کامران دانشجو رییس ستاد انتخابات در ایران در آخرین روزهای سال ۱۳۸۷ در یک کنفرانس خبری شمار واجدین شرایط رای دادن در انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری را ۴۶ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر اعلام کرد.
بر اساس قانون انتخابات ریاست جمهوری ایران انتخاب کنندگان باید ضمن دارا بودن تابعیت ایران و عدم جنون، ۱۸ سال سن داشته باشند.
جمعی از رسانه های داخلی از جمله برخی سایتها و روزنامه ها بر اساس آمارهایی که مرکز آمار ایران پیشتر منتشر کرده بود میزان واجدین شرایط رای دادن در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران را بیش از ۵۱ میلیون نفر می دانند.
ماشالله شمس الواعظین روزنامه نگار و کارشناس مسایل سیاسی در ایران در این رابطه گفت: "دولت احمدی نژاد از فرمول مشارکت حداقلی تضمین شده مردم استفاده می کند زیرا معتقد است اگر سطح مشارکت مردم افزایش پیدا کند شانس پیروزی وی در انتخابات پایین می آید، بویژه اگر مانند انتخابات خرداد سال ۱۳۷۶ صداهای خاموش وارد عرصه انتخابات شوند، شانس آقای احمدی نژاد بسیار پایین می آید."
ماشالله شمس الواعظین گفت: "سرشماری و آماری داریم که نشان می دهد بیش از ۵۱ میلیون نفر واجد شرایط در ایران داریم که می توانند رای دهند"
ماشالله شمس الواعظین دلیل کمتر اعلام کردن شمار واجدین شرایط توسط دولت آقای احمدی نژاد را مبهم دانست و گفت: "ممکن است این شبه بوجود آید که دولت می خواهد آمار را پایین آورده که اگر حجم و سطح مشارکت مردم پایین بیاید با ۴۶ میلیون نفر مقایسه شده و میزان مشارکت بالا ببرند."
اختلاف در مورد شمار افراد واجد شرایط رای دادن در انتخابات مجلس هشتم هم وجود داشت .
در آن زمان و پس از پایان انتخابات مجلس هشتم سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی بیانیه ای منتشر کرد و در آن یکی از نکات قابل توجه در انتخابات مجلس هشتم را ارائه آمار و اطلاعات عجیب، متناقض ، مغلوط و غیر دقیق عنوان کرده بود سازمان مجاهدین در این بیانیه نتیجه گرفته بود با کمتر اعلام کردن تعداد واجدین، مسوولین کشور می توانند نتیجه بگیرند که میزان مشارکت افزایش یافته است.
