گزارش: شلی اشلندر، خبرنگار صدای آمریکا در برکلی، کالیفرنیا
هرهفته ۲۰ دانش آمور دبیرستانی در شهر اوکلند در شمال کالیفرنیا یک برنامه رادیویی تهیه می کنند که هدف آن ایجاد دوستی و ارتباط بین جوانان از طریق گفتگو و تبادل نظر است. این شوی رادیویی بخشی از برنامه ای سراسری است به نام «پروژه رادیوی جوان» که از طریق دولت حمایت می شود.
دانش آموزانی که از مدارس مختلف در این پروژه بعد از پایان ساعات مدرسه شرکت می کنند، به مدت ۱۲ هفته متوالی و هر هفته ۸ ساعت از وقت خود را به آن اختصاص می دهند. نوجوانان در این کلاس های ویژه نه تنها می آموزند که یک برنامه رادیویی را از ابتدا تا انتها تهیه، تنظیم و اجرا کنند بلکه مهارت های دیگری از قبیل استفاده از رسانه های چندگونه ای(مولتی میدیا)، خلق و تنظیم یک ریتم هیپ هاپ روی کامپیوتر، تدوین ویدیو و طرح و نشر مقالات روی اینترنت را نیز می آموزند. این دانش آموزان هر جمعه با استفاده از آموخته های خود یک برنامه رادیویی را تهیه کرده و آن را برای شنوندگان اجرا می کنند.
روز اجرای برنامه، پاتریک جانسون، آموزگار دروس رسانه ای، به بچه ها هشدار می دهد که تنها دو ساعت وقت دارند تا یک برنامه زنده رادیویی را از ابتدا تا انتها تهیه و اجرا کنند. برنامه ای که شامل پخش موسیقی، اخبار و گزارش های ویژه خواهد بود.
بچه ها در اطاق خبر جمع می شوند و به زودی صدای هیاهوی آن ها برای به دست آوردن آخرین خبرها، هم چنین صدای ماشین تحریر و بحث و جدال آن ها برای انتخاب نوع برنامه ها در حالی که عجله دارند تا پیش از ساعت مقرر کار خود را به اتمام برسانند اطاق را پر می کند.
یکی از دخترها روی یک خبر تازه کار می کند در حالیکه نوجوان دیگری به نام تونی شیون، گزارش ویژه ای در رابطه با خشونت جوانان را نوشته و برای پخش آماده می کند.
تونی شیون که دانش آموز کلاس یازدهم است می گوید: «مرگ یک نوجوان مساله بغرنج و دردناکی است که حتی حرف زدن درباره آن نیز ناراحت کننده و غم انگیز است. برای جوانان خیلی مشکل است که با چنین دردهایی روبرو شوند.»
جانسون، آموزگار کلاس، سه دستیار و هفت انترن روزمزد کمک می کنند تا این نوجوانان تازه کار بتوانند تهیه این برنامه های رادیویی را از آغاز تا پایان به درستی پیش ببرند. ملوین ۱۶ ساله یکی از این انترن هاست که با چند نفر دیگر به کار روی یک اعلامیه در رابطه با رانندگی در حال مستی کار می کنند. به نظر آن ها استفاده از صدای یک تصادف مهیب و سوت آمبولانس می تواند در ذهن شنونده تاثیرات مهمی در رابطه با مطلب مورد نظر داشته باشد.
ملوین می گوید: «این کار یک کار دستجمعی است. ما همه با هم نشستیم و فکر کردیم و به این نتیجه رسیدیم که استفاده از صدا می تواند تاثیر بیشتری روی شنونده داشته باشد.»
ملوین از همان ابتدای تاسیس به کلاس های اولیه «پروژه رادیویی جوان» پیوست و هنوز هم پس از سه سال به عنوان انترن با آن همکاری دارد و در حالی که از کارمندان با تجربه تر چیزهای تازه ای یاد می گیرد، حقوق مختصری هم بابت انجام این کارها دریافت می کند.
هاسیندا آبکاریان ، مدیر اجرایی پروژه رادیوی جوان می گوید تمام این مراحلی که یک نوجوان شرکت کننده در این پروژه می گذراند بخشی از اهداف آن به شمار می رود: «همشاگردی های شما در یک مرحله تبدیل به آموزگاران شما می شوند و چه عاملی بهتر از این می تواند مشوق این نوجوانان باشد؟»
تا بیش از ۱۰ سال پیش آبکاریان هم یکی از دانش آموزان رشته برنامه سازی رادیویی به شمار می رفت اما امروز او اداره کننده ۲۵ کارمند و ۵۰ نوجوان انترن است. اعضای این گروه با کمک یکدیگر منابع گوناگونی در رابطه با نوجوانان را تحت پوشش قرار می دهند. برنامه هایی از قبیل «آشپزخانه رادیویی جوانان» که در آن بچه ها و کارمندان ضمن آموختن آشپزی به کمک یکدیگر یک شام سالم و خوشمزه درست کرده و پیش از آغاز برنامه زنده شبانه آن را می خورند.
کادر کمک دهنده به برنامه رادیویی نیز از میان دست اندرکاران مسایل اجتماعی، روانکاوان و روانشناسان و مشاوران آکادمیک انتخاب شده اند که می توانند مسایل مختلف از فشارهای روانی تا پرکردن درخواست نامه های دانشگاهی را مورد بحث و بررسی قرار دهند.
آبکاریان در موره آموزش های رسانه ای می گوید: «بیشتر دانش آموزانی که به اینجا می آیند کوچکترین تجربه ای در رابطه با کارکرد یک رسانه شنیداری مثل رادیو را ندارند. این بچه های هیچوقت از دیدگاه انتقادی به یک رسانه گروهی نگاه نکرده اند و نمی دانند چه کسانی صاحب این رسانه ها هستند و یا این که چرا تصویری که اغلب این رسانه ها به دست می دهند نمی تواند منعکس کننده واقعی جامعه آن ها باشد»
اما بنا بر گفته آبکاریان، این مساله پس از تنها چند کلاس تغییر می کند و دیدگاه این نوجوانان برای همیشه عوض می شود.
تونی در برنامه «شوی امشب» درباره خشونت نوجوانان صحبت خواهد کرد. پس از آن که میکروفن ها روشن شدند او به شنوندگان خود می گوید که چگونه یکی از خویشاوندان نزدیک او در جریان خشونت های گنگ های خیابانی کشته شده است: «ضمن اشک ریختن احساس کردم که می خواهم این جنایتکاران را ببخشم.» تونی در این برنامه می کوشد تا راه های منطقی وصحیحی برای کاهش اینگونه خشونت ها پیدا کند. ازجمله راه هایی برای ایجاد برنامه های سالم ورزشی برای ساعات پس از مدرسه و یا بوجود آوردن بنیادهای کارآموزی و کاریابی برای این نوجوانان.
پاتریک، آموزگار پروژه رادیوی جوان، هر بار پس از برنامه با گروهی از بچه های دیگر جلسه ای تشکیل می دهد تا نظرات آن ها را در رابطه با برنامه امشب جویا شود.
تارا یک دانش آموز دبیرستانی و یکی از شنوندگان برنامه به «تونی» می گوید: «این برنامه به عنوان اولین برنامه رادیویی خیلی خوب بود. تو هم برای کسی که برای بار اول پشت میکروفن قرار گرفته خیلی راحت و آرام بودی.»
برنامه رادیویی به پایان می رسد و بچه ها روانه خانه هایشان می شوند اما هریک به صورتی منتظر هفته دیگرند تا یک بار دیگر یک برنامه رادیویی تازه را تهیه کنند. جانسون می گوید یکی از دلایل مهم این مساله این است که برای بسیاری از این نوجوانان، پروژه رادیوی جوان یک واقعه مهم و یکی از بهترین چیزهایی است که در عرض روز برای آن ها اتفاق می افتد: «در وحله اول آن ها دست به انجام یک کار جالب زده اند و از این کار لذت برده اند اما در واقع این بذری است که کاشته شده است و این مهارت های تازه می تواند در آینده بسیاری از این نوجوانان نقش مفید و کلیدی ایفا کند.»