محمدعلی دادخواه وکیل و عضو دیگر کانون مدافعان حقوق بشر، روز شنبه همراه با همسرش به وزارت اطلاعات احضار شده است. او تحت فشار برای انجام اعتراف های دروغین یا رفتن به زندان قرار دارد.
از زمان تعطیل کانون مدافعان حقوق بشر بسیاری از اعضا و هواداران آن تحت فشار های امنیتی قرار دارند و یا در زندان های درازمدت به سر می برند.
عبدالفتاح سلطانی و محمد سیف زاده زندانی اند و شیرین عبادی موسس این کانون در تبعید به فعالیت های حقوق بشری خود ادامه می دهد.
روز پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت ماه، سخنگو و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر که به دلیل شدت بیماری از بند ۲۰۹ انفرادی زندان اوین به بهداری این زندان منتقل شده بود، به زندان زنجان انتقال یافت. انتقال نرگس محمدی از اوین به زنجان در حالی صورت گرفته که حکم زندان خانم محمدی در تهران صادر شده و در آن حکمی دایر بر تبعید او وجود ندارد و بنابر قانون باید در تهران زندانی شود. از آنجا که در زنجان زندان سیاسی وجود ندارد و با توجه به شرایط نابهنجار و دشوار زندان های عمومی در شهرستان ها، به نظر می رسد که این جابه جایی در جهت فشار بیشتر بر خانم محمدی صورت گرفته است.
تقی رحمانی، فعال سیاسی و همسر خانم محمدی که در پاریس به سر می برد، به سایت صدای امریکا می گوید خانواده خانم محمدی که از وضعیت جسمی خانم محمدی و نداشتن ملاقات با او نگران بودند، پس از تماس با مقام های دادستانی با این خبر روبرو شدند. خانم محمدی پیش از انتقال به بهداری در آخرین ملاقاتش با خانواده و دو فرزند خردسالش گفته بود هر بلایی به سرش بیاید مسئول آن وزارت اطلاعات است. در پی این ملاقات خانم محمدی به بهداری اوین منتقل شد. آقای رحمانی می گوید بازگشت و شدت گرفتن بیماری فلج عضلانی خانم محمدی و وخامت وضعیت جسمی او که سبب انتقال او به بهداری زندان بوده است، بسیار نگران کننده است و ازآن نگران کننده تر انتقال او به زندان زنجان است که زندانی عمومی است و جایی برای نگه داری زندانیان سیاسی ندارد. با این حال هنوز علت این جا بجایی معلوم نیست و مقام های دادستانی نیز توضیحی در باره آن نداده اند.
اقای رحمانی پیش تر در گفت و گو با سایت صدای آمریکا خانم محمدی را گروگان وزارت اطلاعات و قربانی انتقام جویی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی دانسته بود. او گفته بود: «نرگس را در واقع به خاطر من به گروگان گرفته اند».
تقی رحمانی بیش از ۱۴ سال از عمر خود را از اوان جوانی در زندان های جمهوری اسلامی گذرانده است. او با داشتن حکم زندان طولانی پنج ساله ای که بازمانده از پرونده معروف به ملی – مذهبی ها در سال ۱۳۷۹ است، پس از آن که برای پرونده تازه ای با اتهام هایی چون فعالیت در جنبش سبز، اجتماع و تبانی به منظور اقدام علیه نظام، و تشویش اذهان عمومی به اطلاعات سپاه احضار شد، از آنجا که احتمال می داد علاوه بر حکم قبلی به زندان طولانی تری از ۵ تا ۱۱ سال نیز محکوم شود و سالهای طولانی دیگری در زندان بماند، بناگزیر به صورت غیرقانونی از مرز خارج شد و هم اکنون در پاریس به سرمی برد. خانم محمدی ماندن در ایران را انتخاب کرد و با شوهرش در این سفر همراهی نکرد.
تقی رحمانی به صدای آمریکا گفته بود:« نرگس به لحاظ روحی به آرمانهایش وفادار است اما جسمش دیگر نمی کشد.من الان بیشتر از هرچیز نگران وضع جسمی نرگس هستم».
در سال ۱۳۸۹، زمانی که خانم محمدی در بند ۲۰۹ انفرادی اوین بازداشت شده بود، به نوعی بیماری مرموز عصبی فلج عضلانی دچار شد. وضع او به حدی وخیم شد که چند بار به حالت بیهوشی فرو رفت و بهداری زندان درمان او را مستلزم بستری شدن در بیمارستان مجهز و زیر نظر پزشکان متخصص اعلام کرد. پزشک زندان به مسئولان گفته بود اگر نمی خواهند زهرا کاظمی دیگری بسازند باید اجازه دهند او در بیمارستان بستری شود. خانم محمدی در آن زمان در وضعیت بیهوشی به بیمارستان منتقل شد و در مدت دوسالی که از آن زمان می گذرد ناگزیر از تحمل روند درمانی طولانی و تخصصی بوده است و پیش از بازداشت دوباره در زنجان عوارض بیماری کاملا او را رها نکرده بود. نرگس محمدی در آن زمان پس از آزادی از زندان در باره مشکلات وضعیت سلامتی اش که ناشی از دوران زندان او بود با عفو بین الملل گفت و گو کرده و گفته بود که بسیاری از زندانیان در ایران پس از آزادی با مشکلات سلامتی و بیماری های وخیم دست و پنجه نرم می کنند.
خانم محمدی که از فعالان برجسته مدافع حقوق بشر در ایران است، علاوه بر نقش معاونت در کانون مدافعان حقوق بشر در ایران، نهادی که توسط شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل بنیان نهاده شد، در عین حال از بنیان گذاران کمیته ضد مجازات اعدام کودکان، شورای ملی صلح، و کمیته دفاع از انتخابات آزاد، سالم و عادلانه در ایران است. فعالیت های خانم نرگس محمدی در چند کشور مختلف برای او جوایزی به بار آورد اما او از سفر به خارج از کشور منع و گذرنامه او در سال ۱۳۸۸ توقیف شد.
محکومیت شش سال زندان نرگس محمدی به حکم دادگاه تجدید نظر در اسفندماه ۱۳۹۰ به او ابلاغ شد. پیش تر دادگاه بدوی اورا با اتهام هایی چون تجمع و تبانی به منظور اقدام علیه نظام، و تبلیغ علیه نظام به حکم سنگین ۱۱ سال زندان محکوم کرده بود. او تا پیش از بازداشتش در روز دوم اردیبهشت ۱۳۹۱ در وضعیت تبعید نیمه رسمی در زنجان به سر می برد. پس از خروج آقای رحمانی از ایران ماموران امنیتی به خانه مادری او در زنجان ریخته و او را از زنجان به زندان اوین در تهران منتقل کردند. نرگس محمدی پس از یک روز که در بند عمومی ۳۵۰ زنان زندانی بود، به بند انفرادی ۲۰۹ منتقل شد.
کانون مدافعان حقوق بشر زیر فشار وزارت اطلاعات
کانون مدافعان حقوق بشر که از محل جایزه نوبل صلح توسط شیرین عبادی، وکیل و مدافع برجسته حقوق بشر همراه با چند وکیل و فعال حقوق بشری دیگر در سال ۱۳۸۱ در تهران تاسیس شد، چند سالی است که تحت فشار و سرکوب شدید مقام های امنیتی ایران قرار دارد. کانون مدافعان حقوق بشر نهادی حقوقی ست که هدف و فعالیت خود را بر اساس سه محور در چارچوب قوانین ایران اعلام کردهاست. این سه محور عبارتند از: دفاع از زندانیان سیاسی ـ عقیدتی، اعلام موضع و نظر در باره موارد بارز نقض حقوق بشر، و حمایت از خانواده فعالان سیاسی زندانی. شیرین عبادی این کانون را تنها تشکل مدنی در ایران اعلام کرده که پیش از آن که در داخل کشور ثبت شود به عضویت فدراسیون بینالمللی جوامع حقوق بشر درآمده و به ثبت بینالمللی رسیدهاست.
این کانون در سال ۱۳۸۷پلمپ و تعطیل شد و از همان زمان حمله به اعضا و هواداران این کانون شدت گرفت. علاوه بر خانم محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، آقایان عبدالفتاح سلطانی و محمد سیف زاده وکیلان مدافع که هر دو از بنیان گذاران این کانونند، هم اکنون احکام سنگین زندان خود را می گذرانند. نسرین ستوده، وکیل دیگر مدافع حقوق بشر نیز هم اکنون سومین سال زندان شش ساله خود را به دور از دو فرزند خردسال خود در زندان می گذراند. علاوه بر آنها محمد علی دادخواه ، وکیل مدافع حقوق بشر و یکی دیگر از بنیان گذاران این کانون به ۹ سال زندان محکوم شده است. شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل و موسس این کانون، در تبعید به فعالیت های خود در دفاع از حقوق بشر و از حامیان حقوق بشر مشغول است.
اعضای کانون و وکیلان و مدافعان حقوق بشر در زجر و زندان
عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری و یکی دیگر از بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر، به گذراندن هجده سال زندان در برازجان و بیست سال محرومیت از وکالت محکوم شده است.
محکومیت عبدالفتاح سلطانی در اسفند ۱۳۹۰ با اتهام تبلیغ علیه نظام ، مشارکت در تاسیس کانون مدافعان حقوق بشر، اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت و تحصیل مال نامشروع از طریق گرفتن جایزهی حقوق بشر نورمبرگ، در دادگاهی به ریاست قاضی پیرعباسی صادر شد.
آقای سلطانی ازشهریور۱۳۹۰ در زندان به سر می برد. حکم زندان آقای سلطانی اندکی پیش از برگزاری انتخابات برای تعیین رییس جدید "کانون وکلای ایران" صورت گرفت. در این انتخابات چندتن از زبده ترین وکیلان مدافع ایران مانند عبدالفتاح سلطانی و محمدعلی دادخواه، هردو از اعضا و بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر، و فریده غیرت همکار آقای سلطانی و از وکیلان فعال در زمینه حقوق بشر، از شرکت در این انتخابات محروم شدند.
محمد سیف زاده، وکیل و حقوق دان. او نیز از اعضا و بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر است که در حال حاضر دوره دوساله محکومیت زندان خود را در اوین می گذراند. او در اردیبهشت ۱۳۹۰ با اتهام تلاش برای ترک غیرقانونی کشور در ارومیه بازداشت و زندانی شد و تا دو هفته کسی از او خبر نداشت. او پیش تر به ۹ سال زندان با اتهام " تشکیل و عضویت در انجمن هایی با هدف اقدام علیه امنیت ملی"( که مقصود از آن کانون مدافعان حقوق بشر است)، و تبلیغ علیه نظام محکوم شده بود. این حکم در دادگاه تجدید نظر به دوسال تقلیل یافت. او همچنین به محرومیت از وکالت به مدت ۱۰ سال محکوم شده است.
نسرین ستوده، وکیل بارز مدافع حقوق بشر نیز از جمله وکیلانی است که در حال حاضر دوره شش ساله محکومیت خود را در اوین سپری می کند. او دفاع از شیرین عبادی یکی از بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر را برعهده داشت. حکم دادگاه بدوی درباره او۱۱ سال زندان و ۲۰ سال محرومیت از وکالت بود که در دادگاه تجدید نظر به شش سال زندان و ۱۰ سال محرومیت از وکالت کاهش یافت. از جمله اتهام های او ارتباط با کانون مدافعان حقوق بشر بوده است.
محمد علی دادخواه وکیل برجسته و عضو و بنیان گذار کانون مدافعان حقوق بشر ایران. او سخنگو و رئیس کمیته دفاع از حقوق میراث تاریخی در کانون مدافعان حقوق بشر نیز هست. آقای دادخواه در خرداد ۱۳۹۰ به ۹ سال زندان با اتهاماتی چون شرکت در "براندازی نرم" و "تبلیغ علیه نظام" و ۱۰ سال محرومیت از تدریس و وکالت محکوم شد. به رغم آن که دادگاه تجدید نظر او در مهرماه ۱۳۹۰ تشکیل شد هنوز نتیجه آن به او ابلاغ نشده است. نویسنده کتاب پرفروش "نوروز و هفت سین" تحت فشار مقام های امنیتی و وزارت اطلاعات قرار دارد تا از بین رفتن به زندان وانجام اقرارهای تلویزیونی علیه خود و علیه کانون مدافعان حقوق بشر یکی را انتخاب کند. اقای دادخواه در گفت و گو با وبسایت صدای آمریکا گفت او در این میان زندان را انتخاب کرده است. او گفت آماده است به زندان برود و بمیرد اما تن به اعتراف های دروغین نمی دهد. همچنین آقای دادخواه می گوید سرزمینش را دوست دارد و حاضر به ترک آن نیست.
بازجویان امنیتی از آقای دادخواه خواسته اند اعلام کند که اولا کانون مدافعان حقوق بشر از بودجه دولت های خارجی تامین می شده و نیز اعتراف کند که از سفارت خانه های خارجی پول دریافت می کرده است. پس از چندین بار احضار و اعمال فشار بر آقای دادخواه برای انجام مصاحبه و اعتراف دروغ، روز چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت اقای دادخواه به وبسایت صدای امریکا گفت در آخرین احضار روز یکشنبه گذشته از او خواسته اند که روز شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه همراه با همسرش خانم مهتاب کیافر در برابر مقام های امنیتی حاضر شود. مهتاب کیافر هنرمند نقاشی است که آثار خود را بارها در نمایشگاه های نقاشی به نمایش گذاشته است.
دست کم نُه وکیل مدافع در ایران در پشت میله های زندان به سر می برند. جاوید هوتن کیان، وکیل مدافع سکینه آشتیانی ، محکوم به سنگسار، و مصطفی دانشجو وکیل درویشان گنابادی از آن جمله اند.
در پی انتخابات سال ۱۳۸۸ بسیاری از وکیلان مانند مهناز پراکند و محمد مصطفایی ناگزیر از ترک کشور شدند.
از زمان تعطیل کانون مدافعان حقوق بشر بسیاری از اعضا و هواداران آن تحت فشار های امنیتی قرار دارند و یا در زندان های درازمدت به سر می برند.
عبدالفتاح سلطانی و محمد سیف زاده زندانی اند و شیرین عبادی موسس این کانون در تبعید به فعالیت های حقوق بشری خود ادامه می دهد.
روز پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت ماه، سخنگو و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر که به دلیل شدت بیماری از بند ۲۰۹ انفرادی زندان اوین به بهداری این زندان منتقل شده بود، به زندان زنجان انتقال یافت. انتقال نرگس محمدی از اوین به زنجان در حالی صورت گرفته که حکم زندان خانم محمدی در تهران صادر شده و در آن حکمی دایر بر تبعید او وجود ندارد و بنابر قانون باید در تهران زندانی شود. از آنجا که در زنجان زندان سیاسی وجود ندارد و با توجه به شرایط نابهنجار و دشوار زندان های عمومی در شهرستان ها، به نظر می رسد که این جابه جایی در جهت فشار بیشتر بر خانم محمدی صورت گرفته است.
تقی رحمانی، فعال سیاسی و همسر خانم محمدی که در پاریس به سر می برد، به سایت صدای امریکا می گوید خانواده خانم محمدی که از وضعیت جسمی خانم محمدی و نداشتن ملاقات با او نگران بودند، پس از تماس با مقام های دادستانی با این خبر روبرو شدند. خانم محمدی پیش از انتقال به بهداری در آخرین ملاقاتش با خانواده و دو فرزند خردسالش گفته بود هر بلایی به سرش بیاید مسئول آن وزارت اطلاعات است. در پی این ملاقات خانم محمدی به بهداری اوین منتقل شد. آقای رحمانی می گوید بازگشت و شدت گرفتن بیماری فلج عضلانی خانم محمدی و وخامت وضعیت جسمی او که سبب انتقال او به بهداری زندان بوده است، بسیار نگران کننده است و ازآن نگران کننده تر انتقال او به زندان زنجان است که زندانی عمومی است و جایی برای نگه داری زندانیان سیاسی ندارد. با این حال هنوز علت این جا بجایی معلوم نیست و مقام های دادستانی نیز توضیحی در باره آن نداده اند.
اقای رحمانی پیش تر در گفت و گو با سایت صدای آمریکا خانم محمدی را گروگان وزارت اطلاعات و قربانی انتقام جویی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی دانسته بود. او گفته بود: «نرگس را در واقع به خاطر من به گروگان گرفته اند».
تقی رحمانی بیش از ۱۴ سال از عمر خود را از اوان جوانی در زندان های جمهوری اسلامی گذرانده است. او با داشتن حکم زندان طولانی پنج ساله ای که بازمانده از پرونده معروف به ملی – مذهبی ها در سال ۱۳۷۹ است، پس از آن که برای پرونده تازه ای با اتهام هایی چون فعالیت در جنبش سبز، اجتماع و تبانی به منظور اقدام علیه نظام، و تشویش اذهان عمومی به اطلاعات سپاه احضار شد، از آنجا که احتمال می داد علاوه بر حکم قبلی به زندان طولانی تری از ۵ تا ۱۱ سال نیز محکوم شود و سالهای طولانی دیگری در زندان بماند، بناگزیر به صورت غیرقانونی از مرز خارج شد و هم اکنون در پاریس به سرمی برد. خانم محمدی ماندن در ایران را انتخاب کرد و با شوهرش در این سفر همراهی نکرد.
تقی رحمانی به صدای آمریکا گفته بود:« نرگس به لحاظ روحی به آرمانهایش وفادار است اما جسمش دیگر نمی کشد.من الان بیشتر از هرچیز نگران وضع جسمی نرگس هستم».
در سال ۱۳۸۹، زمانی که خانم محمدی در بند ۲۰۹ انفرادی اوین بازداشت شده بود، به نوعی بیماری مرموز عصبی فلج عضلانی دچار شد. وضع او به حدی وخیم شد که چند بار به حالت بیهوشی فرو رفت و بهداری زندان درمان او را مستلزم بستری شدن در بیمارستان مجهز و زیر نظر پزشکان متخصص اعلام کرد. پزشک زندان به مسئولان گفته بود اگر نمی خواهند زهرا کاظمی دیگری بسازند باید اجازه دهند او در بیمارستان بستری شود. خانم محمدی در آن زمان در وضعیت بیهوشی به بیمارستان منتقل شد و در مدت دوسالی که از آن زمان می گذرد ناگزیر از تحمل روند درمانی طولانی و تخصصی بوده است و پیش از بازداشت دوباره در زنجان عوارض بیماری کاملا او را رها نکرده بود. نرگس محمدی در آن زمان پس از آزادی از زندان در باره مشکلات وضعیت سلامتی اش که ناشی از دوران زندان او بود با عفو بین الملل گفت و گو کرده و گفته بود که بسیاری از زندانیان در ایران پس از آزادی با مشکلات سلامتی و بیماری های وخیم دست و پنجه نرم می کنند.
خانم محمدی که از فعالان برجسته مدافع حقوق بشر در ایران است، علاوه بر نقش معاونت در کانون مدافعان حقوق بشر در ایران، نهادی که توسط شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل بنیان نهاده شد، در عین حال از بنیان گذاران کمیته ضد مجازات اعدام کودکان، شورای ملی صلح، و کمیته دفاع از انتخابات آزاد، سالم و عادلانه در ایران است. فعالیت های خانم نرگس محمدی در چند کشور مختلف برای او جوایزی به بار آورد اما او از سفر به خارج از کشور منع و گذرنامه او در سال ۱۳۸۸ توقیف شد.
محکومیت شش سال زندان نرگس محمدی به حکم دادگاه تجدید نظر در اسفندماه ۱۳۹۰ به او ابلاغ شد. پیش تر دادگاه بدوی اورا با اتهام هایی چون تجمع و تبانی به منظور اقدام علیه نظام، و تبلیغ علیه نظام به حکم سنگین ۱۱ سال زندان محکوم کرده بود. او تا پیش از بازداشتش در روز دوم اردیبهشت ۱۳۹۱ در وضعیت تبعید نیمه رسمی در زنجان به سر می برد. پس از خروج آقای رحمانی از ایران ماموران امنیتی به خانه مادری او در زنجان ریخته و او را از زنجان به زندان اوین در تهران منتقل کردند. نرگس محمدی پس از یک روز که در بند عمومی ۳۵۰ زنان زندانی بود، به بند انفرادی ۲۰۹ منتقل شد.
کانون مدافعان حقوق بشر زیر فشار وزارت اطلاعات
کانون مدافعان حقوق بشر که از محل جایزه نوبل صلح توسط شیرین عبادی، وکیل و مدافع برجسته حقوق بشر همراه با چند وکیل و فعال حقوق بشری دیگر در سال ۱۳۸۱ در تهران تاسیس شد، چند سالی است که تحت فشار و سرکوب شدید مقام های امنیتی ایران قرار دارد. کانون مدافعان حقوق بشر نهادی حقوقی ست که هدف و فعالیت خود را بر اساس سه محور در چارچوب قوانین ایران اعلام کردهاست. این سه محور عبارتند از: دفاع از زندانیان سیاسی ـ عقیدتی، اعلام موضع و نظر در باره موارد بارز نقض حقوق بشر، و حمایت از خانواده فعالان سیاسی زندانی. شیرین عبادی این کانون را تنها تشکل مدنی در ایران اعلام کرده که پیش از آن که در داخل کشور ثبت شود به عضویت فدراسیون بینالمللی جوامع حقوق بشر درآمده و به ثبت بینالمللی رسیدهاست.
این کانون در سال ۱۳۸۷پلمپ و تعطیل شد و از همان زمان حمله به اعضا و هواداران این کانون شدت گرفت. علاوه بر خانم محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، آقایان عبدالفتاح سلطانی و محمد سیف زاده وکیلان مدافع که هر دو از بنیان گذاران این کانونند، هم اکنون احکام سنگین زندان خود را می گذرانند. نسرین ستوده، وکیل دیگر مدافع حقوق بشر نیز هم اکنون سومین سال زندان شش ساله خود را به دور از دو فرزند خردسال خود در زندان می گذراند. علاوه بر آنها محمد علی دادخواه ، وکیل مدافع حقوق بشر و یکی دیگر از بنیان گذاران این کانون به ۹ سال زندان محکوم شده است. شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل و موسس این کانون، در تبعید به فعالیت های خود در دفاع از حقوق بشر و از حامیان حقوق بشر مشغول است.
اعضای کانون و وکیلان و مدافعان حقوق بشر در زجر و زندان
عبدالفتاح سلطانی، وکیل دادگستری و یکی دیگر از بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر، به گذراندن هجده سال زندان در برازجان و بیست سال محرومیت از وکالت محکوم شده است.
محکومیت عبدالفتاح سلطانی در اسفند ۱۳۹۰ با اتهام تبلیغ علیه نظام ، مشارکت در تاسیس کانون مدافعان حقوق بشر، اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت و تحصیل مال نامشروع از طریق گرفتن جایزهی حقوق بشر نورمبرگ، در دادگاهی به ریاست قاضی پیرعباسی صادر شد.
آقای سلطانی ازشهریور۱۳۹۰ در زندان به سر می برد. حکم زندان آقای سلطانی اندکی پیش از برگزاری انتخابات برای تعیین رییس جدید "کانون وکلای ایران" صورت گرفت. در این انتخابات چندتن از زبده ترین وکیلان مدافع ایران مانند عبدالفتاح سلطانی و محمدعلی دادخواه، هردو از اعضا و بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر، و فریده غیرت همکار آقای سلطانی و از وکیلان فعال در زمینه حقوق بشر، از شرکت در این انتخابات محروم شدند.
محمد سیف زاده، وکیل و حقوق دان. او نیز از اعضا و بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر است که در حال حاضر دوره دوساله محکومیت زندان خود را در اوین می گذراند. او در اردیبهشت ۱۳۹۰ با اتهام تلاش برای ترک غیرقانونی کشور در ارومیه بازداشت و زندانی شد و تا دو هفته کسی از او خبر نداشت. او پیش تر به ۹ سال زندان با اتهام " تشکیل و عضویت در انجمن هایی با هدف اقدام علیه امنیت ملی"( که مقصود از آن کانون مدافعان حقوق بشر است)، و تبلیغ علیه نظام محکوم شده بود. این حکم در دادگاه تجدید نظر به دوسال تقلیل یافت. او همچنین به محرومیت از وکالت به مدت ۱۰ سال محکوم شده است.
نسرین ستوده، وکیل بارز مدافع حقوق بشر نیز از جمله وکیلانی است که در حال حاضر دوره شش ساله محکومیت خود را در اوین سپری می کند. او دفاع از شیرین عبادی یکی از بنیان گذاران کانون مدافعان حقوق بشر را برعهده داشت. حکم دادگاه بدوی درباره او۱۱ سال زندان و ۲۰ سال محرومیت از وکالت بود که در دادگاه تجدید نظر به شش سال زندان و ۱۰ سال محرومیت از وکالت کاهش یافت. از جمله اتهام های او ارتباط با کانون مدافعان حقوق بشر بوده است.
محمد علی دادخواه وکیل برجسته و عضو و بنیان گذار کانون مدافعان حقوق بشر ایران. او سخنگو و رئیس کمیته دفاع از حقوق میراث تاریخی در کانون مدافعان حقوق بشر نیز هست. آقای دادخواه در خرداد ۱۳۹۰ به ۹ سال زندان با اتهاماتی چون شرکت در "براندازی نرم" و "تبلیغ علیه نظام" و ۱۰ سال محرومیت از تدریس و وکالت محکوم شد. به رغم آن که دادگاه تجدید نظر او در مهرماه ۱۳۹۰ تشکیل شد هنوز نتیجه آن به او ابلاغ نشده است. نویسنده کتاب پرفروش "نوروز و هفت سین" تحت فشار مقام های امنیتی و وزارت اطلاعات قرار دارد تا از بین رفتن به زندان وانجام اقرارهای تلویزیونی علیه خود و علیه کانون مدافعان حقوق بشر یکی را انتخاب کند. اقای دادخواه در گفت و گو با وبسایت صدای آمریکا گفت او در این میان زندان را انتخاب کرده است. او گفت آماده است به زندان برود و بمیرد اما تن به اعتراف های دروغین نمی دهد. همچنین آقای دادخواه می گوید سرزمینش را دوست دارد و حاضر به ترک آن نیست.
بازجویان امنیتی از آقای دادخواه خواسته اند اعلام کند که اولا کانون مدافعان حقوق بشر از بودجه دولت های خارجی تامین می شده و نیز اعتراف کند که از سفارت خانه های خارجی پول دریافت می کرده است. پس از چندین بار احضار و اعمال فشار بر آقای دادخواه برای انجام مصاحبه و اعتراف دروغ، روز چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت اقای دادخواه به وبسایت صدای امریکا گفت در آخرین احضار روز یکشنبه گذشته از او خواسته اند که روز شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه همراه با همسرش خانم مهتاب کیافر در برابر مقام های امنیتی حاضر شود. مهتاب کیافر هنرمند نقاشی است که آثار خود را بارها در نمایشگاه های نقاشی به نمایش گذاشته است.
دست کم نُه وکیل مدافع در ایران در پشت میله های زندان به سر می برند. جاوید هوتن کیان، وکیل مدافع سکینه آشتیانی ، محکوم به سنگسار، و مصطفی دانشجو وکیل درویشان گنابادی از آن جمله اند.
در پی انتخابات سال ۱۳۸۸ بسیاری از وکیلان مانند مهناز پراکند و محمد مصطفایی ناگزیر از ترک کشور شدند.