لس آنجلس تایمز نوشته است سخنرانی تاریخی محمود عباس رهبر تشکیلات خودگردان فلسطینی در سازمان ملل متحد مایه افتخار فلسطینیان شد؛ اما واکنش های بین المللی به سخنان محمود عباس و بنجامین نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل، دشواری ایجاد صلح در خاورمیانه را به وضوح نشان می دهد.
روزنامه لوموند در مقاله ای با عنوان "صبح روز بعد آغاز شده است" می نویسد محمود عباس با ارائه درخواست شناسایی کامل فلسطین به سازمان ملل به عنوان یک کشور کار خطیری کرد. هر چند این درخواست با مخالفت ایالات متحده و اسرائیل و تعدادی از کشورهای دیگر رو به رو شد، ابتکار آقای عباس دستکم از یک لحاظ شایان توجه است؛ و آن این که واقعیت شرایط فلسطینیان را - که همواره در لفافه زبان دیپلماتیک پنهان بود - آشکار کرد.
در مقاله دیگری در لوموند آمده است بیل کلینتون رئیس جمهوری پیشین آمریکا - که برای صلح خاورمیانه تلاش بسیاری کرد - نخست وزیر اسرائیل را در به ثمر نرسیدن تلاش های صلح مقصر می داند. لوموند به نقل از آقای کلینتون می نویسد اسرائیل همواره می خواست باور کند که شریکی برای صلح در دولت فلسطینی دارد؛ دولت محمود عباس بهترین دولتی است که در حکومت خودگردان فلسطینی بر سرکار آمده؛ و آقای عباس بارها بالصراحه گفته است که اگر نتانیاهو توافق مورد نظر مرا بپذیرد، او هم آن را به اجرا درخواهد آورد. اما اکنون این دولت نتانیاهوست که از زیر بار اجرای توافق صلح شانه خالی می کند.
روزنامه هاآرتص نوشته است دولت اسرائیل می تواند از درخواست فلسطینیان به سازمان ملل به مثابه گام قدرتمندی در راه صلح استفاده کند. هآآرتص پیشنهاد می کند که آقای نتانیاهو، از مبارزه برای متوقف کردن تلاش گروه فتح در سازمان ملل برای ایجاد کشور فلسطین دست بردارد؛ و در عوض این اقدام را در چارچوب نقشه راهی که گروه کوارتت سال ۲۰۰۳ برای صلح خاورمیانه تعیین کرد هدایت کند؛ سپس اعلام کند که پس از برگزاری انتخابات فلسطینیان و تشکیل یک دولت واحد، اسرائیل مایل است بر سر مرزهای نهایی و دیگر موارد اختلاف با دولت یکپارچه فلسطینی مذاکره کند.
اما یو اس ای تودی درخواست محمود عباس برای عضویت کامل در سازمان ملل را اشتباهی حماسی خوانده است که به ضرر فلسطینیان تمام خواهد شد. چون وتوی بسیار محتمل این پیشنهاد در شورای امنیت، فلسطینیان را به پله اول بازخواهد گرداند.