ایرانیها هر سال بیشتر از سال پیش، توی خیابان یقه همدیگر را می گیرند. به گفته رییس اداره اجتماعی حوزه پیشگیری قوه قضاییه، در دو سال گذشته درصد نزاع های غیر عمد به عمد از ۳۰ درصد به ۷۰ درصد افزایش یافته است.
در رانندگی و بخصوص موقع تصادف، توی صف و توی مغازه، سر غیرت و ناموس، یا صرفا برای نشان دادن ضرب شست، ایرانیها مثل خروس جنگی به هم می پرند. زنها هم که زمانی بیشتر شاهد خاموش دعواها بودند، حالا در کوچه و خیابان به جان هم می افتند.
بنا به آمار، تهرانی ها از بقیه دعوایی ترند. اردبیل، همدان، کرمانشاه و گیلان هم دعواخیزترین استانها هستند. اما سیستان و بلوچستان، بوشهر و خراسان جنوبی کمتر صحنه کتک کاری بوده اند. بیشتر دعواها را مردهای متاهل دیپلم یا زیر دیپلم راه می اندازند.
بعضی جامعه شناسان می گویند در شرايط بد اقتصادی ، سطح تحمل مردم پایین می آید و فشار عصبی چندبرابر می شود.
البته دعوا داریم تا دعوا. گاهی کار به یک کتک کاری مختصر یا مفصل ختم می شود، ولی گاهی هم اولین دعوا آخرین دعواست.
دو قهرمان بدنسازی ایران در نزاع خیابانی و با کارد کشته شدند. رضا قرایی و روح الله داداشی. دعواهای دسته جمعی هم که بیشتر یا سر مسائل به اصطلاح ناموسی است یا برای شاخه و شانه کشیدن.
از آن زمانی که هفت برادر جاهل مسلک، معروف به هفت کچلون، خیابان مولوی را در قرق خودشان داشتند، تا موقعی که شعبان جعفری و رمضان یخی و طیب حاج رضایی، از کاباره گرفته تا مراسم عزاداری و سخنرانی های سیاسی را به هم می ریختند، صاحبان قدرت سیاسی همیشه دار و دسته های لات و چاقوکش را برای
منافعشان به خدمت گرفته اند.
آنچه که در آمار قوه قضائیه نیامده، دعواهایی است که یک طرفش بزن بهادرهای معروف به لباس شخصی اند که از هفت دولت آزادند و هر بلایی سر هر کسی خواستند می آورند. نه به احدی جواب پس می دهند و نه دست قربانیانشان به جایی می رسد.
در رانندگی و بخصوص موقع تصادف، توی صف و توی مغازه، سر غیرت و ناموس، یا صرفا برای نشان دادن ضرب شست، ایرانیها مثل خروس جنگی به هم می پرند. زنها هم که زمانی بیشتر شاهد خاموش دعواها بودند، حالا در کوچه و خیابان به جان هم می افتند.
بنا به آمار، تهرانی ها از بقیه دعوایی ترند. اردبیل، همدان، کرمانشاه و گیلان هم دعواخیزترین استانها هستند. اما سیستان و بلوچستان، بوشهر و خراسان جنوبی کمتر صحنه کتک کاری بوده اند. بیشتر دعواها را مردهای متاهل دیپلم یا زیر دیپلم راه می اندازند.
بعضی جامعه شناسان می گویند در شرايط بد اقتصادی ، سطح تحمل مردم پایین می آید و فشار عصبی چندبرابر می شود.
البته دعوا داریم تا دعوا. گاهی کار به یک کتک کاری مختصر یا مفصل ختم می شود، ولی گاهی هم اولین دعوا آخرین دعواست.
دو قهرمان بدنسازی ایران در نزاع خیابانی و با کارد کشته شدند. رضا قرایی و روح الله داداشی. دعواهای دسته جمعی هم که بیشتر یا سر مسائل به اصطلاح ناموسی است یا برای شاخه و شانه کشیدن.
از آن زمانی که هفت برادر جاهل مسلک، معروف به هفت کچلون، خیابان مولوی را در قرق خودشان داشتند، تا موقعی که شعبان جعفری و رمضان یخی و طیب حاج رضایی، از کاباره گرفته تا مراسم عزاداری و سخنرانی های سیاسی را به هم می ریختند، صاحبان قدرت سیاسی همیشه دار و دسته های لات و چاقوکش را برای
منافعشان به خدمت گرفته اند.
آنچه که در آمار قوه قضائیه نیامده، دعواهایی است که یک طرفش بزن بهادرهای معروف به لباس شخصی اند که از هفت دولت آزادند و هر بلایی سر هر کسی خواستند می آورند. نه به احدی جواب پس می دهند و نه دست قربانیانشان به جایی می رسد.