«آشپزخانه فرهنگ» را یک شرکت آمریکایی راه اندازی کرده است که مهاجران نسل اول را در مقام معلم آشپزی استخدام می کند. این شرکت مستقر در سان فرانسیسکو در تلاش است تا هنر آشپزی خانگی را بار دیگر احیا کند، هنری که بسیاری سینه به سینه از مادر و مادربزرگهایشان آموخته اند و آن را به نسل جدیدی از دانش آموزان منتقل می کنند.
برای یاد گرفتن تهیه «اگ رول» (Egg Roll) ویتنامی همیشه می شود از اینترنت و یا کتاب آشپزی استفاده کرد. اما لبن نگوین که کتاب آشپزی ندارد، زیاد این شیوه ها را دوست ندارد. نگوین می گوید «در خانه ویتنامی ها، قاشق و مقیاس اندازه گیری وجود ندارد. همه چیز به نوعی با دست و یا پیاله انجام می شود. دستورهای آشپزی سینه به سینه منتقل می شوند.»
نگوین در کلاس «آشپزخانه فرهنگ» از این شیوه استفاده می کند.
نگوین در سال های ۱۹۸۰ به آمریکا مهاجرت کرد و آشپزی را از مادرش و چندین خاله و عمه آموخت. معلمان «آشپزخانه فرهنگ» برخلاف خانواده نگوین، دستورهای آشپزی را می نویسند.
این مدرسان بر سنت آموزش فردی تمرکز می کنند تا نشان دهند زمانی که پخت غذا تمام می شود، واقعاً چه شکل و مزه ای باید داشته باشد و در مسیر تهیه به همه سوال های کوچک و جزئی پاسخ می دهند.
جنیفر لوپز «آشپزخانه فرهنگ» را بیش از یک سال پیش به همراه ابی استورگز بنیان گذاشت. ایده این آشپزخانه به صورت راه اندازی یک رشته دوره تحصیلات عالی در طراحی تولید آغاز شد. لوپز در پی یافتن آشپزهای درجه یک بود که معمولا به دلیل موانع زبانی و یا آموزش رسمی، تدریس نمی کنند. او همچنین دست کمک به سوی جوامع مهاجر دراز کرد، اما در نهایت منابعی به وی کمک کردند، که تعجب او را برانگیخت.
خانم لوپز می گوید بسیاری از آشپزهای ما شخصاً دست کمک به سوی ما دراز نکرده اند. فرزندانشان پسران و دختران آن ها هستند که با یادداشت الکترونیکی با ما تماس گرفتند و گفتند «مادر و مادربزرگ من بهترین غذا را درست می کند. یک کمی می ترسد، اما من به او گفتم که باید این کار را بکند، خیلی مهم است» و این لحظه ها به یادماندنی و ویژه هستند.
«آشپزخانه فرهنگ» ماهی دو بار در یک آشپزخانه اهدایی مدرسه آشپزی و یا مرکز ویژه گردهمایی مهاجران کلاس برگزار می کند. لوپز امیدوار است که یک محل دائمی برای این کلاس ها پیدا کند.
نوع غذاها متفاوت و از بنگالی گرفته تا افغانی و پرویی هستد.
فارغ از این که ریشه این غذاها به کدام نقطه جهان می رسد، به نظر می رسد ارتباطات واقعی بین مردم برقرار می کنند. لوری مان، دانش آموز این مدرسه برای یادگیری چگونگی پخت غذای اصیل ویتنامی در این کلاس ثبت نام کرده است. او تهیه غذا را با همان شیوه از خانواده چینی تبار خود یاد گرفت و قدردان چنین فرصتهایی است.
مان می گوید: «به نظر من این شیوه ای است که نسل های مختلف را به هم مربوط می کند. مثلاً مادرم می گوید که من مادربزرگم را نگاه می کردم که چنین و چنان می کرد، بنابراین با وجودی که من رابطه ای با مادر مادربزرگم نداشتم، چون خیلی کوچک بودم اما گویی او هم در این اتاق بود.»
کلاس های «آشپزخانه فرهنگ» نه تنها از فراموش شدن دستور غذاهای قدیمی پیشگیری می کنند، بلکه باعث می شوند که طرز فکر مدرسان نسبت به خودشان را هم تغییر دهد.
خانم لوپز می گوید: «بسیاری از بانوانی که ما با آن ها کار می کنیم خارج از حوزه فرهنگ و جامعه خود دوستان زیادی ندارند. بنابراین این فرصت بزرگی برای آن ها است تا تجربیات خود را با گروه بزرگتری در میان بگذارند. مشاهده این که چطور بعضی از آشپزهای ما متحول می شوند، خارق العاده است.»
آن ها به مدرسانی تبدیل می شوند که آماده اند مهارت سنتی مهم خود را به دانش آموزانی منتقل کنند که تشنه آموختن آن هستند.
نسل اول مهاجران آمریکا، مدرسان مدرسه «آشپزخانه فرهنگ»
