نمایشهای عروسکی بعنوان یکی از رشته های هنر نمایش، به دلایل گوناگون، از جمله: برخورداری از پیشینه تاریخی در سنت فرهنگی این سرزمین از معدود رشته های هنرهای اجرایی ست که پس از انقلاب با آنچنان محدودیتی روبرو نشده که دیگر رشته های نمایش گرفتارش شدند. بازیگران نمایش عروسکی برخلاف تئاتر متعارف، اگر زنده باشند، پشت ماسکها، تن پوش حیوانات و رختهای انبوه رنگین پنهان مانده اند. از این رو، این بازیگران همچون تجسم کالبدیافته روان آدمی بر صحنه نمایش حاضر می شوند تا بی واسطه در برابر تماشاگران خاموش مانده در تالار قرار گیرند که مشتاق تماشای اعمال روان خویش اند. نمایشهای عروسکی برای کودکان، نمایشهای خیابانی متاثر از مناسک آیینی در شمول این نمایشها قرار دارند. سازمان جهانی نمایشهای عروسکی (یونیما) می گوید منشا پدیداری نمایشهای عروسکی تاریخچه ای همزاد انسان دارد و وابسته به سرزمین خاصی نیست و پدیده ای متصل به مناسک آیینی در همه فرهنگهای جهان بشمار می آید. خیام گفته است: ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز / از روی حقیقتی نه از روی مجاز
بازیچه همی کنیم بر نطع وجود/ افتیم به صندوق عدم/ یک یک باز
براین سنت است که جشنواره دوسالانه نمایشهای عروسکی تهران توانسته تا امروز دوام آورد. سیزدهمین دوسالانه نمایشهای عروسکی تهران از سی ویکم تیرماه میزبان یازده نمایش از سراسر جهان و نمایشهای خیابانی و صحنه ای از ایران است.
اردشیر صالح پور دبیر جشنواره در پیام خود آورده است: « عروسك فارغ از دغدغه‌ها و جغرافياهاي سياسي، با قدرت جادويي خويش پرده‌هاي جدايي را كناركشيده و به انسان‌ها روحي مشترك مي‌بخشد تا افق‌هاي روشن را پيش چشمان‌شان بگشايد. زيرا عروسك قطعه گمشده دل‌هاي انسان‌هاست.»
اما برگزاری این جشنواره با انتقادات اهل تئاتر هم روبرو شده و گروهی معتقدند محدودیتهای اعمال شده بر سر انتخاب نمایشها و حذف جنبه رقابتی آن به افت کیفی این دوره از جشنواره منجر خواهد شد. این همه در حالی ست که خانه و خانواده تئاتر درگیر مشکل تالار مولوی، کاهش بودجه تئاتر، مدیریت انتصابی برای خانه نمایش، مشکلات ساختمانی تئاتر شهر گفته اند با روند موجود بر سر تئاتر ایران چندان امیدی به آینده آن وجود ندارد. ایرج راد مدیر خانه تئاتر در گفتگو با رسانه ها سیاستهای سختگیرانه ارشاد اسلامی را عامل نومیدی و کسادی تئاتر ایران دانست.