پیترفالک، بازیگر نقش کارگاه نامرتب اما باهوشی به نام « کلمبو» که در سریال جنایی به همین نام با بازی طنزآلود خود به حل مسائل جنایی پیچیده می پرداخت در سن ٨٣ سالگی درگذشت. فالک بنا بر گزارش ktla.com در چند سال اخیربه بیماری آلزایمر مبتلا شده بود.
پیترفالک برای نخستین بار نقش ستوان کلمبو (که نام اول او هرگز فاش نشد اما حدس زده می شود «فرانک» باشد) را در یک فیلم سینمایی برای تلویزیون در اواخر دهه شصت میلادی بازی کرد. این فیلم از چنان محبوبیتی برخوردار شد که خیلی زود قسمت دوم آن هم ساخته و از تلویزیون پخش شد. پس از آن «کلمبو» به صورت یک سریال تلویزیونی در آمد و از تاریخ ١٩٧١ به مدت هفت سال هر هفته یک قسمت تازه آن از تلویزیون به نمایش در می آمد. حتی پس از لغو این شوی هفتگی تلویزیونی، پیتر فالک در فیلم های بلند تلویزیونی دیگر در نقش شخصیت کلمبو ظاهر می شد و با همان ظاهر خونسرد و سئوالات مضحک اما زیرکانه به این شخصیت خیالی جان می بخشید.
فالک درباره شخصیت کلمبو گفته بود: «این آدم بارونیش به تنش زار میزنه و انگار همین الان از زیر سیل بیرون کشیدنش. آدم ریختش رو که می بینه دلش براش می سوزه. کلمبو به نظرمی رسه هیچ چیزی را نمی بینه اما در حقیقت اون همه چیز رو می بینه و زیر این سر و وضع ناجور یک مغز متفکر خیلی تیز در حال جنب و جوشه.»
کلمبو یک بارانی کهنه به تن داشت و فالک با همین بارانی به مدت ٢۵ سال به بازی در نقش ستوان کلمبو پرداخت تا جایی که تهیه کنندگان این سریال تلویزیونی مجبور شدند بارانی تازه ای برای او بخرند.
پیتر مایکل فالک در شانزدهم سپتامبر ١٩٢٧ در شهر نیویورک به دنیا آمد و بعدها در شهر «اوسینیگ» جایی که پدر و مادرش یک مغازه لباس فروشی را اداره می کردند بزرگ شد. در سه سالگی پیتر فالک به بیماری سرطان مبتلا شد و یکی از چشم هایش را از دست داد. پیتر فالک بعدها به خبرگزاری آسوشیتد پرس گفته بود: «وقتی یک چنین اتفاقی در کودکی برایتان می افتد شما یاد می گیرید که با آن زندگی و به آن عادت کنید. من در بچگی توی محله مون معروف بودم چون هر وقت یک نفر مرا اذیت می کرد فورا چشم مصنوعی ام را درمی آوردم و آن را کف دستش می گذاشتم!
وقتی پیتر فالک به نیویورک آمد تا کار بازیگری تئاتر را آغاز کند. یک مدیر آژانس کاریابی هنری به او گفته بود: «البته باید از همین الان بدونی که به خاطر یک چشمی بودن هیچوقت در فیلم یا تلویزیون نقشی نخواهی گرفت!»
پیتر فالک بعدها دو بار به نامزدی جوایز اسکار رسید و توانست پنج جایزه «امی» را از آن خود سازد.
فالک در برادوی در چند نقش از جمله در نقش «جوزف استالین» در نمایش «شور جوزف دی» درخشید و بعدها با نمایشی از نوشته های نیل سایمون به نام «زندانی طبقه دوم» به معروفیت بیشتری رسید. وی در اواخر دهه پنجاه میلادی وارد سینمای هالیوود شد و در فیلم های گوناگونی از جمله «دنیای دیوانه دیوانه دیوانه»، «مسابقه بزرگ» و بعدها در «کارآگاه خسیس» و «عروس پرنسس» بازی کرد.
درخشان ترین دوران زندگی حرفه ای پیتر فالک، زمانی بود که او در یک سری فیلم های هنری از ساخته های کارگردان و بازیگر فقید و برجسته سینمای آمریکا «جان کاساویتیس» ایفای نقش کرد. «زن تاثیرپذیر» و «شوهرها» که هر دو به صورتی تجربی با دیالوگ های فی البداهه ساخته شده بودند از بهترین فیلم های پیتر فالک محسوب می شوند و قدرت و مهارت بازیگری وی را به خوبی نشان می دهند. فالک هم چنین در فیلم هنری دیگری به نام «بر بال های هوس» ساخته «ویم وندرس» ایفای نقش کرد. او در این فیلم نقش خود را بازی می کرد.
پیتر فالک دوبارازدواج کرد و از این ازدواج ها دو دختر دارد. وی اوقات بیکاری خود را به کار در استودیوی نقاشی که در گاراژ خانه خود در بورلی هیلز درست کرده بود می گذراند.