در ماههای اخیر، صنایع اتمی، نفت و گاز طبیعی ایران، همه و همه تحت تحریم های فزاینده جامعه بین المللی قرار گرفته است. اکنون دولت ایران می خواهد بخشی را توسعه بدهد که تحریم بر آن کارگر نباشد: انرژی قابل تجدید.
وال استریت ژورنال نوشته است به تازگی در نمایشگاهی در تهران، شرکت های داخلی که تعدادی از آنها با شرکت های اروپایی معاملات تجاری دارند، پانل های خورشیدی و توربین های بادی را به نمایش گذاشتند. علی شیرازی تبار، کارشناس مکانیک در یکی از بزرگترین مقاطعه کاران انرژی در ایران می گوید: «سوخت فسیلی یک روز ته می کشد؛ ولی باد همیشه می وزد و کسی نمی تواند آن را تحریم کند.»
بر اساس داده های به دست آمده از پایگاه اطلاعاتی انرژی سبز، دولت جمهوری اسلامی ایران هم اکنون بالاترین ظرفیت موجود انرژی قابل تجدید را در خاورمیانه داراست؛ یعنی ۹۳۸۵ مگاوات.
دور جدید تحریم های ایالات متحده و اتحادیه اروپا در مورد شرکت هایی که با بخش نفت و گاز ایران معامله کنند، بخشی از تلاش بین المللی برای برچیدن برنامه اتمی جمهوری اسلامی است. از آنجا که صنایع وابسته به سوخت فسیلی ایران بزرگترین منبع درآمد دولت تهران به شمار می رود و غرب مشکوک است که این صنایع بودجه برنامه هسته ای ایران را تأمین کند، هدف تحریم ها قرار گرفت.
سخنگوی اتحادیه اروپا تأیید کرد که انرژی قابل تجدید، از جمله انرژی باد، انرژی خورشیدی و مواد آلی قابل بازیافت، در فهرست تحریم های اروپا قرار ندارند؛ اما سخنگوی وزارت خزانه داری آمریکا می گوید فروش تکنولوژی مربوط به انرژی قابل تجدید توسط شرکت های آمریکایی ممنوع است، مگر آن که مجوز ویژه ای به آنها داده شود.
همه از اقدام اروپا خرسند نیستند. نتان کارلتون، سخنگوی گروه «اتحاد علیه ایران اتمی» که مقر آن در نیویورک است، می گوید «با توجه به تلاش جهانی برای منزوی کردن رژیم تهران و متوقف کردن برنامه های هسته ای اش، تحریم های اتحادیه اروپا باید تکنولوژی های انرژی قابل تجدید را هم دربرگیرد.»
وال استریت ژورنال می نویسد در همین حال، مقامات ایران آشکارا گفته اند که می خواهند «انرژی پاکیزه» را به پیش ببرند. اردیبهشت ماه گذشته، محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران از اختصاص ۶۲۰ میلیون دلار بودجه دولتی برای کمک به پروژه های انرزی پاکیزه سخن گفت. دولت ایران این انرژی را راهی برای کاهش آلودگی – که معضل شهرهای پر ازدحامی چون تهران است – و فرصتی برای کاهش وابستگی به نفت می داند.
نگاهی به جغرافیای محلی هم می تواند به فهم موضوع کمک کند. به عنوان مثال، سازمان ملی هوا – فضای آمریکا، بالاترین دمای ثبت شده بر سطح کره زمین– یعنی نزدیک به هفتاد و یک درجه سانتیگراد – را در کویر لوت در شرق ایران ثبت کرده؛ و شورای جهانی انرژی باد، مناطق کوهستانی غرب و شمال شرق ایران را برخوردار از «دالان های منحصر به فرد باد» توصیف کرده است.
توان بالقوه ایران در استفاده از انرژی قابل تجدید توجه اروپایی ها را جلب کرده است. شرکت آلمانی فورلاندر – تولید کننده توربین های بادی - و شرکت ایرانی مپان همین ماه اعلام کردند که شرکت آلمانی به عنوان بخشی از توافقنامه دادن مجوز به ایران، 12 توربین به تحویل می دهد. دو طرف ارزش این قرارداد را اعلام نکردند.
شرکت ایرانی دیگری که قراردادهایی در زمینه انرژی منعقد می کند، شرکت مهندسی قدس نیروست. این شرکت در حال بررسی پروژه ای برای تبدیل زباله های شهری به انرژی در شهرهایی از ایران است که جمعیت شان بالاتر از ٢٥۰ هزار نفر است.
با این همه، انرژی سبز هم ممکن است به سرنوشت دیگر تجارت های تحریم نشده در ایران مبتلا شود و با همان دشواری ها و مسائلی دست و پنجه نرم کند که دیگر تجارت های تحریم نشده با آن رو به رو هستند، از معاملات بانکی لغو شده گرفته تا دشواری های وارد کردن قطعات یدکی. عباس کرمی فر، مشاور سبا نیرو، شرکت سازنده توربین های بادی در ایران، که بخشی از محصولاتش را به ارمنستان صادر می کند، می گوید این شرکت برای پیدا کردن قطعات یدکی که در ایران تولید نمی شود خیلی به دردسر افتاده است. برای مثال، فروشندگان خارجی، تمایلی به فروش قطعه موسوم به prepreg به خریداران ایرانی ندارند. این قطعه فیبر مرکب، در ساختن پره توربین کاربرد دارد؛ ولی می تواند در ساخت هلیکوپتر هم استفاده شود.
به نوشته وال استریت ژورنال، تکنولوژی نهایتاً به نفع بقیه کره زمین کار خواهد کرد. آقای دوستدار، مشاور شرکت قدس نیرو ، اعتقاد دارد که «ایران برای جلوگیری از افزایش گرمایش زمین هم می خواهد انرژی های قابل تجدید را توسعه بدهد. از دیدگاه زیست محیطی، استفاده از این انرژی ها برای تمام دنیا خوب است.»
وال استریت ژورنال نوشته است به تازگی در نمایشگاهی در تهران، شرکت های داخلی که تعدادی از آنها با شرکت های اروپایی معاملات تجاری دارند، پانل های خورشیدی و توربین های بادی را به نمایش گذاشتند. علی شیرازی تبار، کارشناس مکانیک در یکی از بزرگترین مقاطعه کاران انرژی در ایران می گوید: «سوخت فسیلی یک روز ته می کشد؛ ولی باد همیشه می وزد و کسی نمی تواند آن را تحریم کند.»
بر اساس داده های به دست آمده از پایگاه اطلاعاتی انرژی سبز، دولت جمهوری اسلامی ایران هم اکنون بالاترین ظرفیت موجود انرژی قابل تجدید را در خاورمیانه داراست؛ یعنی ۹۳۸۵ مگاوات.
دور جدید تحریم های ایالات متحده و اتحادیه اروپا در مورد شرکت هایی که با بخش نفت و گاز ایران معامله کنند، بخشی از تلاش بین المللی برای برچیدن برنامه اتمی جمهوری اسلامی است. از آنجا که صنایع وابسته به سوخت فسیلی ایران بزرگترین منبع درآمد دولت تهران به شمار می رود و غرب مشکوک است که این صنایع بودجه برنامه هسته ای ایران را تأمین کند، هدف تحریم ها قرار گرفت.
سخنگوی اتحادیه اروپا تأیید کرد که انرژی قابل تجدید، از جمله انرژی باد، انرژی خورشیدی و مواد آلی قابل بازیافت، در فهرست تحریم های اروپا قرار ندارند؛ اما سخنگوی وزارت خزانه داری آمریکا می گوید فروش تکنولوژی مربوط به انرژی قابل تجدید توسط شرکت های آمریکایی ممنوع است، مگر آن که مجوز ویژه ای به آنها داده شود.
همه از اقدام اروپا خرسند نیستند. نتان کارلتون، سخنگوی گروه «اتحاد علیه ایران اتمی» که مقر آن در نیویورک است، می گوید «با توجه به تلاش جهانی برای منزوی کردن رژیم تهران و متوقف کردن برنامه های هسته ای اش، تحریم های اتحادیه اروپا باید تکنولوژی های انرژی قابل تجدید را هم دربرگیرد.»
وال استریت ژورنال می نویسد در همین حال، مقامات ایران آشکارا گفته اند که می خواهند «انرژی پاکیزه» را به پیش ببرند. اردیبهشت ماه گذشته، محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران از اختصاص ۶۲۰ میلیون دلار بودجه دولتی برای کمک به پروژه های انرزی پاکیزه سخن گفت. دولت ایران این انرژی را راهی برای کاهش آلودگی – که معضل شهرهای پر ازدحامی چون تهران است – و فرصتی برای کاهش وابستگی به نفت می داند.
نگاهی به جغرافیای محلی هم می تواند به فهم موضوع کمک کند. به عنوان مثال، سازمان ملی هوا – فضای آمریکا، بالاترین دمای ثبت شده بر سطح کره زمین– یعنی نزدیک به هفتاد و یک درجه سانتیگراد – را در کویر لوت در شرق ایران ثبت کرده؛ و شورای جهانی انرژی باد، مناطق کوهستانی غرب و شمال شرق ایران را برخوردار از «دالان های منحصر به فرد باد» توصیف کرده است.
توان بالقوه ایران در استفاده از انرژی قابل تجدید توجه اروپایی ها را جلب کرده است. شرکت آلمانی فورلاندر – تولید کننده توربین های بادی - و شرکت ایرانی مپان همین ماه اعلام کردند که شرکت آلمانی به عنوان بخشی از توافقنامه دادن مجوز به ایران، 12 توربین به تحویل می دهد. دو طرف ارزش این قرارداد را اعلام نکردند.
شرکت ایرانی دیگری که قراردادهایی در زمینه انرژی منعقد می کند، شرکت مهندسی قدس نیروست. این شرکت در حال بررسی پروژه ای برای تبدیل زباله های شهری به انرژی در شهرهایی از ایران است که جمعیت شان بالاتر از ٢٥۰ هزار نفر است.
با این همه، انرژی سبز هم ممکن است به سرنوشت دیگر تجارت های تحریم نشده در ایران مبتلا شود و با همان دشواری ها و مسائلی دست و پنجه نرم کند که دیگر تجارت های تحریم نشده با آن رو به رو هستند، از معاملات بانکی لغو شده گرفته تا دشواری های وارد کردن قطعات یدکی. عباس کرمی فر، مشاور سبا نیرو، شرکت سازنده توربین های بادی در ایران، که بخشی از محصولاتش را به ارمنستان صادر می کند، می گوید این شرکت برای پیدا کردن قطعات یدکی که در ایران تولید نمی شود خیلی به دردسر افتاده است. برای مثال، فروشندگان خارجی، تمایلی به فروش قطعه موسوم به prepreg به خریداران ایرانی ندارند. این قطعه فیبر مرکب، در ساختن پره توربین کاربرد دارد؛ ولی می تواند در ساخت هلیکوپتر هم استفاده شود.
به نوشته وال استریت ژورنال، تکنولوژی نهایتاً به نفع بقیه کره زمین کار خواهد کرد. آقای دوستدار، مشاور شرکت قدس نیرو ، اعتقاد دارد که «ایران برای جلوگیری از افزایش گرمایش زمین هم می خواهد انرژی های قابل تجدید را توسعه بدهد. از دیدگاه زیست محیطی، استفاده از این انرژی ها برای تمام دنیا خوب است.»