آنتونی کورادتی در تصویری که برای چندین نسل از صنعتگران پیشین آشنا خواهد بود، شیشه مذاب را همانگونه شکل می دهد که شیشه گران پیش از او به مدت چند صد سال می دمیدند.
کورادتی که در بالتیمور در مریلند و در استودیویی کار می کند که ساختمان تاریخی آن متعلق به قرن نوزدهم است، برای خانه های مردم اقلام معمولی نمی سازد. او اثر هنری می آفریند.
قدمت هنر شیشه گری به بیش از دو هزار سال پیش بازمی گردد. پیشینه این صنعت در ایالات متحده به اوایل سال های ١٦٠٠ و ورود اولین مهاجران اروپایی بازمیگردد.
طی پنجاه سال گذشته شیشه گری بار دیگر شاهد یک رستاخیز بود، اما این بار به عنوان یک شکل هنری ظهور کرد.
کورادتی می گوید: «(شیشه گری) رشته ای بود که در اختیار حوزه صنعت بود و به این دلیل که همه چیز با ماشین تولید می شد، به شیشه گر کمتری احتیاج داشتند. اما در اواخر سال های ٦٠ و اوایل ٧٠، مردم با آن (شیشه گری) به عنوان یک اثر هنری برخورد کردند و آن را در مدارس هنری آموزش دادند. و امروز در استودیوهای کوچکی همچون کارگاه من در سراسر کشور آثار خارق العاده ای از شیشه ساخته می شود.»
اولین قدم در شیشه گری، جمع آوری شیشه های مذاب انتهای یک میله فولادی توخالی و یا لوله مخصوص دمیدن است که بعد از دمیده شدن در آب سرد می شود.
این اثر سپس به صورت یک توپ شیشه ای داغ با فشار هوا شکل داده می شود. گاهی اوقات رنگ های متفاوتی به آن افزوده می شود و این قطعه شیشه ای بار دیگر در یک کوره با دمایی که گاه گرمای آن به بیش از ١٢٠٠ درجه سانتيگراد (٢٢٠٠ درجه فارنهایت) نیز می رسد، حرارت داده می شود.
در نهایت، این شیشه از لوله مخصوص دمیدن جدا می شود و برای آخرین بار مورد بررسی قرار می گیرد. این شیشه سپس به مدت ٢٤ تا ٤٨ ساعت در کوره قرار داده می شود تا از سرد شدن فوری و ترک خوردن آن پیشگیری شود.
شاید مراحل ساخت این شیشه ساده به نظر بیاید، اما کورادتی می گوید این کار نیازمند توجه بسیار و کار سخت است. او همچنین خاطرنشان می کند که شیشه گری همیشه برای مردم جذاب و خوشایند است.
او می گوید مردم خیلی به شیشه گری علاقه دارند. یک کاری است که همه در دوران کودکی خود حتماً یک جایی آن را دیده اند و تاثیر عمیقی بر آدم می گذارد چون تماشای دمیده شدن در شیشه، جادویی و خارق العاده است. کاری است که هرکسی دوست دارد یک بار در زندگی امتحان کند.»
کورادتی با برگزاری کلاس و کارگاه های آموزشی به نوعی از این علاقه بهره می برد. او همچنین آثار خود را، از کالاهای تزئینی گرفته تا جواهرات و قطعات هنری در مغازه کادویی استودیوی خود می فروشد.
کورادتی پس از گذشت بیش از ٣٠ سال فعالیت در عرصه هنر شیشه گری، ابتدا در مقام یک دانش آموز و سپس به عنوان مدیر استودیوی خود، هنوز از این کار هیجان زده و خشنود است.
او می گوید من کار کردن در چنین فضایی را دوست دارم، من همه جنبه های شیشه گری را دوست دارم، به گرما و هر چیزی که با شیشه گری مرتبط است، علاقه دارم. ابزار، صداها، بوها و همه چیز شیشه گری را دوست دارم و از آن لذت می برم. من هیچ کار دیگری را دوست ندارم، به هیچ حرفه دیگری نمی توانم فکر کنم.
صنایع دستی چند صد ساله به هنر مدرن امروز بدل می شود
