جمعه بيست و يکم نوامبر 2003 نمايشگاه نقاشی عليرضا درويش در خانه ي هنر و ادبيات هدايت - برلين گشايش يافت.
عليرضا درويش نقاش تبعيدي ساکن بارسلوناي اسپانيا، تاکنون بيش از 17 نمايشگاه بين المللي را پشت سر گذارده است. درويش در اين نمايشگاه نام "برش هاي زمان" را بر مجموعه ي 27 تابلو نقاشي اش گذارده است.
او با نگاهي هدفمند به موضوع فرم و تغيير ابزار کار با ماهيت مفهومي کولاژ و ترکيبي از کمپوزسيون، وراي نمايشگاه اخيرش که در بن آلمان به ياد "زمان فراموش شده" بود، اين بار در تابلوهايش با گسل واره هايي از کاغذ، برش هايي از زمان را نمود مي دهد و تاکيدي دارد بر مقوله ي کاغذ، کاغذي که روزي جزء مهمترين کشفيات بشر بود و عاملي براي انتقال اطلاعات و موضوعات زندگی و احساس که رفته رفته از سرعت زمان جا مي ماند تا در آينده اي نه چندان دور در موزه ها، از سرعت انتقال نوري جايگزين خود « ديجيتال» در افسون بماند تا خود جزئي از تاريخ شود . آويختن تابلوها در پس زمينه ي قفسه هاي کتاب، هويت کار را با خودش يکي مي کند و کتاب را گواه مي گيرد. او در آثارش آگاهانه مسئله زمان را دنبال مي کند و بر خلاف تکنيک رئال گذشته اش، با رشته هاي عمودي تصاوير کاغذها و نوشته ها که کمپوزسيوني از ريتم را تشکيل مي دهند با حرکات آرام و نقش هائي از انسان به جستجوي تعادل ميان اجزاء زمان در حرکت و سکوت است.
نقاش گسل هاي زمان، خود با دگرديسي از پيله ي تجربه هاي کلاسيک رئال، و تجربه هاي جديد تکنيک ديجيتال و موضوع گرائي به جستجوي ارزش هاي مفهومي در هم تنيده است. درويش تجربه هاي جديد طراحي ديجيتال را به حوزه ي فيلم مي کشاند.
او از سال 2000 دو کار انيميشن به نام هاي پاخارو (پرنده ) و (زندگي کوتاه است) را ارائه داده است و آخرين ساخته ي او فيلم مستند (سماع) است که به سفارش خانه ي آسيا در بارسلونا تهيه کرده است که روايتي تصويري ست از دنياي عارفانه و عاشقانه اي که احتمالا در موزه اي در شهر بارسلونا ثبت خواهد شد.
دنياي مدرن نقاشي و ويدئويي درويش، نشان از تغيير ذائقه ي بصري بشر، از فرداي هنر نقاشي است .
پيام يزديان _ برلين