ماه فوریه کلا در تقویم میلادی کوتاهترین ماه است، اما ماهی است که در آن یکی از موثرترین رؤسای جمهور آمریکا دیده به جهان گشوده است. البته سومین دوشنبه فوریه در این کشور، روز رییس جمهور نامیده شده است.
حتما اگر گذرتون به شهر واشنگتن افتاده باشه، یادمان پرزیدنت آبراهام لینکلن رو دیده اید. تو خیلی از فیلمها هم است.
در این یادمان در یکی از دیوارهای درونی آن سخنرانی بسیار کوتاهی از وی روی دیوار حک شده است که آقای لینکلن در حین جنگهای داخلی آمریکا (۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵) بیان کرد.
جمله پایانی این سخنرانی که از واژگان بسیار ساده ای تشکیل شده بیانگر کُنه وجودی ساختار این کشور، است. یعنی دموکراسی.
بخش کلیدی این جمله شامل: "حکومت مردم، توسط مردم، برای مردم" است.
شهروندان آمریکا، تقریبا از خردترین تا کلانترین مقامات شهر، ایالت و دولت فدرال خویش را انتخاب می کنند. قانون اساسی آمریکا به شکلی نوشته شده که رییس جمهور نتواند، کنگره یا همان مجلس را تعطیل کند و قوه قضاییه این کشور بی دلیل و مدرک کسی را بازداشت و زندانی نکند.
با این مقدمه،
چند هفته ای است که مساله حضور و سخنرانی نخست وزیر اسرائیل که کشوری از کلیدیترین همپیمانان آمریکا در منطقه است، نقل محافل سیاسی و خبری در این کشور، اسرائیل و البته ایران است.
پر واضح است که بنیامین نتانیاهو از بدو شروع روند جدید مذاکرات ایران با آمریکا درباره پرونده جنجال بر انگیز اتمیش در دو سال اخیر گزنده ترین انتقادات را به دولت پرزیدنت باراک اوباما از نحوه مدیریت این گفتگوها روا داشته است.
با این حال وقتی که جان بینر، رییس مجلس نمایندگان آمریکا از حزب مخالف آقای اوباما از آقای نتانیاهو دعوت کرد، دولت آمریکا صرفا به انتقاد از این دعوت پرداخت و نه بیشتر.
مساله انتقاد صریح اللهجه یک رهبر کشور خارجی در قوه مقننه آمریکا علیه مواضع رسمی واشنگتن امری تقریبا که خیر، تحقیقا غیر قابل تصور برای ایران است.
به عبارت دیگر، نه نماینده ای تهدید شد، نه ممنوع التصویر شد، نه مجلس تعطیل شد، نه گروههای "خود جوشی" در برابر کنگره تجمع کردند و "نه" های بسیار دیگر.
واکنشهای دولت آمریکا کاملا آرام و با طمأنینه بود ونه افراطی و احساسی.
محتوی سخنرانی آقای نتانیاهو، محور این نوشتار نیست، بلکه این دعوت و حضور نشانگر "حکومت مردم، توسط مردم، برای مردم" و لاغیر.
شنبه ۶ مرداد ۱۴۰۳ ایران ۰۳:۵۵
