ئی اس اِی يا آژانش فضايی اروپا با همکاری آژانس هوا-فضای ژاپن، پروژه ای مشترک در دست اجرا دارند که طی آن سفينه ای به مدار سياره ی عطارد خواهند فرستاد. فضاپيمايی که قرار است تحت اين پروژه به نام بپیکلمبو در مدار عطارد قرار بگيرد، بايد سخت ترين شرايطِ موجود در منظومه ی شمسی را تحمل کند، چرا که عطارد نزديکترين سياره به خورشيد است. دانشمندان در يک مرکز تحقيقاتي-آزمايشی بسيار پيشرفته در هلند سخت مشغولند تا فضاپيمايی طراحی کنند که بتواند شرايطی با حرارت ۴۰۰ درجه سانتيگراد را تحمل کند.
فضاپيمايی که تحت پروژه آژانس فضايی اروپا ساخته می شود، قرار است پس از ۶ سال سفر در فضا، در سال ۲۰۱۹ به سياره عطارد برسد و در مدار آن قرار بگيرد. طی همکاری اروپا با ژاپن و همزمان با اين سفينه، ژاپن نيز قرار است فضاپيمای ديگری برای بررسی ميدان مغناطيسی اطراف اين سياره به مدار آن بفرستد. مسافتی که اين دو فضاپيما طی خواهند کرد تا در مدار عطارد قرار بگيرند بيش از ۶۰ ميليون کيلومتر ست. هنگامی که اين دو فضاپيما در مدار قرار بگيرند، در معرض حرارت و تابش بسيار بالای خورشيد خواهند بود. به همين خاطر دانشمندان و مهندسان دخيل در اين پروژه از جديدترين فناوری ها استفاده می کنند تا فضاپيمايی بسازند که اين شرايط را تحمل کند. اين پروژه ای بسيار پيچيده است چرا که سياره ی عطارد نزديکترين سياره به خورشيد است. به علت نور شديد خورشيد در اطراف اين سياره، مشاهده و مطالعه آن از روی زمين بسيار سخت است. از ديگر سختی های اين پروژه غلبه بر نيروی زياد گرانش خورشيد هنگام قرار دادن فضاپيما در مدار است. با اين حال دانشمندان علاقه بسيار زيادی به مطالعه و درک بيشتر اين سياره دارند چرا که دانش در اين زمينه به فهم دقيقتر ارتباط پيچيده ميان سيارات ديگر و خورشيد کمک می کند.
برای جلوگيری از صدمات ناشی از حرارت بالا، اين فضاپيما با لايه ای از سراميک سفيد پوشانده می شود؛ يعنی همان لايه ای که آتش نشان ها بر تن می کنند. علاوه بر اين، از يک لايه آهنی نازک نيز برای عايق کردن استفاده خواهد شد. خنک نگاه داشتن اين فضاپيما گام اصلی در موفقيت اين مأموريت خواهد بود. برای اين منظور، يک سيستم تهويه بر بدنه اين فضاپيما نصب خواهد شد تا حرارت بيش از اندازه و تابش های خطرناک را دفع کند.
يکی ديگر از پيچيده ترين مراحل طراحی اين فضاپيما، طراحی صفحه های خورشيدی آن است. بر خلاف فضاپيماهای ديگر که از خورشيد دور هستند و برای تأمين انرژی بايد تمام نور تابشی را جذب کنند، فضاپيمايی که به مدار عطارد خواهد رفت، تنها بايد کسری از تابش خورشيد و عطارد را جذب کند. به علت حرارت و تابش بسيار شديد در نزديکی خورشيد، صفحه های خورشيدی معمول از کار خواهند افتاد و يا ذوب خواهند شد. آنتونيو کوهن، مهندس بخش تابش خورشيدی، در اينباره می گويد: «در کنار استفاده از سلول های خورشيدی بايد از آينه هم استفاده کنيم تا بتونيم با منعکس کردن نور، ميزان بيشتری از تابش اضافی رو دفع کنيم. حتی اگر اين سلول ها را در زير لايه ای پنهان کنيم که نور خورشيد به آنها نرسد، باز هم تابش های مادون قرمز ناشی از خود عطارد از اين لايه عبور خواهد کرد و حرارت را بالا خواهد برد.»
دانشمندان برای آزمايش طرح های ارائه شده، به مرکزی در ۳۰ کيلومتری آمستردام می روند. در اين مرکز شرايطی با دماهای بسيار بالا شبيه سازی می شوند تا بتوان طرح های ساخته شده را آزمايش کرد.
تا کنون تنها فضاپيما های مويرنر۱۰ و مسنجر متعلق به ناسا به مدار سياره ی عطارد رفته اند. مويرنر۱۰ بين سال های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵سه بار از نزديکی عطارد عبور کرد و اولين تصاوير از اين سياره را ارائه داد. فضاپيمای مسنجر نيز در سال ۲۰۸ از کنار اين سياره عبور کرد و اطلاعات ارزشمندی از آن در دسترس دانشمندان قرار داد.
مأموريت سازمان فضايی اروپا، مستلزم موفقيت هر دو فضاپيمايی است که ژاپن و اروپا به مدار عطارد خواهند فرستاد. يکی از اين ها سطح سياره و ديگری ميدان مغناطيسی اطراف آن را مطالعه خواهند کرد.
از جمله سؤالاتی که اميد می رود اين مأموريت به عطارد پاسخگوی آنها باشد می توان اشاره کرد به اينکه آيا هسته مرکزی اين سياره جامد است يا مايع، و از همه مهمتر آيا به رغم نزديکی اين سياره به خورشيد، آب و يا يخ می توان در قطب های آن پيدا کرد يا خير!
در خبری ديگر سازمان اکتشاف فضايی ژاپن از پرتاب يک راکت حامل يک سفينه باری بدون سرنشين به ايستگاه فضايی بين المللی خبر داده و گفته است پرتاب راکت با موفقيت انجام شده است.
سازمان اکتشاف فضائی ژاپن در بيانيه خود نام راکت را «اچ تو- بی» ذکر کرده و گفته است راکت از مرکزفضايی تانگاشيم در جنوب کشور پرتاب شده و درمدار ازپيش تعيين شده قرار گرفته است.
دراين ماموريت بيش از ۵ تن مواد غذايی، آب ،پوشاک و تجهيزات فضانوردی به ايستگاه بين المللی فرستاده شده است.
سفينه باری پس از خالی کردن بار خود در ايستگاه، مواد زائد موجود درآنجا را با خود به جو زمين می آورد و دراين جو آتش می گيرد و می سوزد.