کارگردان: اريک رومر
فرانسه، ۱۹۹۲، رنگی، ۱۰۷ دقيقه
رومر چهار فيلم در سری «داستانهای چهار فصل» ساخت که اولين آن «داستان فصل بهار» بود. اين فيلم حول محور زندگی يک معلم جوان فلسفه اهل پاريس دور می زند که مستاجر اتاقی در يک خانه می شود. در اين خانه علاوه بر خود صاحبخانه، دختر و معشوقه او نيز زندگی می کنند. در چنين فضايی پيچيدگی هايی در روابط انسانها بوجود می آيد همراه با چرخش های طرفه آميز (آيرونيک) خاص رومر، محاورات تند و بحث انگيز، زنان صريح اللهجه، تزلزل اخلاقيات و تنش های جنسی و اروتيک و احساس قابل توجهی برای شوق و عدم اطمينان دوران جوانی. اريک رومر را بيهوده استاد روابط انسانی لقب نداده اند. اين فيلم يکی از دلايل چنين ادعايی است.