بنا به اعلام سازمان ملل متحد، در کنفرانس بین المللی کشورهای اعانه دهنده حدود ٥٠٠ میلیون دلار تلاش های امدادی بشردوستانه برای کمک به آوارگان داخل سوریه گردآوری شده است.
بیشتر این کمک های مالی به احتمال بسیار به نهادها و سازمان های امدادی اختصاص داده خواهند شد که در دمشق و تحت نظارت رسمی دولت سوریه فعالیت می کنند. اما برخی از کارمندان این نهادهای امدادی می گویند برای دسترسی به تعداد بیشتری از مردم نیازمند سوریه استفاده از شیوه های غیررسمی بهتر و عملی تر هستند.
«کمیته بین المللی صلب سرخ» یکی از آژانس هایی است که از دمشق به عنوان پایگاهی برای سازماندهی کاروان های امدادی و ارسال آن ها به مناطق دیگر سوریه استفاده می کند. دولت سوریه به این سازمان اجازه داده است تا در دمشق فعالیت کند.
مایکل لیپین، خبرنگار صدای آمریکا با ریما کمال، سخنگوی «کمیته بین المللی صلب سرخ» در دمشق در مورد چگونگی فعالیت های این سازمان در سوریه و بهبود روند تلاش ها صحبت کرده است.
لیپین: ممکن است در مورد روند تحویل، انبار و توزیع همه این کمک های امدادی توضیح بدهید؟
کمال: ما کمک های امدادی همچون مواد غذایی، اقلام مختلفی همچون پتو، تشک، وسائل خانه و سایر اقلام را دریافت می کنیم. این کمک ها یا به سوریه ارسال می شوند و گاهی هم از تولیدکنندگان داخلی این کشور خریداری می شوند. «کمیته بین المللی صلیب سرخ» در سوریه انبار دارند. بسیاری از این اقلام در انبارهای ما ذخیره می شوند و براساس نیازها و با همکاری «هلال احمر عرب» در سوریه در سراسر کشور توزیع می شود.
لیپین: وقتی در مورد ارسال به سوریه صحبت می کنید، منظورتان انتقال کالا به صورت زمینی با خودرو است و یا این اقلام با هواپیما و از فرودگاه دمشق به کشور فرستاده می شوند؟
کمال: در حال حاضر، ما برای ارسال کالا و اقلام ضروری از مرزهای زمینی استفاده می کنیم و آن ها را به سوریه می آوریم. بیشتر این کالاها از طریق مرزهای اردن وارد سوریه می شود.
لیپین: چند انبار دارید و در کدام مناطق سوریه قرار دارند؟
کمال: ما دو انبار بزرگ داریم. یکی از آن ها در منطقه اکرابه در دمشق که درگیری های سنگینی در آن رخ داده است، واقع شده و ما مدتی است که نتوانسته ایم به آن دسترسی داشته باشیم. انبار دیگرمان در منطقه صنعتی آدره قرار دارد و ده ها کیلومتر بیرون دمشق واقع شده است. ما همچنین در حال بررسی احتمال باز کردن انبار سومی هستیم که برای مدتی در یک منطقه دورافتاده تر در سوریه و نزدیک تر به شمال کشور باز کنیم.
لیپین: ممکن است در ضمن شیوه عملکرد کاروان امدادی «سازمان بین المللی صلیب سرخ» را هم تشریح کنید؟ چند خودرو از دمشق خارج می شوند و چه پرسنلی در این کاروان ها حضور دارند و شما ناچارید از چند ایست بازرسی عبور کنید؟
کمال: اول اجازه بدهید در مورد کاروان های امدادی معمولی صحبت کنم که ما به صورت روزانه و یا به صورت هفتگی به این کشور و به نقاط مختلف سراسر سوریه اعزام می کنیم. این کار معمولاً بدون حضور اعضای کارمندان بین المللی در کاروان های امدادی صورت می گیرد. بنابراین کاروان هایی که من در مورد آن ها صحبت می کنم به صورت روزانه به نقاط مختلف کشور همچون حلب، دیرالزور، درعا و سویده ارسال می شوند. این کاروان ها حامل اقلام امدادی هستند که بیشترین نیاز به آن ها در این مناطق وجود دارد. در مقام نمونه، آخرین کاروان ارسالی ما به حلب حامل تشک و پتو بود و ما حالا مطمئن هستیم که آوارگان حلب دیگر به پتو و تشک نیاز ندارند، بنابراین دفعه بعد برای آن ها بسته های مواد غذایی می فرستیم. این کمک ها به صورت کاروان های امدادی روزانه و هفتگی هستند که ما به فرمانداری های مختلف سراسر سوریه اعزام می کنیم. ما کارمندان صلیب سرخ بین الملل را در حد امکان به طور مرتب به این مناطق می فرستیم تا مایحتاج مردم این مناطق را به طور مستقیم ارزیابی کنند و شرایط را ببینند، با مردم صحبت کنند تا بتوانند وضعیت آن ها را درک کنند. ما این کارها را در حد امکان به طور مرتب انجام می دهیم البته سفرهایی از این دست به وضعیت امنیتی منطقه بستگی خواهد داشت. ما اخیراٌ گروهی را به حمس اعزام کردیم. در حال حاضر، چهار کارمند «کمیته صلیب سرخ بین الملل» و تعدادی از کارمندان هلال احمر سوریه را به این شهر اعزام کرده ایم تا وضعیت نقاط مختلف حمس را ارزیابی کنند و تصویر روشنی از نوع کمک های مورد نیاز حمس داشته باشند تا طی هفته های آینده به این شهر ارسال شوند. من همچنین قصد دارم با سفر به لتاکیه شخصاً با آوارگان دیدار و گفتگو کنم. بنابراین این انواع سفرهایی است که ما انجام می دهیم و اغلب بعد از آن هم اقلام امدادی که ضرورت و نیاز فوری ارسال آن ها در گفتگو با مردم مشخص شده است، به منطقه فرستاده می شوند.
لیپین: چه ارتباطی بین «کمیته بین المللی صلیب سرخ» و «هلال احمر عرب» سوریه وجود دارد؟
کمال: «هلال احمر عرب» سوریه همکار و شریک ما است، از این نظر که ما برای توزیع کمک به نقاط مختلف کشور و برای هماهنگی و ارسال کمک به سراسر سوریه به هلال احمر متکی هستیم. در حال حاضر، «هلال احمر عرب» سوریه شریک اصلی همه سازمان های بین المللی فعال در سوریه است و در واقع برای دسترسی به مناطق دشوار و پاسخگویی به نیازها در مناطقی که (به دلیل درگیری ها) ارتباطشان با سایر نقاط کشور قطع شده است، کمک خارق العاده و بسیار مفیدی ارائه می کند.
لیپین: پرسش بعدی من در مورد بیانیه مطبوعاتی است که (هفته جاری) از سوی «پزشکان بدون مرز» منتشر شد. «پزشکان بدون مرز» در این بیانیه نسبت به شیوه سیستم کمک رسانی و تمرکز تلاش های امدادی شما در دمشق ابراز نگرانی کرده بودند. آن ها نگران هستند که کاروان های امدادی از دمشق با همکاری و تحت نظارت دولت (سوریه) به سایر نقاط کشور ارسال می شوند و همین سیستم توزیع کمک ها سبب می شود که کمک به نقاط تحت کنترل شورشیان ارسال نشود و تعداد زیادی از مردم سوریه از این کمک ها محروم می شوند. آیا به نظر شما چنین انتقادی منصفانه است؟
کمال: ما به وجود دشوارهای جدی و بزرگ برای دسترسی به مناطق خاصی از سوریه همچون حلب، دیرالزور و ادلیب که بیشتر در مناطق شمالی کشور هستند و در ضمن تحت تاثیر درگیری های سنگینی منطقه قرار دارند، اذعان می کنیم. من فکر می کنم خطرات جدی حضور در این مناطق یکی از دلایل دشواری ارسال کمک به این مناطق بوده است. همانطور که شما به درستی اشاره کردید، ما در حال حاضر در دمشق مستقر شده ایم. بنابراین سفرهای ما به مناطق دیگر نیز باید از مسیر دمشق انجام شوند و این دربرگیرنده ریسک ها و خطرات جدی است. گاهی اوقات ما در مورد دسترسی به این مناطق گفتگو می کنیم و سعی داریم تا کمک ها را به این مناطق نیز ارسال کنیم. موفق هم بوده ایم، اما در ضمن باید اذعان کنیم که این کمک ها کافی نیستند و کارهای بیشتری باید انجام شوند. من فکر می کنم «کمیته بین المللی صلیب سرخ» آمادگی دارد که برای ارسال کمک به افراد نیازمند احتمال بهره گیری از عملیات مرزی را مورد ارزیابی قرار دهد. اما من فکر نمی کنم که این عملیات مرزی مشکل ارسال کمک به مناطق خاصی را حل کنند چون قربانیان بسیاری در مراکز شهری و حومه های آن ها وجود دارند که کمک و دسترسی به آن ها از مناطق مرزی بسیار دشوار خواهند بود. بنابراین، من تصور می کنم که باید چندین مکانیسم به طور همزمان به کار گرفته شوند. از دیدگاه من مهمترین مسئله این است که گروه های درگیر جنگ باید به کاروان های امدادی احترام بگذارند و اجازه دهند تا کار آن ها ادامه پیدا کند و کمک ها را به مردم نیازمند منطقه برسانند.
لیپین: تا چه مهم است که هر یک از عملیات (امدادی) که شما انجام می دهید با هماهنگی با دولت سوریه و موافقت و تایید حکومت انجام شود؟ اگر در مورد عملیات مرزی فکر می کنید، دولت سوریه کنترل برخی از مناطق مرزی را در اختیار ندارد و تصور بر این است که نظر خوشی نسبت به بعضی از فعالیت هایی که در این مناطق انجام می شوند، نخواهد داشت. بنابراین آیا از دیدگاه شما برای همه فعالیت های صلیب سرخ، به ویژه حتی اگر تصمیم بگیرید که در آینده عملیات مرزی را آغاز کنید، تایید دولت سوریه کلیدی و واجب خواهد بود؟
کمال: «کمیته بین المللی صلیب سرخ» همیشه براساس شفافیت کامل فعالیت می کند. بنابراین فعالیت های ما همواره در شرایطی بسیار شفاف انجام می شوند و همه گروه های دست اندرکار را مطلع می کنیم و دولت سوریه نیز یکی از آن ها است.
لیپین: یک پرسش دیگر. من کنجکاوم بدانم که اگر مشکلی پیش روی توزیع کمک های امدادی سازمان شما در سوریه وجود دارد، در اقدامات انحرافی نیروهای ستیزه جوی هوادار دولت ریشه داشته و یا نارسایی های اداری و مالی از جانب شورشیان بوده است؟ آیا در گذشته نیز با چنین مشکلی روبرو بوده اید؟
کمال: ما برای یافتن بهترین شیوه کمک به افراد نیازمند با چالش های متفاوتی روبرو هستیم. موارد متعددی بوده اند که کاروان های امدادی توقیف شده اند، بعضی از کمک های امدادی از کاروان ها خارج شده اند و موارد دیگری از این دست نیز بوده اند. سازمان های بشردوستانه هر روز و متاسفانه هر هفته در سوریه با چالش های متعددی روبرو هستند. همیشه برای ما مشخص نیست که چه گروه و یا جناحی مسئول این کارشکنی ها است. مسئله مهم برای ما این است که همه به سازمان ما به عنوان یک نهاد بشردوستانه احترام بگذارند و سعی کنند تا در حد امکان فعالیت های ما را تسهیل کنند و به یاد داشته باشند آنچه که ما به این مناطق می بریم بین افراد بسیار نیازمند توزیع خواهد شد.
بیشتر این کمک های مالی به احتمال بسیار به نهادها و سازمان های امدادی اختصاص داده خواهند شد که در دمشق و تحت نظارت رسمی دولت سوریه فعالیت می کنند. اما برخی از کارمندان این نهادهای امدادی می گویند برای دسترسی به تعداد بیشتری از مردم نیازمند سوریه استفاده از شیوه های غیررسمی بهتر و عملی تر هستند.
«کمیته بین المللی صلب سرخ» یکی از آژانس هایی است که از دمشق به عنوان پایگاهی برای سازماندهی کاروان های امدادی و ارسال آن ها به مناطق دیگر سوریه استفاده می کند. دولت سوریه به این سازمان اجازه داده است تا در دمشق فعالیت کند.
مایکل لیپین، خبرنگار صدای آمریکا با ریما کمال، سخنگوی «کمیته بین المللی صلب سرخ» در دمشق در مورد چگونگی فعالیت های این سازمان در سوریه و بهبود روند تلاش ها صحبت کرده است.
لیپین: ممکن است در مورد روند تحویل، انبار و توزیع همه این کمک های امدادی توضیح بدهید؟
کمال: ما کمک های امدادی همچون مواد غذایی، اقلام مختلفی همچون پتو، تشک، وسائل خانه و سایر اقلام را دریافت می کنیم. این کمک ها یا به سوریه ارسال می شوند و گاهی هم از تولیدکنندگان داخلی این کشور خریداری می شوند. «کمیته بین المللی صلیب سرخ» در سوریه انبار دارند. بسیاری از این اقلام در انبارهای ما ذخیره می شوند و براساس نیازها و با همکاری «هلال احمر عرب» در سوریه در سراسر کشور توزیع می شود.
لیپین: وقتی در مورد ارسال به سوریه صحبت می کنید، منظورتان انتقال کالا به صورت زمینی با خودرو است و یا این اقلام با هواپیما و از فرودگاه دمشق به کشور فرستاده می شوند؟
کمال: در حال حاضر، ما برای ارسال کالا و اقلام ضروری از مرزهای زمینی استفاده می کنیم و آن ها را به سوریه می آوریم. بیشتر این کالاها از طریق مرزهای اردن وارد سوریه می شود.
لیپین: چند انبار دارید و در کدام مناطق سوریه قرار دارند؟
کمال: ما دو انبار بزرگ داریم. یکی از آن ها در منطقه اکرابه در دمشق که درگیری های سنگینی در آن رخ داده است، واقع شده و ما مدتی است که نتوانسته ایم به آن دسترسی داشته باشیم. انبار دیگرمان در منطقه صنعتی آدره قرار دارد و ده ها کیلومتر بیرون دمشق واقع شده است. ما همچنین در حال بررسی احتمال باز کردن انبار سومی هستیم که برای مدتی در یک منطقه دورافتاده تر در سوریه و نزدیک تر به شمال کشور باز کنیم.
لیپین: ممکن است در ضمن شیوه عملکرد کاروان امدادی «سازمان بین المللی صلیب سرخ» را هم تشریح کنید؟ چند خودرو از دمشق خارج می شوند و چه پرسنلی در این کاروان ها حضور دارند و شما ناچارید از چند ایست بازرسی عبور کنید؟
کمال: اول اجازه بدهید در مورد کاروان های امدادی معمولی صحبت کنم که ما به صورت روزانه و یا به صورت هفتگی به این کشور و به نقاط مختلف سراسر سوریه اعزام می کنیم. این کار معمولاً بدون حضور اعضای کارمندان بین المللی در کاروان های امدادی صورت می گیرد. بنابراین کاروان هایی که من در مورد آن ها صحبت می کنم به صورت روزانه به نقاط مختلف کشور همچون حلب، دیرالزور، درعا و سویده ارسال می شوند. این کاروان ها حامل اقلام امدادی هستند که بیشترین نیاز به آن ها در این مناطق وجود دارد. در مقام نمونه، آخرین کاروان ارسالی ما به حلب حامل تشک و پتو بود و ما حالا مطمئن هستیم که آوارگان حلب دیگر به پتو و تشک نیاز ندارند، بنابراین دفعه بعد برای آن ها بسته های مواد غذایی می فرستیم. این کمک ها به صورت کاروان های امدادی روزانه و هفتگی هستند که ما به فرمانداری های مختلف سراسر سوریه اعزام می کنیم. ما کارمندان صلیب سرخ بین الملل را در حد امکان به طور مرتب به این مناطق می فرستیم تا مایحتاج مردم این مناطق را به طور مستقیم ارزیابی کنند و شرایط را ببینند، با مردم صحبت کنند تا بتوانند وضعیت آن ها را درک کنند. ما این کارها را در حد امکان به طور مرتب انجام می دهیم البته سفرهایی از این دست به وضعیت امنیتی منطقه بستگی خواهد داشت. ما اخیراٌ گروهی را به حمس اعزام کردیم. در حال حاضر، چهار کارمند «کمیته صلیب سرخ بین الملل» و تعدادی از کارمندان هلال احمر سوریه را به این شهر اعزام کرده ایم تا وضعیت نقاط مختلف حمس را ارزیابی کنند و تصویر روشنی از نوع کمک های مورد نیاز حمس داشته باشند تا طی هفته های آینده به این شهر ارسال شوند. من همچنین قصد دارم با سفر به لتاکیه شخصاً با آوارگان دیدار و گفتگو کنم. بنابراین این انواع سفرهایی است که ما انجام می دهیم و اغلب بعد از آن هم اقلام امدادی که ضرورت و نیاز فوری ارسال آن ها در گفتگو با مردم مشخص شده است، به منطقه فرستاده می شوند.
لیپین: چه ارتباطی بین «کمیته بین المللی صلیب سرخ» و «هلال احمر عرب» سوریه وجود دارد؟
کمال: «هلال احمر عرب» سوریه همکار و شریک ما است، از این نظر که ما برای توزیع کمک به نقاط مختلف کشور و برای هماهنگی و ارسال کمک به سراسر سوریه به هلال احمر متکی هستیم. در حال حاضر، «هلال احمر عرب» سوریه شریک اصلی همه سازمان های بین المللی فعال در سوریه است و در واقع برای دسترسی به مناطق دشوار و پاسخگویی به نیازها در مناطقی که (به دلیل درگیری ها) ارتباطشان با سایر نقاط کشور قطع شده است، کمک خارق العاده و بسیار مفیدی ارائه می کند.
لیپین: پرسش بعدی من در مورد بیانیه مطبوعاتی است که (هفته جاری) از سوی «پزشکان بدون مرز» منتشر شد. «پزشکان بدون مرز» در این بیانیه نسبت به شیوه سیستم کمک رسانی و تمرکز تلاش های امدادی شما در دمشق ابراز نگرانی کرده بودند. آن ها نگران هستند که کاروان های امدادی از دمشق با همکاری و تحت نظارت دولت (سوریه) به سایر نقاط کشور ارسال می شوند و همین سیستم توزیع کمک ها سبب می شود که کمک به نقاط تحت کنترل شورشیان ارسال نشود و تعداد زیادی از مردم سوریه از این کمک ها محروم می شوند. آیا به نظر شما چنین انتقادی منصفانه است؟
کمال: ما به وجود دشوارهای جدی و بزرگ برای دسترسی به مناطق خاصی از سوریه همچون حلب، دیرالزور و ادلیب که بیشتر در مناطق شمالی کشور هستند و در ضمن تحت تاثیر درگیری های سنگینی منطقه قرار دارند، اذعان می کنیم. من فکر می کنم خطرات جدی حضور در این مناطق یکی از دلایل دشواری ارسال کمک به این مناطق بوده است. همانطور که شما به درستی اشاره کردید، ما در حال حاضر در دمشق مستقر شده ایم. بنابراین سفرهای ما به مناطق دیگر نیز باید از مسیر دمشق انجام شوند و این دربرگیرنده ریسک ها و خطرات جدی است. گاهی اوقات ما در مورد دسترسی به این مناطق گفتگو می کنیم و سعی داریم تا کمک ها را به این مناطق نیز ارسال کنیم. موفق هم بوده ایم، اما در ضمن باید اذعان کنیم که این کمک ها کافی نیستند و کارهای بیشتری باید انجام شوند. من فکر می کنم «کمیته بین المللی صلیب سرخ» آمادگی دارد که برای ارسال کمک به افراد نیازمند احتمال بهره گیری از عملیات مرزی را مورد ارزیابی قرار دهد. اما من فکر نمی کنم که این عملیات مرزی مشکل ارسال کمک به مناطق خاصی را حل کنند چون قربانیان بسیاری در مراکز شهری و حومه های آن ها وجود دارند که کمک و دسترسی به آن ها از مناطق مرزی بسیار دشوار خواهند بود. بنابراین، من تصور می کنم که باید چندین مکانیسم به طور همزمان به کار گرفته شوند. از دیدگاه من مهمترین مسئله این است که گروه های درگیر جنگ باید به کاروان های امدادی احترام بگذارند و اجازه دهند تا کار آن ها ادامه پیدا کند و کمک ها را به مردم نیازمند منطقه برسانند.
لیپین: تا چه مهم است که هر یک از عملیات (امدادی) که شما انجام می دهید با هماهنگی با دولت سوریه و موافقت و تایید حکومت انجام شود؟ اگر در مورد عملیات مرزی فکر می کنید، دولت سوریه کنترل برخی از مناطق مرزی را در اختیار ندارد و تصور بر این است که نظر خوشی نسبت به بعضی از فعالیت هایی که در این مناطق انجام می شوند، نخواهد داشت. بنابراین آیا از دیدگاه شما برای همه فعالیت های صلیب سرخ، به ویژه حتی اگر تصمیم بگیرید که در آینده عملیات مرزی را آغاز کنید، تایید دولت سوریه کلیدی و واجب خواهد بود؟
کمال: «کمیته بین المللی صلیب سرخ» همیشه براساس شفافیت کامل فعالیت می کند. بنابراین فعالیت های ما همواره در شرایطی بسیار شفاف انجام می شوند و همه گروه های دست اندرکار را مطلع می کنیم و دولت سوریه نیز یکی از آن ها است.
لیپین: یک پرسش دیگر. من کنجکاوم بدانم که اگر مشکلی پیش روی توزیع کمک های امدادی سازمان شما در سوریه وجود دارد، در اقدامات انحرافی نیروهای ستیزه جوی هوادار دولت ریشه داشته و یا نارسایی های اداری و مالی از جانب شورشیان بوده است؟ آیا در گذشته نیز با چنین مشکلی روبرو بوده اید؟
کمال: ما برای یافتن بهترین شیوه کمک به افراد نیازمند با چالش های متفاوتی روبرو هستیم. موارد متعددی بوده اند که کاروان های امدادی توقیف شده اند، بعضی از کمک های امدادی از کاروان ها خارج شده اند و موارد دیگری از این دست نیز بوده اند. سازمان های بشردوستانه هر روز و متاسفانه هر هفته در سوریه با چالش های متعددی روبرو هستند. همیشه برای ما مشخص نیست که چه گروه و یا جناحی مسئول این کارشکنی ها است. مسئله مهم برای ما این است که همه به سازمان ما به عنوان یک نهاد بشردوستانه احترام بگذارند و سعی کنند تا در حد امکان فعالیت های ما را تسهیل کنند و به یاد داشته باشند آنچه که ما به این مناطق می بریم بین افراد بسیار نیازمند توزیع خواهد شد.
