ارتش آمريکا پس از ۹ سال جنگ، خاک عراق را ترک کرد، اما، زيرساخت های ناتوان در آن کشور پاسخگوی نيازهای روزمره مردم نيست. به رغم ميلياردها دلار که به بازسازی عراق اختصاص داده شده، هنوز خدمات اوليه برای مردم فراهم نشده است.
بغداد شهری پرجمعيت و پر سرو صداست. اما با وجود سال ها ناآرامی، هنوز در آن رستوران ها و فروشگاه های جديد باز می شود. ولی بغداد مثل همه شهرهای عراق برای ادامه حيات دست و پنجه نرم می کند.
۹ سال جنگ و سال های تحريم های بين المللی که قبل از آن به اجرا گذاشته بود، مردم عراق را از خدمات و امکانات اوليه محروم کرده است.
قطع برق متداول است مگر آنکه ساکنان مناطق بتوانند برق خانه خود را به ژنراتوری در محله وصل کنند.
جعفر حمزه، ماهی فروش، می گويد: زندگی دشوار است. مردم از خيلی چيزها محرومند. امنيت بهتر شده است، اما کمبود برق و آب وجود دارد.
خدمات پزشکی برای همه وجود ندارد، حتی در بيمارستان حريری که بهترين بيمارستان بغداد است. خالص حسين که در آنجا بستری است، می گويد: وضعيت بيمارستان بيشتر از نارسايی کليه اش او را رنج می دهد. او می گويد پزشکان بيمارستان همه خوبند، اما، خدمات وجود ندارد، آسانسورها کار نمی کند.
با اين حال، احمد صالح، پزشک اين بيمارستان می گويد: وضعيت بسيار بهبود يافته است. شرايط در ۲ سال گذشته، يعنی از زمان کم شدن حملات تروريستی بسيار بهتر شده است. مراجعان ما اين روزها، بيماران و مجروحين در تصادفات رانندگی هستند. البته هنوز بيمارانی که گلوله خورده اند و در انفجار زخمی شدند را به اينجا می آورند، اما نسبت به سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶، شرايط بسيار بهتر شده است.
احمد صالح معتقد است همه گونه امکانات در اين بيمارستان وجود دارد، و مشکل اصلی کمبود آموزش است، و انتظار دارد، آمريکا و بريتانيا برای بهبود سطح تخصصی به آن ها، کمک کنند.
برخی از عراقی ها دولت را برای کمبود خدمات اوليه سرزنش می کنند. آن ها می گويند، بازسازی در عراق وجود ندارد و هيچ خدماتی برای آينده فرزندانشان ارائه نمی شود، آن هم زمانی که ميلياردها دلار کمک های خارجی برای اينگونه خدمات فراهم شده است.