روزنامه واشنگتن پست مقاله ای را با عنوان «تحريم نفتی عليه ايران کافی نيست» به قلم مايکل سينگ مدير عامل پيشين موسسه مطالعات خاورنزدیک واشنگتن، منتشر کرده است.
مقاله می گويد ثمربخشی گفتگوهای کارشناسی ايران و قدرت های بزرگ در هفته گذشته در استانبول نظير گفتگوهای پيشين بود که دليلی برای خوشبينی نسبت به حل و فصل مسأله از طريق مذاکره در آينده نزديک، بوجود نياورد.
نويسنده معتقد است که سياستگذاران غرب به دليل موفقيت در اجرای تحريم های نفتی اميدوارند با گذشت زمان اثر تحريم ها افزايش يابد و ايران برای مصالحه آماده شود.
در مقاله آمده تأثير تحريم ها خود را از همين حالا نشان داده است. يعنی توليد از دو و نيم ميليون بشکه در روز به يک و نيم ميليون تقليل يافته، ولی با گذشت زمان کم کم تحريم کنندگان به وارداتشان خواهند افزود همانظور که چين در اين راستا در حرکت است.
نويسنده معتقد است ايران نيز بتدريج صادراتش را با شرايط تازه تطیبق خواهد داد همانطور که از نظر تاريخی ليبی قذافی، عراق صدام حسين و کره شمالی کنونی، توانستند مدتها در برابر تحريم، دوام آورند.
نویسنده می گويد کشورهای پنج بعلاوه يک خواستهايشان را تعديل کرده اند و امروز به جای توقف غنی سازی از گذاشتن حدی برای حد اکثر غلظت اورانيوم غنی شده، حرف می زنند. وی می افزاید آمريکا بايد به همراه تحريم نفتی شديد اقدامات ديگری را نيز در دستور کار خود قرار دهد. از ميان برداشتن متحدان ايران از جمله سوريه به فشار بر ايران خواهد افزود. و حمايت از عناصر بيرون از حلقه علی خامنه ای در داخل هيئت حاکمه ايران در فشار وارد کردن بر جمهوری اسلامی ايران، مؤثر خواهد بود.
تأکيد مقاله بر ادامه تقويت قدرت نظامی آمريکا در خليج فارس است؛ نه تنها برای توجه ايران، بلکه بمثابه هشداری به چين که درگيری نظامی به قيمت کاهش واردات نفتی آن کشور تمام خواهد شد و اين پيام که بهتر است آن کشور تحريم ها را مورد حمايت بيشتر، قرار دهد.
مقاله می گويد ثمربخشی گفتگوهای کارشناسی ايران و قدرت های بزرگ در هفته گذشته در استانبول نظير گفتگوهای پيشين بود که دليلی برای خوشبينی نسبت به حل و فصل مسأله از طريق مذاکره در آينده نزديک، بوجود نياورد.
نويسنده معتقد است که سياستگذاران غرب به دليل موفقيت در اجرای تحريم های نفتی اميدوارند با گذشت زمان اثر تحريم ها افزايش يابد و ايران برای مصالحه آماده شود.
در مقاله آمده تأثير تحريم ها خود را از همين حالا نشان داده است. يعنی توليد از دو و نيم ميليون بشکه در روز به يک و نيم ميليون تقليل يافته، ولی با گذشت زمان کم کم تحريم کنندگان به وارداتشان خواهند افزود همانظور که چين در اين راستا در حرکت است.
نويسنده معتقد است ايران نيز بتدريج صادراتش را با شرايط تازه تطیبق خواهد داد همانطور که از نظر تاريخی ليبی قذافی، عراق صدام حسين و کره شمالی کنونی، توانستند مدتها در برابر تحريم، دوام آورند.
نویسنده می گويد کشورهای پنج بعلاوه يک خواستهايشان را تعديل کرده اند و امروز به جای توقف غنی سازی از گذاشتن حدی برای حد اکثر غلظت اورانيوم غنی شده، حرف می زنند. وی می افزاید آمريکا بايد به همراه تحريم نفتی شديد اقدامات ديگری را نيز در دستور کار خود قرار دهد. از ميان برداشتن متحدان ايران از جمله سوريه به فشار بر ايران خواهد افزود. و حمايت از عناصر بيرون از حلقه علی خامنه ای در داخل هيئت حاکمه ايران در فشار وارد کردن بر جمهوری اسلامی ايران، مؤثر خواهد بود.
تأکيد مقاله بر ادامه تقويت قدرت نظامی آمريکا در خليج فارس است؛ نه تنها برای توجه ايران، بلکه بمثابه هشداری به چين که درگيری نظامی به قيمت کاهش واردات نفتی آن کشور تمام خواهد شد و اين پيام که بهتر است آن کشور تحريم ها را مورد حمايت بيشتر، قرار دهد.
