یافته های یک پژوهش علمی حاکی است که حیوانات و موجودات کوچکی که متابولیسم بالا دارند، جهان را با دور و سرعت آهسته تجربه می کنند.
براساس یافته های یک گروه از پژوهشگران «کالج ترینیتی دابلین» در دانشگاه ادینبورگ و دانشگاه سنت اندروز، قدرت «حیوانات» برای درک زمان به سرعت زندگی آن ها بستگی خواهد داشت.
کوین هیلی، دانشجوی دکترای دانشکده علوم طبیعی «کالج ترینیتی دابلین» می گوید «نتایج تحقیقات ما مهر تاییدی بر اهمیت درک زمان در حیوانات است. توانایی آن ها در درک زمان در مقیاس های بسیار کوچک سنجیده می شود و سرعت زمان برای آنان در مقایسه با سرعت زمان حیات و مرگ موجودات سریعی همچون حیوانات مهاجم، بسیار کمتر است».
این تحقیق با آزمایش روی چندین حیوان و با استفاده از پدیده ای انجام شد که بر اساس آن حداکثر سرعت پرتوهای نوری که فرد می تواند پیش از دیدن منبع نور ببیند، سنجیده شد. این اصل را هر روز می توان به هنگام تماشای تلویزیون، صفحه کامپیوتر و پرده نمایش سینما تجربه کرد. در مقام نمونه، سگ ها چشم هایی دارند که سرعت بازبینی پرتوهای نور در آن ها از انسان ها بالاتر است.
نویسندگان این مقاله تحقیقی می گویند یک نمونه این پدیده مگس ها و توانایی آن ها برای فرار از ضربه مگس کش است. در این تحقیق نشان داده شده است که مگس ها «حرکت را در مقیاس زمانی حس می کنند که از سرعت زمانی چشم ما کندتر است و همین امر به آن ها فرصت بیشتری می دهد تا بتوانند فرار کنند.»
پژوهشگران درک مگس از زمان را با صحنه ای از فیلم «ماتریکس» مقایسه می کنند که در آن بازیگر اصلی موفق می شود تا درک خود از زمان را در حدی کند و آهسته کند تا از هجوم گلوله ها فرار کند.
پروفسور جرمی راکستون، استاد دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند و یکی از دست اندرکاران این پروژه پژوهشی با انتشار بیانیه ای گفته است «داشتن چشم هایی که اطلاعات جدید را با فرکانش های بسیار بالاتر از چشم هایمان به مغز ارسال می کنند زمانی ارزش دارد که مغز بتواند این اطلاعات را با همان سرعت تجریه و تحلیل کند. با این وجود، این تحقیق توانایی مغز کوچکترین حیوانات جهان را اثبات می کند. شاید مگس متفکر برجسته ای نباشد اما می تواند سریع و در مدت زمان اندکی تصمیم بگیرد».
از سویی دیگر، سرعت دویدن نوعی گونه ببر بسیار بیشتر از سرعتی است که چشم های او بتواند با او هماهنگ شود و به دلیل سرعت بسیار زیاد، ببر بینایی چشم هایش را از دست می دهد و برای ارزیابی مجدد موقعیت شکار خود به ناچار باید هر چند وقت یک بار توقف کند. در انسان ها نیز به نوعی همین گونه است و قهرمان های ورزشی رشته های مختلف در طی رقابت ها ناچار هستند تا سرعت توانایی چشم خود را برای دنبال کردن توپ افزایش بدهند.
اندرو جسکون، استاد دانشکده علوم طبیعی «کالج ترینیتی دابلین» می گوید «نتایج تحقیقات ما حاکی است که درک زمان در حیوانات ابعادی دارد که تا به حال مورد مطالعه قرار نگرفته و پژوهش در مورد آن ها ما را به فهم ارتباط نظام سرعت و زمان در این موجودات نزدیک تر خواهد کرد».
یافته های این پروژه تحقیقاتی در نشریه بین المللی «رفتار حیوان» منتشر شده است.
براساس یافته های یک گروه از پژوهشگران «کالج ترینیتی دابلین» در دانشگاه ادینبورگ و دانشگاه سنت اندروز، قدرت «حیوانات» برای درک زمان به سرعت زندگی آن ها بستگی خواهد داشت.
کوین هیلی، دانشجوی دکترای دانشکده علوم طبیعی «کالج ترینیتی دابلین» می گوید «نتایج تحقیقات ما مهر تاییدی بر اهمیت درک زمان در حیوانات است. توانایی آن ها در درک زمان در مقیاس های بسیار کوچک سنجیده می شود و سرعت زمان برای آنان در مقایسه با سرعت زمان حیات و مرگ موجودات سریعی همچون حیوانات مهاجم، بسیار کمتر است».
این تحقیق با آزمایش روی چندین حیوان و با استفاده از پدیده ای انجام شد که بر اساس آن حداکثر سرعت پرتوهای نوری که فرد می تواند پیش از دیدن منبع نور ببیند، سنجیده شد. این اصل را هر روز می توان به هنگام تماشای تلویزیون، صفحه کامپیوتر و پرده نمایش سینما تجربه کرد. در مقام نمونه، سگ ها چشم هایی دارند که سرعت بازبینی پرتوهای نور در آن ها از انسان ها بالاتر است.
نویسندگان این مقاله تحقیقی می گویند یک نمونه این پدیده مگس ها و توانایی آن ها برای فرار از ضربه مگس کش است. در این تحقیق نشان داده شده است که مگس ها «حرکت را در مقیاس زمانی حس می کنند که از سرعت زمانی چشم ما کندتر است و همین امر به آن ها فرصت بیشتری می دهد تا بتوانند فرار کنند.»
پژوهشگران درک مگس از زمان را با صحنه ای از فیلم «ماتریکس» مقایسه می کنند که در آن بازیگر اصلی موفق می شود تا درک خود از زمان را در حدی کند و آهسته کند تا از هجوم گلوله ها فرار کند.
پروفسور جرمی راکستون، استاد دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند و یکی از دست اندرکاران این پروژه پژوهشی با انتشار بیانیه ای گفته است «داشتن چشم هایی که اطلاعات جدید را با فرکانش های بسیار بالاتر از چشم هایمان به مغز ارسال می کنند زمانی ارزش دارد که مغز بتواند این اطلاعات را با همان سرعت تجریه و تحلیل کند. با این وجود، این تحقیق توانایی مغز کوچکترین حیوانات جهان را اثبات می کند. شاید مگس متفکر برجسته ای نباشد اما می تواند سریع و در مدت زمان اندکی تصمیم بگیرد».
از سویی دیگر، سرعت دویدن نوعی گونه ببر بسیار بیشتر از سرعتی است که چشم های او بتواند با او هماهنگ شود و به دلیل سرعت بسیار زیاد، ببر بینایی چشم هایش را از دست می دهد و برای ارزیابی مجدد موقعیت شکار خود به ناچار باید هر چند وقت یک بار توقف کند. در انسان ها نیز به نوعی همین گونه است و قهرمان های ورزشی رشته های مختلف در طی رقابت ها ناچار هستند تا سرعت توانایی چشم خود را برای دنبال کردن توپ افزایش بدهند.
اندرو جسکون، استاد دانشکده علوم طبیعی «کالج ترینیتی دابلین» می گوید «نتایج تحقیقات ما حاکی است که درک زمان در حیوانات ابعادی دارد که تا به حال مورد مطالعه قرار نگرفته و پژوهش در مورد آن ها ما را به فهم ارتباط نظام سرعت و زمان در این موجودات نزدیک تر خواهد کرد».
یافته های این پروژه تحقیقاتی در نشریه بین المللی «رفتار حیوان» منتشر شده است.
