دانشمندی در شیلی با استفاده از جلبک های میکروسکوپی، پوست مصنوعی برای انسان می سازد: پوست سبز.
یکی از مشکلات پوست های مصنوعی که در حال حاضر از آنها برای انسان استفاده می شود این است که در آنها رگ وجود ندارد، در نتیجه اکسیژن که یکی از لازمه های حیات است در آنها قابل تولید نیست.
توماس اِگانا، متخصص فناوری های زیستی و استاد دانشگاه سانتیاگو، تحقیقات خود را بر یک هدف متمرکز کرده است: تولید یک پوست مصنوعی که نفس می کشد.
تولید نوعی پوست مصنوعی با قابلیت تبادل اکسیژن
اگانا می گوید «یکی از مشکلات اصلی مهندسی بافت ها و تولید اندام مصنوعی تأمین اکسیژن بافتی است و وقتی اندام مصنوعی را به بدن پیوند می کنیم، تنها راه اکسیژن رسانی به آن رشد شبکه مویرگی و انتقال خون از طریق آن است.»
اِگانا می گوید برای حل این مشکل، سیستم اکسیژن رسانی جلبک ها یا فتوسنتز گیاهی را الگو قرار داده است. کاری که می کنند در واقع در آمیختن جلبک های میکروسکوپی در مرحله کشت سلولی فناوری های زیستی است. «بدین ترتیب، برای اکسیژن رسانی به بافت ما فقط نیاز داریم که به آن نور بتابانیم. در عین حال می توانیم آنها را از طریق مهندسی ژنتیک دستکاری کرده تا علاوه بر اکسیژن، مواد مورد نیاز دیگر، از جمله فاکتور رشد، آنتی بیوتیک و داروهای ضدالتهاب را نیز در محل ترشح کنند.»
به گفته اگانا، کاربرد بالقوه جلبک ها در بیوتکنولوژی بسیار فراتر از پوست مصنوعی است. «اکسیژن، مولکول بسیار مهمی در فرآیندهای حیاتی است و ساز و کار آسیب شناسی بسیاری از بیماری ها و درمان آن، نقص اکسیژن رسانی و راه های برطرف کردن آن است.»
پروفسور اگانا می گوید، پوست سبز رنگ نهایتاً می تواند در درمان زخم های باز و تومور در بیماران کمک کند و حتی امکان دارد که مانع قطع اعضای بدن در برخی از بیماران شود. او می گوید بیماران نباید نگران رنگ سبز پوستشان باشند، چرا که به عقیده او رنگ سبز به مرور با مرگ جلبک کمرنگ شده و از بین می رود.
کارآزمایی پژوهشی برای تولید پوست مصنوعی، روی حیوانات آزمایشگاهی موفقیت آمیز بوده است. و پژوهشگران دانشگاه سانتیاگو می گویند، مرحله تحقیقات روی انسان را به زودی و در سال ۲۰۱۷ میلادی آغاز خواهند کرد.
