با ادامه اعتراضات سراسری در ایران و همزمان شدت گرفتن سرکوب معترضان توسط نیروهای حکومت، ایرانیان خارج از کشور نیز ضمن همبستگی با معترضان داخل ایران، اعمال محدودیت‌های گسترده بین‌المللی بر افراد وابسته به حکومت جمهوری اسلامی را خواستار شده‌اند.
دکتر امیرحسین گنج‌بخش، رئیس بخش بیوفوتونیک انستیتوی ملی بهداشت آمریکا (ان‌آی‌اچ)، می‌گوید عده قلیلی از افراد «به ظاهر» تحصیل‌کرده که عوامل سرکوب و مجازات دانشجویان در هیأت‌های تصمیم‌گیرنده دانشگاه‌ها هستند نباید اجازه حضور در کنفرانس‌های بین‌المللی را داشته باشند.
دکتر گنج‌بخش به صدای آمریکا گفت مشارکت میان هیأت‌های علمی داخل و خارج کشور می‌تواند منجر شود تا این افراد به عنوان «قاتلان» و «عوامل سرکوب» شناسایی شوند و نتوانند در عرصه‌های بین‌المللی حضور پیدا کنند.
او با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران تلاش می‌کند با تبلیغ «جهل، خرافات و عقب‌ماندگی»، بخشی از مردم ایران را در «نادانی» نگه دارد افزود: «کمپین نخبه‌کشی را با کارزار مجازات نخبه‌کشان باید پاسخ داد.»
یکی از اقداماتی که تاکنون صورت گرفته است تلاش شماری از دانشگاهیان و پژوهشگران داخل و خارج از ایران برای لغو اعطای جایزه کنگره «ای‌آی‌یو» کانادا به یک اورولوژیست به نام ناصر سیم‌فروش بود.
آنها مستنداتی را برای این درخواست خود به این انجمن فرستادند. از جمله این مستندات می‌توان به رویکرد غیرعلمی سیم‌فروش در حمایت از منع ورود واکسن‌های کووید-۱۹ به ایران توسط علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، اشاره کرد.
این اقدامات در نهایت باعث به تعویق افتادن اعطای جایزه و پس از آن استعفای سیم‌فروش از این انجمن شد.
اعتراضات سراسری در ایران و حضور پررنگ جامعه علمی ایران در این اعتراضات، دانشمندان، پژوهشگران و اعضای جامعه آکادمیک دنیا را نیز به حمایت واداشته است.
در پی چندین حمله خشونت‌بار علیه دانشگاه‌های ایران از جمله دانشگاه صنعتی شریف، بیش از ۶۰۰ پژوهشگر در یک نامه سرگشاده این حملات را محکوم کردند و از جامعه علمی جهانی خواستند تا صدای جامعه علمی تحت فشار داخل ایران باشند.
اعتراضات گسترده در ایران در مجله‌های علمی معتبر دنیا نیز منعکس شده است و چندین مقاله در این رابطه در مجله‌هایی مانند «لنست»، «ساینس» و «نیچر» چاپ شده است.
به تازگی مجله «ساینس» در سرمقاله‌ای به قلم دکتر نوید مدنی از مؤسسه سرطان «دانا-فاربر» هاروارد از دانشمندان جهان خواسته است تا صدای دانشمندان داخل ایران باشند.
دکتر مدنی در این مقاله به اعتراضاتی که جرقه آن را کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد جرقه زد اشاره کرده است. او نوشته است که از اوایل انقلاب اسلامی در ایران، روح الله خمینی، از «خطر بزرگی» که تحصیلکرده‌های دانشگاهی برای رژیم ایجاد می‌کردند گفت و حمله مستقیمی به روشنفکران کرد و باعث شد که او و دیگر دانشمندان جوان ایران را ترک کنند و به دنبال مشاغل حرفه‌ای در کشوری دیگر بروند.
دکتر مدنی نوشته است به رغم تمام بی عدالتی‌ها، بیش از ۶۰ درصد زنان ایرانی فارغ التحصیل دانشگاه هستند و ایران، هزاران دانشجو و متخصص جوان دیگر دارد که مشتاق اکتشافات علمی و پزشکی هستند.
او با اشاره به حضور کادر علمی ایران در اعتراضات اخیر و کشته شدن یک پزشک جراح نوشته است: «من به عنوان یک دانشمند زن ایرانی در آمریکا، معتقدم تمامی دانشمندان وظیفه مشخصی دارند که این حملات را به عنوان تجاوز به آموزش، دانش و حقوق بشر بشناسند.»
دکتر مدنی نوشته است که جامعه علمی جهانی می‌تواند با تقویت صدای مردم ایران از طریق رسانه‌های سنتی و اجتماعی و در مجامع علمی، اقدامات غیر انسانی [رژیم ایران] را به گوش دیگران برسانند.
