بسیاری از بازماندگان توفان «سندی»، مهلک ترین و مخربترین توفان دریایی سال گذشته، و دومین توفان بزرگ ساحلی در تاریخ آمریکا، هنوز هم در وضع اسفناکی بسر می برند.
ولی اخیراً لشکر جدیدی از امدادگران نوجوان به گروه های بازسازی پیوسته اند. ولی باورتان نمی شود که این نوجوانان امدادگر چه کسانی هستند و از کجا آمده اند!؟
امدادگران نوجوان در شهر ساحلی «بریزی پوینت» جاده ها تمیز و آماده می کنند تا خودورهای دولتی بتوانند به ساحل اقیانوس اطلس دسترسی پیدا کرده و بتوانند از حیوانات و حیات وحش مراقبت کنند.
آنها همچنین تلاش می کنند با بسته بندی مواد خوراکی به بازماندگان توفان سندی کمک کنند.
یک برنامه غیر انتفاعی نیز به این امدادگران نوجوان کمک کرده است تا به بازماندگان توفان سندی و گروهای بازسازی کمک کنند. شهرداری نیویورک سیتی ارودوگاهی برای برنامه آموزشی و کارورزی برای نوجوانان مجرم، بنام «یوث رَپ» ایجاد کرده، تا با ارائه آزادی مشروط، آنها بتوانند در برنامه های خدمات اجتماعی و پروژه های امدادگری شرکت کنند.
وینست شیرالدی کمیسونر آزادی مشروط شهر نیویورک، در مورد هدف این برنامه می گوید: «هرچه آنها بیشتر وقت خود را صرف کمک به کارهای خوب کنند، وقت کمتری خواهند داشت تا احتمالاً به کارها بد بپردازند. بنابراین بخشی از هدف این برنامه ها آن است که بتواند زندگی آنها را به کلی تغییر دهند و اصلاح کنند، و در عین حال بتواند در کارهایی که شهر نیورک نیاز به انجام آنها دارد، مانند پروژه های بازسازی و کمک به بازماندگان توفان سندی کمک کنند.
توفان سندی بسیاری از جاده های شهر ساحلی بریزی پوینت به کلی از بین برد. و در یک آتش سوزی، آتش ناشی از اتصال جریان برق، صدها خانه را به آتش کشید و منهدم کرد. نوجونان امدادگر به خوبی این فجایع را درک کرده و تشخیص داده اند. یک از این نوجوانان می گوید: «رویداد بد و ناجوری رخ داده، و این باعث شده که حالا من بتوانم به مردم کمک کنم. »
و نوجوان امدادگر دیگری می گوید: ما امروز به مردم ماکارونی، لوبیا سبز، گوجه فرنگی، مربا و آب سیب، و مخلوط بادام زمینی و کره ارائه می دهیم.
کمی دورتر از شهرک ساحلی بریزی پوینت، در بروکلین، کمیته ای که به مالکان خانه از دست داده کمک می کند، با برنامه «یوث رپ» نیز همکاری دارد. این کمیته به این نوجوانانی که بطور مشروط از زندان آزاد شده اند امکان می دهد تا دست به کارهای مثبت بزنند.
هر نوجوانان امدادگر بابت شرکت در اردوگاه تابستانی « یوث رپ» ۱۴۰۰ دلار دریافت می کند، ولی مشوق آنها مسئولیتی است که بعهده گرفته اند، نه پول.
یکی از نوجوانان به نام جکسون می گوید: «کمک به مردم، برایم خیلی پر معناست. کاری جدی است که هرگز نکرده ام. وقتی که جوانتر بودم تنها چیزی که می دانستم آن بود که دست به کارهای بد بزنم. این برنامه واقعاً زندگی مرا عوض کرد، باروم نمی شود که دارم به مردم کمک می کنم. کار من اکنون بسته بندی و آماده کردن مواد خوراکی برای مردم است. این کار به من مهارتهایی آموخته که قبلاً نداشتم. »
و دختر نوجوانی، به نام اسنس واکر، ضمن تأیید صحبت های دوستش گفت: این کار برایم خیلی پر معناست، برای این که دید من به زندگی را عوض کرد، به طوری که اکنون من مردم را می بینم و برای آنها احترام قائل هستم.
پاستور سانتیاگو مدیر کمیته گفت که واکر قبلاً سارق بانک و قاچاقچی مواد مخدر بوده است. ولی وی اکنون وی به کمک کمیسیون آزادی مشروط شهر نیویورک به صورت یک ناصح و مربی در آمده است.
سانتیاگو گفت: «آنها خلافکارانی بودند که با انجام این برنامه های به سرعت تغییر کرده اند، به طوری که من اکنون می خواهم از خوشحالی همه آنها را محکم در آغوش بگیرم. آنها به جامعه کمک می کنند، و اکثر آنها از کمک به مردم لذت می برند.»
اکنون ۴۵۰ نوجوان امدادگر، به جای گذراندن دوره حبس خود در زندان، با دریافت آزادی مشروط، توانسته اند در «پروژه بازسازی توفان سندی شهر نیویورک» شرکت کنند. بسیاری از آنها در مسیر زندگی تازه ای قرار گرفته اند.
ولی اخیراً لشکر جدیدی از امدادگران نوجوان به گروه های بازسازی پیوسته اند. ولی باورتان نمی شود که این نوجوانان امدادگر چه کسانی هستند و از کجا آمده اند!؟
امدادگران نوجوان در شهر ساحلی «بریزی پوینت» جاده ها تمیز و آماده می کنند تا خودورهای دولتی بتوانند به ساحل اقیانوس اطلس دسترسی پیدا کرده و بتوانند از حیوانات و حیات وحش مراقبت کنند.
آنها همچنین تلاش می کنند با بسته بندی مواد خوراکی به بازماندگان توفان سندی کمک کنند.
یک برنامه غیر انتفاعی نیز به این امدادگران نوجوان کمک کرده است تا به بازماندگان توفان سندی و گروهای بازسازی کمک کنند. شهرداری نیویورک سیتی ارودوگاهی برای برنامه آموزشی و کارورزی برای نوجوانان مجرم، بنام «یوث رَپ» ایجاد کرده، تا با ارائه آزادی مشروط، آنها بتوانند در برنامه های خدمات اجتماعی و پروژه های امدادگری شرکت کنند.
وینست شیرالدی کمیسونر آزادی مشروط شهر نیویورک، در مورد هدف این برنامه می گوید: «هرچه آنها بیشتر وقت خود را صرف کمک به کارهای خوب کنند، وقت کمتری خواهند داشت تا احتمالاً به کارها بد بپردازند. بنابراین بخشی از هدف این برنامه ها آن است که بتواند زندگی آنها را به کلی تغییر دهند و اصلاح کنند، و در عین حال بتواند در کارهایی که شهر نیورک نیاز به انجام آنها دارد، مانند پروژه های بازسازی و کمک به بازماندگان توفان سندی کمک کنند.
توفان سندی بسیاری از جاده های شهر ساحلی بریزی پوینت به کلی از بین برد. و در یک آتش سوزی، آتش ناشی از اتصال جریان برق، صدها خانه را به آتش کشید و منهدم کرد. نوجونان امدادگر به خوبی این فجایع را درک کرده و تشخیص داده اند. یک از این نوجوانان می گوید: «رویداد بد و ناجوری رخ داده، و این باعث شده که حالا من بتوانم به مردم کمک کنم. »
و نوجوان امدادگر دیگری می گوید: ما امروز به مردم ماکارونی، لوبیا سبز، گوجه فرنگی، مربا و آب سیب، و مخلوط بادام زمینی و کره ارائه می دهیم.
کمی دورتر از شهرک ساحلی بریزی پوینت، در بروکلین، کمیته ای که به مالکان خانه از دست داده کمک می کند، با برنامه «یوث رپ» نیز همکاری دارد. این کمیته به این نوجوانانی که بطور مشروط از زندان آزاد شده اند امکان می دهد تا دست به کارهای مثبت بزنند.
هر نوجوانان امدادگر بابت شرکت در اردوگاه تابستانی « یوث رپ» ۱۴۰۰ دلار دریافت می کند، ولی مشوق آنها مسئولیتی است که بعهده گرفته اند، نه پول.
یکی از نوجوانان به نام جکسون می گوید: «کمک به مردم، برایم خیلی پر معناست. کاری جدی است که هرگز نکرده ام. وقتی که جوانتر بودم تنها چیزی که می دانستم آن بود که دست به کارهای بد بزنم. این برنامه واقعاً زندگی مرا عوض کرد، باروم نمی شود که دارم به مردم کمک می کنم. کار من اکنون بسته بندی و آماده کردن مواد خوراکی برای مردم است. این کار به من مهارتهایی آموخته که قبلاً نداشتم. »
و دختر نوجوانی، به نام اسنس واکر، ضمن تأیید صحبت های دوستش گفت: این کار برایم خیلی پر معناست، برای این که دید من به زندگی را عوض کرد، به طوری که اکنون من مردم را می بینم و برای آنها احترام قائل هستم.
پاستور سانتیاگو مدیر کمیته گفت که واکر قبلاً سارق بانک و قاچاقچی مواد مخدر بوده است. ولی وی اکنون وی به کمک کمیسیون آزادی مشروط شهر نیویورک به صورت یک ناصح و مربی در آمده است.
سانتیاگو گفت: «آنها خلافکارانی بودند که با انجام این برنامه های به سرعت تغییر کرده اند، به طوری که من اکنون می خواهم از خوشحالی همه آنها را محکم در آغوش بگیرم. آنها به جامعه کمک می کنند، و اکثر آنها از کمک به مردم لذت می برند.»
اکنون ۴۵۰ نوجوان امدادگر، به جای گذراندن دوره حبس خود در زندان، با دریافت آزادی مشروط، توانسته اند در «پروژه بازسازی توفان سندی شهر نیویورک» شرکت کنند. بسیاری از آنها در مسیر زندگی تازه ای قرار گرفته اند.
