چرا مردم آمريکا نسبت به ساير کشورهای دمکراتيک در مقياس کمتری در انتخابات شرکت می کنند؟

با اينکه آمريکائيان در کشوری زندگی می کنند که مشوق فرهنگ مشارکت سياسی است، با اين وصف نسبت به ساير کشورهای دمکراتيک کمتر در انتخابات شرکت می کنند. در جدول زير اين عدم تناسب نشان داده شده است.



چندين دليل برای شرکت کم آمريکائيان در انتخابات ذکر شده است. اصلی ترين علتی که در اين خصوص ذکر می شود همان مساله لزوم ثبت نام واجدين شرايط است. در کشورهای دمکراتيک بسياری (ولی نه همه آنها) حکومت مسوليت درج نام واجدين شرايط در فهرست رای دهندگان را بر عهده می گيرد. در آمريکا مسوليت ثبت نام با خود فرد است. اگر در آمريکا نيز مانند کشورهای اسکانديناوی حکومت واجدين شرايط را ثبت نام می کرد، بدون ترديد تعداد بيشتری در رای گيری شرکت می کردند.

دومين تفاوتی که از اين نظر بين آمريکا و ساير کشورهای دمکراتيک وجود دارد اين است که تعداد انتخابات در آمريکا بسيار بيشتر از ساير کشورهای دمکراتيک است. مثلا در حاليکه از يک شهروند اروپايی ممکن است خواسته می شود طی چهار سال در دو يا سه انتخابات رای بدهد، بسياری از آمريکائيان، در همين مدت، با بيش از يک دوجين انتخابات در سطوح مختلف ايالتی و فدرال روبرو هستند. بعلاوه، از آمريکائيان انتظار می رود مقامات سياسی بيشتری را انتخاب کنند. با در نظر گرفتن اينکه برای هر ۴۴۲ شهروند آمريکايی يک مقام انتخابی وجود دارد، و اينکه هر هفته در جايی از آمريکا انتخاباتی در حال برگزاری است، بی سبب نيست که کشاندن آمريکائيان به پای صندوق رای امر دشواری است. احتمالا اتفاقی هم نيست که در تنها کشوری که در اروپا از درصد پائين شرکت مردم در انتخابات برخوردار است، يعنی سوئد، حکومت از مردم انتظار دارد که هر سال دستکم سه بار رای بدهند.

سوم، مشوق رای دادن در آمريکا پائين است زيرا گزينه هايی که در برابر آمريکائيان قرار داده می شود نسبت به ساير کشورها تفاوت های چندانی يا يکديگر ندارند. در مقايسه با اروپا، آمريکا از اين نظر حقيقتا غيرعادی است که هرگز يک حزب فراگير عمده چپگرا و يا سوسياليست نداشته است. وقتی رای دهندگان اروپايی به پای صندوق های رای می روند، تصميم آنها اغلب به اين منجر می شود که کشور را يا يک حزب با اهداف سوسياليستی اداره کند، يا يک حزب محافظه کار و يا حتی يک حزب با مبانی مذهبی زمام امور را بدست گيرد. نتيجه آرای رای دهندگان اروپايی درباره تجديد تقسيم ثروت و يا حوزه فعاليت حکومت ابعاد بسيار وسيعتری دارد که حتی در مخيله يک رای دهنده آمريکايی نيز خطور نمی کند.

و بالاخره، ايالات متحده يکی از اندک کشورهای دمکراتيک است که رای گيری را در اواسط هفته، هنگاميکه بيشتر مردم سر کار هستند، برگزار می کند. قانون اساسی آمريکا (ماده يک، بند سوم) به کنگره اجازه می دهد زمان انتخابات فدرال را تعيين کند. در سال های دهه ۱۸۴۰ ميلادی، کنگره نخستين سه شنبه پس از نخستين دوشنبه ماه نوامبر را برای انتخابات رياست جمهوری درنظر گرفت. آمريکائيان به برگزاری انتخابات در روز سه شنبه کاملا عادت کرده اند. ايالات با اينکه آزادند هر روز ديگری را برای انتخابات محلی برگزينند، اما همواره انتخابات مورد نظر خود را در روز سه شنبه برگزار می کنند. بررسی های مقايسه ای نشان داده اند کشورهايی که انتخابات خود را در تعطيلات آخر هفته انجام می دهند، از درصد شرکت بالاتری برخوردارند، اما تاکنون جنبشی برای تغيير روز سه شنبه به عنوان روز انتخابات در آمريکا پديد نيامده است.

چرا آمريکائيان در اولين سه شنبه ماه نوامبر رای می دهند؟

در گذشته های دور، پيش از رواج اتومبيل، روش عمده مسافرت و نقل و انتقال در آمريکا گاری و اسب و درشکه بود. فاصله بسيار زياد تا اماکن رای گيری و سرعت کم باعث می شد تا بسياری از مردم يک روز از وقت خود را صرف رفتن به محل رای گيری کنند و يک روز هم طول می کشيد تا به خانه بازگردند. کنگره روز سه شنبه را برگزيد تا اين رفت و آمد با تعطيلات مذهبی و روز استراحت مردم تداخل پيدا نکند. بنابراين مردم روز دوشنبه و چهارشنبه را معمولا در راه بسر می بردند.

علت اينکه انتخابات را در ماه نوامبر برگزار می کنند اين است که جامعه آمريکا اساسا يک جامعه کشاورزی بود. در اين ماه درو محصول به پايان می رسيد، و هوا هم هنوز چندان سرد نبود که کسی نتواند خود را به نزديک ترين محل رای گيری برساند.