ميزان استقبال از سفر محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری اسلامی ايران به لبنان اين سئوال را بر می انگيزد که براستی چه مقدار از پول و ثروت ايران هزینه ی تقويت نفوذ جمهوری اسلامی در صحنه سياسی لبنان شده است؟
دهها هزار نفر از مردم لبنان، بويژه در حاشيه جنوب بيروت و مناطق جنوبی اين کشور که عمدتاً تحت نفوذ و کنترل گروه حزب الله لبنان قرار دارند، در استقبال از محمود احمدی نژاد حضور داشتند.
شيخ حسن نصرالله، رهبر حزب الله از طرفداران خود خواست در سخنرانی محمود احمدی نژاد شرکت کنند.
نصرالله گفت: لبنانی ها نسبت به کمک های جمهوری اسلامی ايران برای بازسازی کشورشان بعد از جنگ ويرانگر تابستان سال ۲۰۰۶ با اسرائيل بايد بسيار شکرگزار باشند.
بسياری از تحليلگران معتقدند اگر حمايتهای مالی جمهوری اسلامی ايران نبود، حزب الله لبنان وجود نداشت. آنها می گويند جمهوری اسلامی ايران از قبل همين حمايت های مالی ظرف سالهای اخير توانسته است به نفوذ سياسی کنونی خود دست يابد.
حزب الله لبنان در سال ۱۹۸۲ با پشتيبانی مالی جمهوری اسلامی ايران و حمايت دولت سوريه، و با هدف مقابله با حملات اسرائيل به لبنان تشکيل شد.
اين گروه بعدها در مقابل نيروهای چند مليتی که پس از خروج نيروهای اسرائيلی در خاک لبنان مستقر شده بودند نيز شروع به صف آرايی کرد.
ابوالحسن بنی صدر، رییس جمهوری اسبق ايران تخمين می زند که جمهوری اسلامی تا کنون، دست کم سالیانه حدود ۳۰۰ ميليون دلار به لبنان ، و از جمله حزب الله کمک مالی کرده است.
بنی صدر می گويد طبق آماری و ارقامی که او خبر دارد، ايران، تنها ظرف چهار سال گذشته حدود يک ميليارد دلار، يعنی ۲۵۰ ميليون دلار در سال صرف بازسازی جنوب لبنان کرده است. وی می افزايد: «با احتساب کل هزينه های مربوط به کمکهای مالی به حزب الله و تأمين اسلحه برای آنان اين رقم در مجموع به ۳۰۰ ميليون دلار در سال می رسيده است.»
بنی صدر می گوید: «ناگفته نماند که در اين آشفته بازار ميلياردها دلار هم به جيب نيروهای نظامی ايران رفته است.»
رسانه های بيروت در خلال سالهای گذشته همواره تهران را متهم کرده اند که دهها ميليون دلار صرف کمک به چهره های سياسی لبنان کرده است که از متحدان شناخته شده حزب الله و دولت سوريه هستند.
جيمز دِنسِلو کارشناس امور خاورميانه در کينگ کالج لندن خاطر نشان می سازد که ضعف دولت لبنان زمينه راحتر و جالب تری را برای نيروهای خارجی، از جمله جمهوری اسلامی ايران فراهم می کند تا پول در اختيار سياستمداران لبنانی بگذارند.
به نظر دنسلو، جمهوری اسلامی ايران اکنون شايد مترصد به تغيير استراتژی خود بوده و بخواهد به دولت لبنان نيز کمک کند.
دنسلو می گويد: «کار بسيار ساده ای است، دولت [لبنان] خيلی ضعيف، و گروههای غير دولتی خيلی قوی تر هستند. فقط کافی است اين گروهها را تشويق و تقويت کرد. اما، نکته جالب در مورد سفر احمدی نژاد اين است که آيا جمهوری اسلامی اکنون به دنبال جلب حمايت لبنان به عنوان يک کشور و عقد قراردادهای انرژی و فروش نفت و گاز خود به لبنان است، بويژه در شرايطی که لبنان نياز مبرمی به تأمين سوخت خود دارد؟»
دنسلو اشاره می کند که جمهوری اسلامی ايران تاکتيک مشابهی برای تقويت اتحاد خود با دولت سوريه نيز به کار گرفت.
دنسلو در زمينه مناسبات نظامی جمهوری اسلامی ايران با حزب الله لبنان می گويد:« ارسال مخفيانه جنگ افزار به حزب الله به اين معنا است که تهران می خواست اسرائيل را بی دفاع بگذارد، و در واقع به اسرائيل نشان دهد که قدرتمند تر از آن است که سازمان اطلاعات اسرائيل فکر می کند.»