تنش وارد شده به مخزن سه، چهار و پنج تالاب در تابستان مشکلات بسیاری را برای این تالاب ایجاد کرده است.
تالاب هورالعظیم به‌واسطه «تاخت و تاز» شرکت‌های نفتی در آن با چالش‌های متعددی روبه‌رو شده است. در همین رابطه وب‌سایت «شبکه شرق» در سوم خرداد ماه نوشت که «زورآزمایی نفت در هورالعظیم همچنان ادامه دارد.»
بر اساس اعلام وب‌سایت «شرق» چهار میدان نفتی با بیش از ۳۰۰ حلقه چاه نفت، «نفس» هورالعظیم را گرفته‌اند و حالا پای میدان جدیدی به این آخرین بازمانده تالاب‌های بین‌النهرین باز شده است؛ «میدان نفتی سهراب» که به تعبیر «شرق» قلب هورالعظیم را نشانه گرفته است.
به نوشته «شرق» قرار است حضور نفتی‌ها در «بکرترین» نقطه هور ضربه مهلک دیگری به این تالاب نیمه جان بزند.
سال ۱۴۰۰ معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست از نقش دولت در خشک شدن این تالاب خبر داد و گفت: «تالاب هورالعظیم با مجوز شورای عالی امنیت ملی به نفع شرکت نفتی چینی خشک شد.»
احمدرضا لاهیجان‌زاده تاکید کرده بود که ژاپنی‌ها حاضر بودند برای استخراج نفت در حوزه‌های آزادگان و یادآوران با تکنولوژی سطح بالا، مانند استخراج در دریا از این حوزه‌ها بهره‌برداری کنند، اما «چینی‌ها حاضر به انجام این کار نشدند و به‌خاطر ارزان‌تر شدن پروژه پیشنهاد خشک شدن هور را دادند که متاسفانه شورای عالی امنیت ملی هم آن را پذیرفت.»
چهاردهم تیر سال ۱۴۰۱، دولت ابراهیم رئیسی با امضاء یک تفاهم‌نامه ۷ میلیارد دلاری، توسعه میدان آزادگان را به ۶ بانک و ۶ شرکت ایرانی سپرد. ستاد اجرایی، بنیاد مستضعفان، قرارگاه خاتم، مپنا و پتروپارس شرکت‌هایی بودند که توسعه این میدان به آنها سپرده شد.
سیاست‌های جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته و تاثیرات آن بر محیط زیست از جمله موضوعاتی است که همواره مورد انتقاد کارشناسان محیط زیست و فعالان مدنی قرار گرفته است.
