وزارت خزانه داری آمریکا محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران را در فهرست تحریم‌ها قرار داد.
در بیانیه وزارت‌خزانه‌داری آمریکا که در نخستین ساعات پنجشنبه ۱۰ مرداد به وقت ایران منتشر شد، آمده که محمدجواد ظریف در فهرست تحریم‌های ثانویه آمریکا قرار گرفته است.
وزارت خزانه‌داری آمریکا می‌گوید دلیل تحریم محمدجواد ظریف این است که او نمایندگی رهبر جمهوری اسلامی را برعهده دارد و مستقیم یا غیرمستقیم برای او کار می‌کند.
استیو منوشن وزیر خزانه‌داری ایالات متحده، جواد ظریف را مجری رویکرد بی‌خردانه رهبر ایران و سخنگوی اصلی رژیم در سراسر دنیا توصیف کرده که با وجود ممنوعیت دسترسی ایرانیان به شبکه‌های اجتماعی، در حال پروپاگاندا و ارائه اطلاعات غلط در همان شبکه‌ها است.
آقای منوشن تاکید کرد این اقدام پیام روشنی از سوی آمریکا به رژیم ایران است که رفتارهای اخیر آن کاملا غیرقابل قبول است.
مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا در واکنش به قرار گرفتن نام محمدجواد ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران گفت او مانند بقیه اعضای مافیای خامنه‌ای است.
سوم تیر ماه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، فرمان اجرایی جدیدی را در کاخ سفید امضا کرد که براساس آن دارایی‌های آیت الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، و دفتر او تحت تحریم قرار گرفت.
پرزیدنت ترامپ به خبرنگاران گفت که با تحریم رهبر جمهوری اسلامی و دفتر او، دسترسی آیت الله خامنه‌ای به تمامی منابع مالی قطع می‌شود.
در همان روز، وزیر خزانه‌داری آمریکا در کنفرانس خبری کوتاهی در کاخ سفید حاضر شد. او از تحریم «حلقه سلیمانی» خبر داد و گفت که محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران، نیز به زودی تحریم می‌شود.
با این حال واشنگتن در یک ماه اخیر تحریم او را به تعویق انداخت. دو هفته پیش وزیر خارجه ایران به آمریکا سفر کرد و در حاشیه یک نشست سازمان ملل با رسانه های آمریکا گفتگو کرد.
این هفته مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده در نشست «باشگاه اقتصادی واشنگتن» در پاسخ به پرسشی در مورد صدور روادید برای حضور وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران گفت:« او [ظریف] حرف زد. رسانه‌های آمریکایی تصمیم گرفتند بلندگو در اختیارش بگذارند تا در مورد چیزهایی غیرواقعی در مورد جمهوری اسلامی ایران حرف بزند و به شکل پر سر و صدایی به مردم آمریکا دروغ بگوید. من هم چشم‌به‌راه آن هستم که فرصتی به من داده شود تا من هم بتوانم به همین شکل، اما با بیان حقیقت، با مردم ایران گفت‌وگو کنم و بتوانم صادقانه به آن‌ها بگویم که درون کشورشان چه می‌گذرد. تا حالا که پیشنهاد من را نپذیرفته‌اند.»
