بخش انگلیسی صدای آمریکا - یک گزارش علمی تازه سازمان ملل متحد به مسئله چرخه معیوب اثرات متقابل گرمایش و زمین پرداخته است. تغییرات اقلیمی ناشی از انسان به شکل چشمگیری زمین را از بین می برد و همزمان نحوه استفاده انسان از زمین موجب وخامت گرمایش کره زمین می شود. ترکیبی از این دو موجب شده که غذا گران تر، کمیاب تر، و کم خاصیت تر شود.
سینتیا روزنزویگ، دانشمند اقلیمشناس ناسا و یکی از نویسندگان گزارش سازمان ملل، می گوید: «این چرخه دارد سرعت میگیرد. تاثیر تهدید ناشی از تغییرات اقلیمی بر غذای روی میز شام مردم در حال افزایش است.»
اما دانشمندان می گویند اگر مردم نحوه تغذیه، تولید مواد خوراکی، و مدیریت جنگلها را تغییر دهند، می توانند به نجات سیاره زمین از آینده ای گرمتر کمک کنند.
مناطق خشکی که تنها ۳۰ درصد کره زمین را تشکیل می دهند، دو برابر سریع تر از کل سیاره گرم می شوند. این گزارش که توسط بیش از ۱۰۰ دانشمند نوشته شده و در یک گردهمایی در ژنو با اجماع به تصویب دیپلمات های سراسر جهان رسید، راه حل هایی را پیشنهاد کرده و در عین حال هشدارهای نگران کننده ای می دهد.
نحوه استفاده ما از زمین باعث فرسایش آن، گسترش صحراها، آب شدن یخ های قطبی، و آسیب پذیری بیشتر جنگل ها در برابر خشکی، آتش سوزی، حشرات، و بیماری ها شده است. همچنین تنها با یک درجه افزایش حرارت کره زمین، مشکل امنیت غذا از سطح معتدل کنونی به وضعیت بسیار خطرناک می رسد.
آزمایش های انجام شده نشان می دهد که درصد بالای کربن در هوا باعث می شود گندم ۶ تا ۱۳ درصد پروتئین کمتر، ۴ تا ۷ درصد روی کمتر، و ۵ تا ۸ درصد آهن کمتر داشته باشد. اما روشهای بهتر کشاورزی، از جمله زراعت بدون شخم و کاربرد هدفمند کود، می تواند موجب کاهش ۱۸ درصدی آلودگی کربنی هوا تا سال ۲۰۵۰ شود.
اگر مردم رژیم غذایی شان را تغییر دهند، مصرف گوشت قرمز را کم کنند، و بیشتر به خوردن غذاهای گیاهی روی بیاورند، تا نیمه قرن جاری ۱۵ درصد دیگر از میزان آلایندههای هوا کاسته خواهد شد. بنا بر این گزارش در حال حاضر ۲۵ تا ۳۰ درصد کل غذای تولید شده از بین رفته یا ضایع می شود. اصلاح این وضع موجب آزاد شدن میلیون ها کیلومتر مربع زمین خواهد شد.
۲۳ درصد از گازهایی که موجب گرمایش زمین می شوند از زمین های کشاورزی و جنگلی متصاعد می شوند و با افزودن هزینه انتقال غذا، هزینه انرژی و بسته بندی این حجم به ۳۷ درصد می رسد.
زمین همچنین بهترین جذب کننده کربن است. از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶، صنعت کشاورزی و جنگلداری هر ساله ۵.۷ میلیارد تن «دی اکسید کربن» وارد هوا کرده، اما زمین ۱۲.۳ میلیارد تن آن را جذب و خنثی کرده است. هرچند این موهبت مضاعف طبیعت محدود است و همیشگی نخواهد بود.
