جمشید بهنام، جامعه شناس، جمعیت‌شناس، نویسنده، و نخستین رئیس دانشگاه فارابی، روز سه شنبه در ۹۳ سالگی در پاریس درگذشت.
جمشید بهنام در سال ۱۳۰۷ در استانبول به دنیا آمد و به دلیل شغل پدرش تا دوازده سالگی در خارج از ایران زندگی کرد. به گفته خودش همین امر موجب شد که تحصیلاتش را در شرایطی استثنایی و بسیار متفاوت با دیگر کودکان ایرانی، در مدارس غیر ایرانی، آغاز کند.
در ایران جمشید بهنام دوران شش ساله متوسطه را در رشته ادبی در دبیرستان فیروز بهرام سپری کرد. او پس از فارغ التحصیل شدن از دانشکده حقوق دانشگاه تهران، به پاریس رفت و تحصیلاتش را تا دریافت مدرک دکترای دولتی در رشته اقتصاد ادامه داد.
جمشید بهنام که خود را «یک معلم» معرفی می‌کرد، پس از بازگشت به ایران برای مدت بیش از ۲۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کرد. او اولین رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، نخستین دانشکدهٔ مستقل آموزش عالی علوم اجتماعی در ایران، بود.
جمشید بهنام همچنین پس از تشکیل دانشگاه فارابی، که وی از آن به عنوان «دانشگاهی برای فرهنگ ایران و همه جهان» یاد می‌کرد، اولین رئیس این دانشگاه شد.
جمشید بهنام پس از انقلاب ۱۳۵۷ به پاریس رفت و تا پایان عمر در آن شهر زندگی کرد. از جمله آثار جمشید بهنام می‌توان به «ساخت‌های خانواده و خویشاوندی در ایران»، «ایرانیان و اندیشه تجدد»، «مقدمه بر جامعه‌شناسی ایران» (همراه با دکتر شاپور راسخ)، «تحولات خانواده: پویایی خانواده در حوزه‌های فرهنگی گوناگون»، و «برلنی‌ها» اشاره کرد.