رفتار ظالمانه «چارلز دیکنز» با همسرش «کاترین» چیزی است که سالهاست پژوهشگران از آن مطلع هستند ولی تا امروز به صحت ادعاهای مطرح شده پیرامون این موضوع شک داشتند.
نامه هایی که پژوهشگر دانشگاه یورک یافته است، نشان می دهد دیکنز قصد داشت همسرش را در بیمارستان روانی بستری کند تا بتواند با معشوقه جوانش زندگی کند.
دیکنز، در اولین نامه هایی که به کاترین نوشته، او را «عزیزترین فرد زندگی اش» می خواند اما لحنش به مرور زمان تغییر می کند.
رابطه این دو، دو دهه پس از ازدواج و زمانی که دیکنز وارد رابطه عاشقانه با هنرپیشه هجده ساله «الن ترنان» شد به سردی گرایید.
یک سال پس از آغاز این رابطه عاشقانه، اتاق خواب زن و شوهر از هم جدا شد و دیکنز برای طلاق اقدام کرد؛ پدیده ای که در دوران ویکتوریا مرسوم نبود و همواره نیز به نفع مردان تمام می شد.
دیکنز در نامه ای به مدیر برنامه هایش، کاترین را به اختلال روانی متهم می کند.
این نامه، پس از مدتی با تأیید دیکنز عمومی شد ولی روایت کاترین از این جدایی تا امروز فاش نشده بود.
در نامه هایی که «ادوارد داتون کوک»، دوست خانوادگی و همسایه دیکنز به یک روزنامه نگار فرستاده، جزئیاتی از مشکلات زندگی زناشویی چارلز دیکنز و همسرش کاترین از زبان کاترین روایت شده است.
کاترین در سال ۱۸۷۹، پیش از آنکه از دنیا برود، نزد آقای «داتون کوک» از رفتار خشن دیکنز با خودش پرده برداشته بود.
پژوهشگران، پیش از این نیز این روایت را از زبان «هلن تامسون» خاله کاترین شنیده بودند که دیکنز قصد داشت پزشک همسرش را راضی کند تا کاترین را به مرکز درمانی تبعید کند. با این حال، بسیاری این ادعا را جعلی خواندند.
امروز با پیدا شدن نامه های جدید، صحت این ادعا تأیید می شود.
چارلز دیکنز، در دوران حیاتش طعم موفقیت و شهرت را چشید و از پرچمداران اصلاحات اجتماعی بود. او در رمان هایش نیز، رنج و مصائب قشر فقیر بریتانیا را دستمایه قرار می داد و از زورگویی، مال اندوزی و ظلم می نوشت.
دیکنز و همسرش، در دوران زندگی مشترک خود صاحب ده فرزند شدند.
چارلز دیکنز، خالق آثاری درخشان چون «الیور تویست»، «دیوید کاپرفیلد» و «آرزوهای بزرگ» است.
