در دو هفته گذشته عده ای ازهنرمندان ایرانی و همتایان غیرایرانی آن ها از جمله جون بائز، ریچی سامبوزا و بان جووی، دست به ابتکارات تازه ای زدند تا از طریق موسیقی صدای جنبش آزادیخواهی مردم داخل ایران را به گوش جهانیان برسانند و بر آن مهر تائید بگذارند. در این میان، اندی، فرشید امین، حامد و خواننده فولکلوریک قدیمی ایران مینوجوان هریک به نوبه خود ترانه هایی را به مسائل روز وپیامدهای نتایج انتخابات ریاست جمهوری این کشوراختصاص داده اند که هریک از آن ها در شبکه های ماهواره ای تلویزیونی و بر روی اینترنت به سرعت منعکس شد.
یکی دیگر از این هنرمندان متعهد، داریوش اقبالی است که درچند هفته گذشته در پاریس در صحنه تظاهرات مختلفی که توسط ایرانیان ساکن این شهر به عنوان همبستگی با مردم داخل مملکت برگزار شد حضوری شاخص داشته است.
داریوش، در طول دوران زندگی حرفه ای و هنری خود به مسائل سیاسی نیز توجه دااشته است و بخش اعظم ترانه های او از جنبه های انساندوستی و میهن پرستی برخوردار است. ترانه هایی چون « دوباره می سازمت وطن» با اشعار سیمین بهبهانی و «کهن دیارا» با شعری از نادرنادرپور، از پرطرفدارترین ترانه های این خواننده محسوب می شود که در ضمن یکی از نادر هنرمندان ایرانی است که در زمینه فعالیت های اجتماعی و نیکوکاری از جمله کمک به بهبودی معتادان ایرانی شرکت و حضوری فعال داشته است.
داریوش که از طریق چند سایت اینترنتی مختلف با دوستداران خود در داخل و خارج از مملکت در تماس است سی سال پیش به آمریکا مهاجرت کرد. او در وبلاگ شخصی خود در مورد ترک مملکت پس از برقراری جمهوری اسلامی نوشته است :« پس از انقلاب ۱۳۵۷ و به دنبال کشتار، خونریزی و خفقان حاکم بر سرزمینم مجبور به ترک وطن شدم. از آن زمان تا به حال در سفری بی انتها می کوشم در کنار هموطنانم سرود ایرانی آزاد را هم صدا شوم.»
داریوش که هم اکنون در تدارک کنسرت بزرگی است که درآن برای نخستین بار بیش از ۱۸۰ تن از هنرمندان ساکن لس آنجلس بر روی صحنه با هم هم صدا خواهند شد امیدوار است تا از این طریق بتواند یک بار دیگر ندای آزادیخواهی مردم ایران را به گوش مردم جهان برساند.
داریوش اقبالی خواننده و فعال اجتماعی که خود را یکی از حامیان حقوق بشر می داند، اخیرا نامه ای با امضای ۸۰۰۰ تن از ایرانیان را به عنوان اعتراض به وقایع اخیر در رابطه با سرکوب اعتراض کنندگان در ایران و نقض حقوق شهروندی آنان به سازمان ملل ارسال کرده است.
داریوش در این نامه، ضمن تقاضای رسیدگی به موارد مختلف نقض حقوق بشر در ایران در بخشی از نامه خود به عالیجناب بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل می نویسد:«تظاهرات صلح آمیز و غیرخشونت بارشهروندان ایرانی، ازتاریخ ۱۳ ژوئن توسط کارگزاران جمهوری اسلامی ایران شدیدا مورد سرکوب قرار گرفت.بسیاری کشته و هزاران نفربه خاطر شرکت در این تظاهرات صلح طلبانه دستگیرشده اند.حتی کودکان و تماشاگران از گزند این سرکوب ها مصون نمانده اند.»
درجایی دیگر از این نامه با استناد به منشور اعلامیه حقوق بشر که دولت ایران یکی از امضا کنندگان آن است از سازمان ملل خواسته شده است تا در چند مورد مختلف از جمله « با رسیدگی به نقض دولتی تبصره ۵ و تبصره ۹ منشور همگانی حقوق بشر توسط دولت جمهوری اسلامی ایران که طبق آن (هیچ فردی نباید مورد آزار، شکنجه و رفتار غیر انسانی، توهین آمیز و بی‌رحمانه قرار گیرد؛ هیچ فردی نباید مورد دستگیری اختیاری، زندان دلبخواهی و بدون مقررات و یا تبعید واقع شود) هرچه زودتر به این مسائل رسیدگی شود.»
داریوش اقبالی در چندروز اخیر در لس آنجلس با انجام گفتگوهای رادیویی و تلویزیونی توانسته است انگیزه ای شود برای سازماندهی به تظاهرات صلح آمیز تازه ای در مقابل برخی ازسفارتخانه های این شهر که بنا برگفته او « منافع خود را به بهبود شرایط مردم آزادیخواه ایران ترجیح داده اند.»
داریوش دریک گفتگو با صدای آمریکا می گوید:« مسئله نقض حقوق بشر در کشورما ایران از همه مسائل دیگر مهم تر است . کشتارزندانی ها ، اعدام های علنی در حضور مردم ، به دارآویختن ها، همه این بی رحمی ها و قساوت های سی سال گذشته امروز با وقایعی که در دوهفته گذشته جهان شاهد آن بوده است بالاخره برملا شد و درگوشه و کنار جهان ، همه جا انعکاس یافت و من مطمئنم که با مرور زمان هرروزهم بیشتر از پیش منعکس خواهد شد.»
داریوش که خود را یک خواننده متعهد و سیاسی می داند، درباره ضرورت انجام تظاهرات توسط ایرانیان خارج از کشور در مقابل برخی از کنسولگری ها می گوید: «این برای من بسیار دردناک است ، وقتی می بینم برخی از کشورها ، هنگامی که منافع خود را در خطر می بینند، چشم بر غارت و کشتاری که می شود می بندند و تغییر سیستم را که انتخاب مردم بوده است و حتی اصولی که اساس حقوق بشر را تشکیل می دهد نادیده می گیرند تا این منافع را حفظ کنند. شعار جمهوری اسلامی از روز اول نه شرقی و نه غربی بوده است و در این سی سال هم این شعار به قوت خود باقی مانده است. از طرف دیگر مردم ما هم در دورانی زندگی می کنند که با تصاویری که می فرستند می گویند میخواهند سرنوشت خود را به دست خودشان تعیین کنند.»
داریوش اقبالی درباره کنسرت آینده خود که در یونیورسال آمفی تیاتر برگزار خواهد شد می گوید:« این کنسرت یک حرکت تازه است با یک شعار تازه: میعادگاه ما انسان و آبادی، تاریخ آینده میدان آزادی....»
او می گوید: « این یک فراخوان هنری است .من فکر می کنم اول آگوست درواقع جشن سی ساله هنرمندان است. هنرمندانی که سی سال با مردم و در میان مردم بوده اند. ما روی صحنه میدان شهیاد را بازسازی کرده ایم. روی این صحنه ۱۸۰ تن از هنرمندان ، نه فقط خوانندگان بلکه شاعران، آهنگسازان، نقاشان ...همه و همه حاضر خواهند بود و خلاصه امیدوارم و حس من این است که بچه ها، هنرمندان خود را با داریوش هماهنگ خواهند کرد و هرکسی که به صورتی عضوی از خانواده هنری این شهر به شمار می رود، آن شب برروی صحنه خواهد آمد تا با هم همصدا شویم.»
لیلا فروهر و بیژن مرتضوی دوتن از هنرمندانی هستند که برای شرکت در این همایش هنرمندان ایرانی در کنسرت روز اول آگوست به دعوت داریوش پاسخ مثبت داده اند.
یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۰۱:۵۷