ارکستر سمفونیک ملی ایران مدتهاست که هیچ برنامه ای را اجرا نمی کند. فراتر از آن، این ارکستر عملاً تعطیل شده است.
مسئولان دولتی مشکل بدون اجرا ماندن و خاموشی چراغ ارکستر سمفونیک ملی ایران را در نبود رهبر ارکستر ارزیابی کرده و می گویند: اگر فرهاد فخرالدینی بار دیگر قبول مسئولیت کند، این ارکستر دوباره راه اندازی می شود.
حسن ریاحی عضو شورای موسیقی بنیاد رودکی در این باره گفته است: آقای فخرالدینی نمی خواهد مسئولیت ارکستر ملی را دیگر بار برعهده گیرد؛ زیرا خسته شده و خواهان استراحت است.
کسی نمی گوید فرهاد فخرالدینی که بیش از ده سال رهبری ارکستر سمفونیک ملی ایران را برعهده داشت، چرا کناره گیری کرد و چرا گفت خسته شده، فراتر از آن، برخورد مدیران موسیقی ارشاداسلامی چه تاثیری در کناره گیری یکباره فخرالدینی داشته است.
مدیران ارشاداسلامی آگاه به اعمالشان امروزه نیک آگاهند چرا فخرالدینی با وجود تحمل همه نامهری ها و ناملایمتی ها ده سال تاب آورد؛ اما به یکباره چوب رهبری ارکستر را بر زمین نهاده و خانه نشین شد.
هرچند انجمن موسیقی ایران که زیر نظر وزارت ارشاداسلامی بر فعالیت های موسیقی ایران نظاره می کند، همچنان به سکوت همراه با رضایت خویش ادامه داده است؛ اما حسن ریاحی عضو شورای موسیقی بنیاد رودکی که خود عضو شورای ارکستر سمفونیک تهران نیز هست، از پاسخ به این پرسش که آیا اگر فرهاد فخرالدینی از پذیرش مسئولیت پذیری سر باز زند، آیا ارکستر سمفونیک ملی ایران باید تعطیل شود؟ تنها گفت: فریدون شهبازیان را برای رهبری ارکستر ملی معرفی کرده ام اما نتیجه ای نگرفته ایم. این به معنای آن است که مدیران ارشاداسلامی هنوز در این باره تصمیمی نگرفته اند.
کیوان ساکت نوازنده در باره ضرورت همیشگی وجود ارکستر ملی در هرکشور نوشته است این ارکستر نشانگر توجه به فرهنگ کشور، موسیقی و ادبیات موسیقیایی ما و نشانگر فرهنگ چند هزارساله ایران کهن است.
کیوان ساکت در این باره نوشته است: «در واقع ارکستر ملی آبرو موسیقی هر ملتی به شمار می‌رود و ضرورت داشتن تنها یک ارکستر ملی بلکه چند ارکستر ملی در ایران به خوبی احساس می‌شود.»
کیوان ساکت می گوید: «در گذشته در ایران چند ارکستر ملی از جمله درویش‌خان و فارابی فعال بودند که هنرمندان بسیار شایسته‌ای نیز در این ارکسترها ساز زدند و این ارکسترها را رهبری کردند، اما امروزه تنها ارکستر ملی ایران نیز تعطیل شده است.»
کیوان ساکت در پاسخ به خطابه های مدیران ارشاداسلامی می نویسد: «اگر از موسیقی فاخر دم می‌زنیم و می‌گوییم باید جلوی تهاجم فرهنگی و هنری در کشور گرفته شود باید راهکاری هم برای گسترش موسیقی ایرانی در کشور و جهان پیش بگیریم. چگونه می‌توانیم دم از مبارزه با تهاجم فرهنگی بزنیم، اما در کشورمان حتی یک ارکستر ملی نداشته باشیم که موسیقی ملی‌مان را به صدا در بیاورد.»
