چارلز راب، سناتور سابق دمکرات از ایالت ویرجینیا، دنیس راس، مشاور موسسه سیاستگذاری خاور نزدیک واشنگتن، و مشاور سابق باراک اوباما در امور خلیج فارس، و مایکل ماکوسکی مدیر سیاست خارجی مرکز سیاسی بای پارتیزان، در گزارشی که به طور مشترک تهیه کرده اند به پیامدهای دستیابی ایران به سلاح اتمی و تاثیر آن بر اختلال جریان نفت پرداخته اند. متن مقاله که در وال استریت جورنال منتشر شده در پی می آید:
پس از پرتگاه مالی، دومین چالش عمده پیش روی آمریکا جلوگیری از دستیابی ایران به توانایی تولید سلاح اتمی است. سرکردن با ایران هسته ای از نظر استراتژیک غیرممکن است. مانند پرتگاه مالی، این مسئله نیز دو بعد اقتصادی و امنیت ملی دارد.
تحریم های بین المللی علیه ایران تا به حال میزان صادرات نفت ایران را کاهش داده و ذخیره جهانی نفت را محدود کرده اس.ت از سویی بهای نفت را در موقعیت صعودی قرار داده است. اما حمله نظامی به ایران جریان نفت در منطقه را مختل خواهد کرد زیرا ایران با تلاش برای بستن تنگه هرمز سعی خواهد کرد به اقدامات تلافی جویانه دست بزند. یک پنجم نفت جهان با عبور از تنگه هرمز به بازارهای بین المللی می رود.
اختلال در جریان نفت می تواند عواقب سنگین اقتصادی داشته باشد. همزمان شکست در توقف برنامه سلاح اتمی ایران نیز عواقبی مستقیم و غیرمستقیم دارد. ما یک مرکز بی طرف سیاستگذاری متشکل از مقامات برگزیده، رهبران نظامی، دیپلمات ها، تحلیلگران انرژی و اقتصادی را اداره می کردیم که کارش بررسی هزینه های مرتبط با انرژی، آن هم در صورت عدم اقدام در قبال ایران بود.
بازارهای انرژی نیز هم به اختلال در ذخیره فعلی و هم تغییرات بالقوه عرضه و تقاضا واکنش نشان می دهند. ایران اتمی احتمال بی ثباتی، تکثیر سلاح های اتمی، تروریسم و جنگ را بالا می برد، و بنابراین بدون آن که در جریان انتقال نفت خللی ایجاد شود، بهای آن افزایش خواهد یافت.
برای اندازه گیری تاثیر ایران اتمی، پنج سناریوی محتمل را بررسی کردیم: بی ثباتی داخلی در عربستان سعودی، تخریب تاسیسات انرژی سعودی، درگیری هسته ای ایران-عربستان، درگیری هسته ای ایران-اسرائیل، و بی اثر شدن تحریم ها علیه ایران.
در مورد بدترین وضعیت احتمالی برای بازار نفت، یعنی درگیری هسته ای ایران-عربستان سعودی، ما تخمین زدیم که احتمال چنین رویدادی از صفر در موقعیت کنونی (زمانی که هیچ یک سلاح اتمی ندارد) به ۵ درصد در یک سال آینده می رسد. این می تواند ۱۲ میلیون بشکه نفت در روز و به عبارتی ۱۳ درصد ذخیره جهانی نفت را تحت تاثیر قرار دهد. این در نتیجه قطع صادرات نفت آن دو کشور و همسایگانشان خواهد بود. ما خطر مضاعف کلی بر بازار نفت پس از عبور احتمالی ایران از خط قرمز هسته ای را هم محاسبه کردیم. این خطر افزایش بهای نفت به دلیل احتمال اختلال در توزیع و جریان انتقال نفت حادث می شود. ما نتیجه گرفتیم که حتی اگر هیچ یک از سناریوهای فوق درست از آب در نیاید، خطر برآیند گزینه ها ضرر چشمگیر اقتصادی است:
-بهای نفت تا سال اول ۱۰ الی ۲۵ درصد (۱۱الی ۲۷ دلار در هر بشکه) افزایش می یابد. با وجود بالا بودن تنش و بی ثباتی، قیمت نیز بالا می ماند و این افزایش بها ظرف سه سال به ۳۰ الی ۵۰ درصد (۳۰ تا ۵۵ دلار برای هر بشکه) خواهد رسید.
-بهای گاز نیز ۱۰ الی ۲۰ درصد در سال اول افزایش خواهد یافت. ظرف سه سال بهای گاز تا بیش از ۳۰ درصد بالا می رود (حدود یک و نیم دلار در هر گالن). چنین افزایش بهایی تاثیری منفی بر اقتصاد آمریکا خواهد داشت.
تولید ناخالص ملی آمریکا در سال اول حدود ۶ دهم درصد سقوط خواهد کرد و حدود ۹۰ میلیارد دلار به اقتصاد این کشور آسیب خواهد زد. این رقم تا سال سوم به ۲ و نیم درصد (یا ۳۶۰ میلیارد دلار) خواهد رسید. این برای سوق دادن آمریکا به ورطه رکود کافی است.
-نرخ بیکاری نیز می تواند تا سه دهم درصد در اولین سال افزایش یابد و تا دو سال پس از آن به ۱ درصد برسد و یک ونیم میلیون آمریکایی دیگر را بیکار کند.
این رنج اقتصادی بر آمریکا حتی اگر جریان نفت هرگز مختل نشود نیز محتمل است. و اگر درگیری ایران با عربستان یا اسرائیل و یا هر تنش دیگری در واقعیت موجب اختلال روند انتقال نفت شود، صدمه به بدنه اقتصاد آمریکا حتی از این هم هولناک تر خواهد بود. این صدمه می تواند شامل دوبرابر شدن بهای نفت و گاز، سقوط بیشتر تولید ناخالص ملی تا ۸ درصد، و بیکاری ۵ میلیون آمریکایی باشد.
ارزش این تحقیق نمایش تاثیرات احتمالی درگیری در منطقه و اختلال نفت است و نه پیش بینی عواقب آن.
همزمان با تمرکز سیاستمداران آمریکایی و دیگر کشورها بر توقف برنامه هسته ای ایران، آنان نباید تنها تاثیرات کوتاه مدت فشار اقتصادی یا اقدام نظامی علیه ایران را در نظر بگیرند. در میان مدت یا طولانی مدت، ضرر اقتصادی ایران اتمی کمتر از این نخواهد بود.