در روزگار وانفسا، انقلاب ۱۳۵۷ ایران، هزاران کیلومتر آن طرفتر فرانک سیناترا خواننده آمریکایی – ایتالیایی تبار ترانه ای خواند، درباره شهر نیویورک که با این کلمات تمام می شد:
اگر بتوانم در نیویورک موفق بشوم، در تمامی جهان موفقم،
همه چیز به تو بستگی داره، نیویورک، نیویورک.
حدود سه دهه بعد و از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ شورای امنیت سازمان ملل متحد مستقر در شهر نیویورک چهار تحریم علیه برنامه جنجال برانگیز اتمی جمهوری اسلامی ایران به رای گذارد و تصویب کرد.
بر پایه این تحریمها اتحادیه اروپا و ایالات متحده تحریمهای نیز علیه تهران وضع کرده و به اجرا گذاردند.
قطعنامه های تحریمی شورای امنیت سازمان ملل متحد در شهر نیویورک و در مقر این سازمان به تصویب رسید. هدف از این تحریمها ملزم کردن تهران به توقف غنی سازی اورانیوم و ایجاد تغییرات اساسی در ساخت نیروگاه آب سنگین اراک بود.
قطعنامه های تحریمی بر اساس تاریخ صدور:
- در روزهای پایانی سال ۲۰۰۶ (دوم دیماه ۱۳۸۵) قطعنامه ۱۷۳۷ با مضمون تحریم برنامه اتمی به تصویب رسید. بر اساس این قطعنامه ارائه، فروش و انتقال فن آوری و کالاهایی که در صنعت هسته ای و ساخت موشک مصرف داشته باشد به تهران ممنوع شد. همچنین اموال افرادی که در صنعت اتمی ایران فعالیت دارند بلوکه شد.
- در ماههای اول سال ۲۰۰۷ (چهارم فروردین ماه ۱۳۸۶) قطعنامه ۱۷۴۷ با افزودن نام چند مقام ایرانی به فهرست افرادی که داراییهایشان به خاطر فعالیت در صنعت اتمی مسدود شود، به تصویب رسید. در این قطعنامه تحریمی علاوه بر تاکید مجدد به عدم ارائه، فروش و انتقال فن آوری و کالاهایی که در صنعت هسته ای و ساخت موشک مصرف داشته باشد، از کشورهای عضو سازمان ملل خواسته شد که در به جز مواردی انساندوستانه در ایران سرمایه گذاری نکنند و وام ارائه نکنند.
- حدود یکسال بعد (سیزدهم اسفندماه ۱۳۸۶) شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ۱۸۰۳ را درحالیکه تهران هنوز به قطعنامه های پیشین این نهاد بین المللی پاسخ مثبت نداده بود، تصویب کرد. به موجب این قطعنامه، ورود افرادی که در فهرست تحریمهای این شورا هستند به خاک کشورهای عضو سازمان ملل متحد ممنوع شد. برپایه این قعطنامه تحریمی، بازرسی از محموله های هواپیمایی ایران ایر و کشتیهای متعلق به سازمان کشتیرانی و بنادر ایران به و از مقصد ایران تصویب شد.
- در خرداد ماه ۱۳۸۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۱۹۲۹ را علیه تهران با ۱۲ رای موافق (از جمله همه اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل) تصویب کرد. لبنان در این رای گیری شرکت نکرد دو کشور برزیل و ترکیه با آن مخالفت کردند. بر اساس این قطعنامه تحریمی ایران نباید از هیچ فعالیت تجاری مرتبط با چرخه سوخت هسته ای و دیگر مواد هسته‌ای یا فناوری دیگر کشورها بهره‌مند شود و تمامی کشورها می‌بایست از انتقال هرگونه تسلیحات نظامی از جمله خودروهای زرهی، هواپیماهای جنگی، هلیکوپترهای تهاجمی، توپخانه کالیبر بالا، کشتیهای نظامی، موشکهای بالستیک و سیستم‌ها و قطعات مرتبط با آن‌ها به ایران خودداری کنند. در این قطعنامه بار دیگر از جمهوری اسلامی ایران خواسته شده بود که تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری خود را متوقف کند.
از آن زمان تاکنون شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه تحریمی را علیه ایران تصویب نکرده است. اما ایالات متحده و اتحادیه اروپا با الهام از این رشته تحریمها، خود راسا اقدام به تحریم صنعت نفت ایران که عمده در آمد ایران ناشی از آن است و تحریم بانکی کردند.
اگر چه تاکنون انتقادهایی فراوانی از ساختار شورای امنیت سازمان ملل و صدور قطعنامه ای تحریم محور آن می شود، اما همین قطعنامه ها تا کنون توانسته اند از بسیاری از جنگها جلوگیری کند.
با شکلگیری توافق اتمی بین تهران و قدرتهای جهانی بار دیگر چشم و گوش کشورهای جهان و شرکتهای بزرگ چند ملیتی ساختمان شیشه ای سازمان ملل در منهتن نیویورک را هدفگیری می کنند، آنهم برای نحوه برداشته شدن این تحریمها.
حالا اگر بخواهیم نسخه وطنی ترانه آقای سیناترا را بخوانیم احتمالا به این شکل خواهد بود:
نیویورک، نیویورک ما داریم می آییم.
