بین دو گروه از دانشمندان درباره این که آیا می توان چاقی مفرط را در افراد پیش بینی کرد، بحث و مخالفت ادامه دارد.نکته این بحث و تبادل نظر این است که آیا ارزش دارد که به عمق «دی ان ای» رفت تا برای این سوال جواب پیدا کرد؟
به گزارش رادیوی عمومی ملی «ان پی آر»، در رفتارهای انسانی و زندگی در محیطی که به چاقی مفرط دامن زده است، اختلاف نظر نیست. بنا به مطالعات جدید، اکنون حدود ۴۰ درصد از مردم بزرگسال آمریکا در دسته بندی «چاقی مفرط» قرار می گیرند، و حتی درصد بیشتری در دسته چاق.
ولی علاوه بر رفتار انسانی و تأثیرات محیط زیست، ژنتیک نیز نقش مهمی در استعداد چاقی مفرط دارد. بعضی از مردم می توانند وارث ژن هایی باشند که آنها را مستعدتر به چاق شدن، به خصوص چاقی مفرط کرده باشد.
ولی بر عکس خیلی از بیماری های ارثی که تنها به یک ژن خاص مربوط می شود، چاقی ارثی اینطور نیست. بلکه ظاهراً هزاران ژن می تواند در استعداد چاقی در افراد دست داشته باشند.
برخی از پژوهشگران معتقدند که اطلاع داشتن از ساختار ژنتیکی افرادی که حامل ژن فربه‌گی هستند، می تواند به آنها کمک کند تا در رفتار و رژیم غذایی خود تغییر بدهند.
ولی این مسئله توسط یک سری بررسی های علمی تایید نشده است.
در واقع خیلی از پژوهشگران نگران هستند که وقتی مردم دریابند که چاقی آنها ژنتیکی است، احتمال دارد تسلیم آن شده و دیگر در تغییر شرایط زندگی و رژیم خود تلاش نکنند.
«ایوان بیرنی»، رئیس مؤسسه بیوانفورمتیک اروپا، می گوید سالها شاهد مباحثه بین دو گروه بوده است و با منتقدین هم عقیده است که چاقی مفرط بیماری ای نیست که برای تجزیه و تحلیل ژنتیکی ایده‌آل باشد.
