قدرت موشک جدید سازمان هوانوردی و فضایی آمریکا، با بهره‌گیری از ۴ موتور «آراس ۲۵» که در مجموع ۲ میلیون پوند نیروی رانشی آزاد می‌کنند، و ۲ تقویت کننده جانبی سوخت جامد که ۶ تن پیشرانه را در یک ثانیه در دمای زیاد می سوزانند، تأمین می‌شود.
«ناسا» اخیرأ در جریان آزمایشی در صحرای یوتا، قابلیت و کیفیت این موتورها و تقویت‌کننده‌های سوخت جامد آن را مورد بررسی قرار داد.
به گزارش تارنمای نشریه «واشنگتن پست»، این موشک سامانه پرتاب فضایی یا «اس‌ال‌اس»، با ۳۲۲ فوت (نزدیک به ۱۰۰ متر) از مجسمه آزادی نیز بلندتر است، و قدرتمندترین موشکی است که به فضا پرتاب خواهد شد.
به گفته ناسا، «اس‌ال‌اس» حتی از موشک «سترن ۵» که فضانوردان آمریکایی را به کره ماه برد، و «فالکن هوی» ساخت شرکت «اسپیس اکس» که اخیرأ در پروژه‌های فضایی گوناگونی مورد استفاده قرار گرفته است، نیروی بیشتری دارد.
براساس برنامه‌ریزی ناسا و پس از تکمیل آزمایش‌های میدانی در زمین، در فاز نخست این پروژه با نام «آرتمیس ۱»، موشک سامانه پرتاب فضایی «اس‌ال‌اس»، همرا با فضاپیمای بدون سرنشین «اوریون» در سال ۲۰۲۱ به مدار ماه پرتاب می‌شوند.
در فاز دوم این پروژه با نام «آرتمیس ۲»، این مأموریت آزمایشی در سال ۲۰۲۳ با حضور خدمه در مدار ماه انجام می‌شود.
در جریان این ۲ مأموریت، وضعیت عملکرد، کیفیت پشتیبانی، و قابلیت‌های ارتباطی سامانه پرتاب فضایی، و‌فضاپیمای اوریون مورد بررسی قرار می‌گیرد.
این آزمایش‌ها برای سنجش شرایط و کیفیت تحرک (جابجایی)، و سخت‌افزار و نرم‌افزارهای مربوطه انجام می‌شود و به پژوهشگران امکان می‌دهد تا داده‌های میدانی، و تجربی عملیاتی را که به آسانی در زمین قابل اجرا نیست، ارزیابی کنند.
این آزمایش‌ها برای مأموریت «آرتمیس ۳» یعنی حضور فرود فضانوردان در کره ماه در سال ۲۰۲۴ ضروری است و شامل مراحل متفاوتی می‌شود.
هرچند که ساخت بدنه، موتورها، و تقویت‌کننده‌های سوخت جامد موشک سامانه پرتاب فضایی با موفقیت پیش می‌رود، ولی مقامات ناسا نگران نرم‌افزاری هستند که عملکرد «اس‌ال‌اس» را در طول مأموریت کنترل می‌کند و از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است.
سیستم توانایی محاسباتی و قابلیت کنترل (نرم‌افزار) برای موشک‌ها به میزان نیروی حیاتی که آنها را از جو زمین خارج می‌کند، به ویژه برای سامانه پرتاب فضایی «اس‌ال‌اس» از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
یا توجه به اینکه شرکت‌های خصوصی، مسئولیت ساخت اجزای مختلف را بر عهده دارند، بزرگ‌ترین چالش ناسا ایجاد هماهنگی میان تمامی اعضای این پروژه فضایی است.
شرکت «بوئینگ» بدنه اصلی موشک را می‌سازد، شرکت «لاکهید مارتین» فضاپیمای «اوریون» را تولید می‌کند، «ایروجت» و «نورتروپ گرومن» مسئول موتورهای «آراس ۲۵» و تقویت‌کننده‌های جانبی هستند، و شرکت «یونایتد لانچ ایلینس» بخش‌های فوقانی را تکمیل می‌کند.
موفقیت این پروژه، به همکاری، مشارکت، و هماهنگی دقیق میان تمامی این شرکت‌ها بستگی دارد که از روش‌ها و سیستم‌های پیچیده جداگانه‌ای در محصولات خود استفاده می‌کنند و همین موضوع باعث ایجاد نگرانی ناسا شده است.
با این حال سازمان هوانوردی و فضایی آمریکا اطمینان داده است که علی‌رغم برخی کاستی‌ها به ویژه در رابطه با شرکت بوئینگ که مسئولیت ساخت سامانه پرتاب موشک را بر عهده دارد، پروژه آرتمیس به خوبی پیش می‌رود و ناسا سرگرم بررسی راهکارهای گوناگونی برای رفع نواقص کنونی است.
این پروژه عظیم فضایی با هدف حضور پایدار در ماه، و اعزام فضانورد به مریخ در سال ۲۰۲۸ انجام می‌شود.