کردها بزرگترين اقليت قومی بدون کشور در جهان هستند. کمتر از ۲۰ درصد از کردها در شمال عراق زندگی می کنند - جايی که خودمختاری منطقه ای، کسب کرده اند.
اما اکثريت کردها برای کسب حقوق مدنی و سياسی بيشتر در ايران، ترکيه و سوريه در حال جنگند. اين جنگ ها که چريک های مسلح، رهبری آن را به عهده دارند، بيش از ۴۰ هزار کشته بر جای گذاشته است. جنگجويان کرد در کوه های شمال عراق و جنوب غربی ترکيه مخفی شده و آموزش می بينند.
ستيزه جويان حزب کارگران کردستان از سوی آمريکا و ترکيه يک سازمان تروريستی تلقی می شوند. اين سازمان خواستار افزايش حقوق برای کردها در ايران و ترکيه است و برای اهداف خود به خشونت متوسل می شود.
رضا جاويد، رهبر پژاک که شاخه ای از پ ک ک است، برچسب تروريسم بر اين سازمان را رد می کند و می گويد: دهه ها جنگ لازم بوده است.
ايران و ترکيه می گويند: پ ک ک و پژاک گروه های تروريستی هستند.
ستيزه گران پ ک ک بارها به نيروهای امنيتی در جنوب شرقی ترکيه حمله کرده اند.
حسين چليک، سخنگوی حزب توسعه و عدالت حزب حاکم در ترکيه، می گويد، هر کس که مستقيم يا غيرمستقيم با اين سازمان همکاری کند، سرکوب خواهد شد.
حسين چليک می افزايد: نمی دانم که آيا بن لادن شخصاً کسی را کشته باشد، اما او رهبر يک گروه تروريستی بود. ما بايد تعريفی از تروريسم داشته باشيم. اگر شما کسی را تروريست بدانيد که فقط شليک کرده است، شايد تعريف درستی نباشد، زيرا تروريسم شامل آنهايی می شود که منابع مالی و منابع انسانی برای آن تهيه می کنند، و از آن حمايت می کنند.
بهرام صالح، معاون نخست وزير عراق که همچنين نخست وزير منطقه کردها در عراق است، می گويد کردستان عراق با استفاده از اين منطقه برای هدايت جنگ و خشونت، مخالف است و بايد برای مشکلات ريشه دار راه حل سياسی يافت. بدون يک راه حل سياسی، جنگ در کوهستان های مرزی ايران، عراق و ترکيه احتمالاً ادامه خواهد داشت و تعداد بيشتری جان خود را از دست خواهند داد.