گزارش: فوزیه المصری، خبرنگار صدای آمریکا در واشنگتن
شارون ازتیک، نگران مشکلاتی است که جهان امروز با آن رویارو شده است. از تغییرشرایط جوی زمین گرفته تا بحران های غذایی در آینده ای نزدیک. این زن کشاورز و فعال اجتماعی معتقد است که هر کسی می تواند بخشی از حل این مشکلات باشد به شرطی که مردم آغاز به کشت غذاهای مورد مصرف خود کنند و در نوع تغذیه کنونی خود نیز تغییرات عمده ای بوجود آورند.
ازتیک که خود به همراه خانواده اش از ۹ سال پیش به کار کشاورزی روی آورده از محصولات کشاورزی که در مزرعه کوچک آن ها در حومه نیویورک تهیه می شود تغذیه می کند. او معتقد است این کار نه تنها باعث شده است که آن ها بهتر تغذیه کنند و سلامت تر باشند بلکه از لحاظ بهداشتی نیز غذاهای مورد مصرف آن ها را ایمن تر ساخته است.
ازتیک معتقد است که زراعت و کشاورزی که روزی مهم ترین بخش زندگی بشر روی کره زمین بوده است یک بار دیگر باید به محور اصلی زندگی ما تبدیل شود و از تمام مردم آمریکا درخواست دارد تا مواد غذایی مصرفی خود را خود از راه کشاورزی تهیه کنند. بنا برگفته شارون ازتیک، ایالات متحده در حال حاضر به بیش از ۱۰۰ میلیون کشاورز تازه احتیاج دارد:« وقتی می گویم کشاورز منظورم این نیست که مردم شهرنشین به مراتع گسترده ایالت های میانه آمریکا روی آورند و یک قطعه زمین بزرگ تهیه کنند و به زراعت بپردازند. بلکه مقصودم این است که مردم باغچه و مزارع کوچک و مناسبی را درنظر داشته باشند و مایحتاج خوراکی خود را از آن طریق به دست آوردند.» این کاری است که اغلب مردم در گوشه و کنار جهان انجام می دهند و روشی است که اخیرا در ایالات متحده آمریکا نیز رواج پیدا کرده است:« هشتاد و پنج درصد تمام مزارع دنیا را مزرعه های کوچک زیر ۵ هکتار تشکیل می دهند. یک مزرعه کوچک، اندازه طبیعی اغلب زمین های کشت محصولات غذائی در سراسر جهان است. حتی در مناطق مختلف ایالات متحده آمریکا هم این مزارع کوچک هستند که بیشترین محصولات غذائی را تولید می کنند اما ما به دلایلی تصورمی کنیم که محصولات غذایی بایست در مزارع گسترده و بزرگ کاشته شوند.» در کتاب تازه ای به نام «ملت کشاورز» که شارون ازتیک با همکاری یک نویسنده دیگر به نام آرون نیوتون نوشته است این دو نویسنده مبحث کشاورزی در مزارع کوچک را مورد بررسی قرار داده اند و آن را تنها راه حل مقابله با مشکلات عدیده آینده کره زمین از جمله اقتصاد، شرایط جوی و کمبود غذا دانسته اند:« درکشورهای پیشرفته جهان، بزرگ ترین تولید کنندگان مواد غذائی را مزارع صنعتی بزرگ تشکیل می دهند. این صنایع کشاورزی برای ادامه کار خود به مواد سوختی نیاز دارند که دستیابی به آن ها هر روز سخت تر می شود. در عین حال هرچه اندازه و وسعت این مزارع بیشتر باشد نیازمندی آن ها به مواد سوختی بیشتر بوده و آن ها کم تر از نیروهای انسانی و دقت و مراقبت هایی که همراه آن است استفاده می کنند. علاوه بر آن متاسفانه با گرمایش زمین هر روز شرایط کشاورزی بدتر از پیش می شود و در نهایت این مسئله به کمبود زمین برای کشت و نیز کمبود گندم که همه ما از آن تغذیه می کنیم خواهد انجامید.» در کتاب « ملت کشاورز» خواننده هم چنین می تواند روش های کاشتن میوه و سبزیجات در باغچه های کوچک را بیاموزد. ازتیک می گوید:« باورکنید این یک مسئله پیچیده علمی نیست. هر کسی قادر است که به کار زراعت بپردازد. من مطمئنم هرکسی حداقل یک بار در دوران مدرسه دانه ای را در یک گلدان کوچک سبز کرده است. به نظر من بهترین راه این است که هرکسی هرچه زودتر کار زراعت را به هر شکلی که می تواند آغاز کند. بسیاری از مردم بخش عظیمی از وقت خود را صرف نگهداری از چمن های خانگی می کنند. آن ها می توانند با تبدیل این چمن کاری ها وقت و انرژی گرانبهای خود را صرف رویاندن و نگهداری از یک باغچه مواد غذائی کنند.» ازتیک می گوید:« اگر باغچه ندارید می توانید از باغچه های عمومی که در محوطه اغلب ساختمان های چند طبقه وجود دارد استفاده کنید یا حتی در بالکن خانه، حیاط خلوت و روی پشت بام در گلدان های بزرگ و جادار مواد لازم را بکارید.» با این حال ازتیک معتقد است که مردم آمریکا باید به کشاورزی از دریچه های تازه ای نگاه کنند:« متاسفانه در این کشورمردم فکر می کنند که کشاورزی و زراعت مواد غذائی کاری است که دیگران باید برای ما انجام بدهند. ما در این مملکت یادگرفته ایم که نباید مثل پدرانمان و پدربزرگ هایمان باشیم و ادای آن ها را درآوریم. اما به عقیده من یکی از راه های موثر در تغییر جهت، ایجاد مدارسی برای کودکان در سنین پائین است که بتوانند کشاورزی را یاد بگیرند و بدانند که این یک متد قدیمی زندگی نیست بلکه راه تازه ای برای زندگی در آینده ای بهتر و سالم تر است.» بنا بر این نظریات ازتیک هم چنین بر این باور است که مردم آمریکا باید نوع غذا خوردن خود را هم تغییر دهند:« باید غذاهایی را خورد که فصل آن تمام نشده است. در طول صد سال گذشته آمریکایی ها به این مسئله عادت کرده اند که مواد غذائی آن ها از راه های دور تهیه شود. به این صورت همه مواد خوراکی در همه فصول سال در اختیار آن ها قرار می گیرد. اما حقیقت این است که اگر شما در ماه فوریه و وسط سرمای شدید زمستان توت فرنگی بخورید می دانید که مزه و خاصیت توت فرنگی تابستان را ندارد. ما باید از این پس به فکر فوائد و جنبه های تغذیه این مواد غذائی باشیم و نه این که آن را از روی هوا وهوس بخوریم.» ازتیک از روی تجربه سخن می گوید:« وقتی ما مزرعه کوچک خودمان را ساختیم من و شوهرم کوچکترین آشنایی با زراعت نداشتیم. در ابتدا مشکلاتی داشتیم و اشتباهاتی هم کردیم اما کم کم همه چیز را یاد گرفتیم. در حال حاضرما شیر وتخم مرغ تهیه می کنیم و از مرغ ها و بزها نگهداری می کنیم وبچه هایمان هم به خاطر کمک به ما در باغچه به خوردن انواع سبزیجات علاقمند شده اند. ما می توانیم تازه ترین و گرانقیمت ترین میوه ها از جمله توت فرنگی و گوجه فرنگی تازه را مزه کنیم و از آن لذت ببریم.» شارون ازتیک می گوید او امیدوار است که با انتشار کتاب ملت کشاورز، هرچه زودتر مردم درنقاط مختلف آمریکا زراعت نیم وقت را تجربه کرده و خودکفا شوند و به این صورت هم مقادیر بیشتری مواد غذائی طبیعی تولید خواهیم کرد و هم از نظربهداشت و سلامتی در شرایط بهتری قرار خواهیم گرفت.»