پس از درگذشت ادوین هابل، ستاره شناس های جهان همچنان یاد او را با استفاده از تلسکوپ هایی که نام هابل بر آنها گذاشته شده است، یادش را زنده نگاه می دارند.
هابل مهمترین اکتشافات خود را در دهه ۱٩٢٠ انجام داد. کار او به انجام تحقیقات جدیدی در زمینه چگونگی تولد هستی منجر شد. ستاره شناسان از آن زمان تا کنون همچنان این راه را ادامه می دهند و جزییات بیشتری را کشف می کنند. بسیاری از آنان از تلسکوپ فضایی هابل که پس از مرگ او نامگذاری شد استفاده می کنند.
ادوین پاول هابل در سال ۱۸۸۹در مارشفیلد در ایالت میسوری متولد شد. کودکی اش را در ایالت کنتاکی گذراند و سپس با خانواده اش به شیکاگو در ایلینوی رفت و در دانشگاه شیکاگو در رشته ریاضیات و ستاره شناسی تحصیل کرد.
هابل هم دانش آموز خوبی بود و هم ورزشکاری خوب. او در سال ۱٩۰٩ عضو تیم بسکتبال دانشگاه شیکاگو بود. هابل بوکسور توانایی نیز بود به طوری که چندین نفر او را به تمرین و شرکت درمسابقات قهرمانی سنگین وزن بکس ترغیب کردند. اما او تصمیم گرفت تحصیلاتش را ادامه دهد و به کالج کوئین در آکسفورد انگلیس رفت.
ادوین هابل در آکسفورد در رشته حقوق تحصیل کرد. او به قانون مدنی بریتانیا علاقمند بود زیرا خانواده اش سال ها پیش از انگلیس به آمریکا مهاجرت کرده بودند. اوسه سال را در آکسفورد گذراند.
هابل در سال ۱۹۱۳ به آمریکا بازگشت و در لوئیزویل در ایالت کنتاکی دفتر وکالت گشود. پس از مدت کوتاهی دریافت که نمی خواهد وکیل باشد و به دانشگاه شیکاگو بازگشت. آنجا برای بار دیگر تحصیل در رشته ستاره شناسی را آغاز کرد.
ادوین هابل با ابزارو وسائل موجود دررصدخانه یرکز در دانشگاه به آسمان شب نگاه می کرد. تحقیقات او این پرسش اصلی که ستاره شناسان پاسخی برای آن نداشتند را نیز در بر می گرفت: سحاب چیست ؟
آن طور که هابل توضیح می دهد سحاب، واژه تخصصی در علم ستاره شناسی قرن ها قدمت دارد. سحاب نامی بوده که به مناطق دائماَ ابری خارج از منظومه شمسی اطلاق می شده. برخی ستاره شناسان تصور می کردند سحاب ها بخشی از کهکشان راه شیری اند. برخی دیگر می گفتند سحاب ها جهان های جزیره مانندی در مناطقی دوردست در فضا هستند. هابل در تحقیق علمی خود گفت این مسئله تنها از طریق ابزار قوی تری قابل بررسی است که هنوز اختراع نشده اند.
در سال ۱٩۱۷ ایالات متحده درگیر جنگ جهانی اول در اروپا بود. ادوین هابل به ارتش آمریکا پیوست و در فرانسه خدمت کرد.
پیشتر جرج الری هیل ستاره شناس شغلی را در رصدخانه مونت ویلسون در کالیفرنیای جنوبی به هابل پیشنهاد کرده بود. هنگامی که هابل پس از جنگ جهانی اول به آمریکا بازگشت پيشنهاد هیل را پذیرفت. او در آن زمان سی ساله بود و در آستانه شروع کاری بود که شهرتی جهانی برایش آورد.
در مونت ویلسون هابل در اولین رصد خود از تلسکوپی استفاده کرد که آینه ای با قطر۱۵۲ سانتی متر داشت.او سوژه هایی را در درون کهکشان زمین مشاهده کرد و درباره سحابی ها به کشف مهمی نائل شد.
هابل گفت نوری که از سحاب ها می تابد در واقع از ستارگان نزدیک آنها ناشی می شود. به گفته هابل سحاب ابری از اتم و غبار است. سحاب ها مانند ستاره ها آنقدر گرم نیستند که بتوانند نور بتابانند. کمی بعد هابل کار با یک تلسکوپ بزرگتر و قوی تر را در مونت ویلسون آغاز کرد که آینه اش دویست و پنجاه سانتیمتر قطر داشت. این قوی ترین تلسکوپ جهان برای مدت ۲٥ سال بود و قدرتی را که هابل برای کشفیاتش به آن نیاز داشت دارا بود.
از سال ۱٩۲۲ ادوین هابل نقاط دورتر و دورتری را مورد مطالعه قرار داد. اولین کشف بزرگ او زمانی بود که یک ستاره متغیر را مشاهده کرد. ستاره های متغیر ستاره هایی هستند که روشنایی شان در دوره های زمانی مشخص تغییر می کند. هنریتا لیویت منجمی در کالج هاروارد، کشف کرد که این دوره های زمانی روشنایی می تواند برای اندازه گیری فاصله آن ستاره تا زمین مورد استفاده قرار گیرد.
کشف هابل به مناقشات طولانی پایان داد. هابل ثابت کرد نظریه کسانی که می گفتند سحاب در درون کهکشان راه شیری قرار دارد اشتباه است. اوهمچنین ثابت کرد که سحاب ها خود کهکشان اند. منجمان اکنون باور دارند که کهکشان های دور دست به واقع وجود دارند.
هابل سپس به کاوش بیشتر درباره جزییات کهکشان ها، شکل و روشنایی آن ها پرداخت. تا سال ۱٩۲۵ آنقدر آزمایش و مطالعه کرده بود که توانست بگوید جهان از کهکشان هایی با شکل ها و اندازه های مختلف تشکیل شده است.
به گفته هابل، همانطور که ستاره ها با یکدیگر فرق دارند، کهکشان ها هم متفاوتند. برخی کهکشان ها مثل راه شیری و آندرومدا، مارپیچ اند و برخی دیگر شبیه توپ بیسبال یا تخم مرغ هستند. شماری دیگر هم شکل خاصی ندارند.
هابل نظامی را برای توضیح دادن کهکشان ها از طریق شکل پیشنهاد کرد که امروزه نیز همچنان مورد استفاده است. او همچنین نشان داد که کهکشان ها از نظر ذرات درخشانی که دارند به هم شبیه اند. به گفته هابل تمامی کهکشان ها به هم مرتبط هستند همانطور که اعضای یک خانواده به هم ارتباط دارند.
در اواخر دهه ۱٩۲۰ هابل حرکت کهکشان ها در فضا را مورد مطالعه قرار داد. تحقیقات او منجر به کشف انبساط جهان، مهمترین کشف نجومی قرن بیستم شد.
پیشتر وی.ام. سیلفر مطالعاتی را درباره حرکت کهکشان ها انجام داده بود. او کشف کرد که کهکشان ها با سرعتی بین سیصد تا هزاروهشتصد کیلومتر در ثانیه از زمین دور می شوند.
هابل به اهمیت یافته های سیلفر پی برد. او طرحی را برای اندازه گیری فاصله و سرعت کهکشان های مختلف تا جای ممکن در نظر گرفت و با کمک دستیارش حرکت کهکشان را اندازه گیری کرد.
مطالعه روی چهل و شش کهکشان به هابل نشان داد که کهکشان ها در حال حرکت و دور شدن از زمین اند و سرعت حرکت آن ها مستقیما به فاصله آن کهکشان از زمین مرتبط است. هابل کشف کرد که هرقدر کهکشانی از زمین دورتر باشد سرعتش بیشتر است. این قانون علمی « قانون هابل » خوانده می شود.
کشف هابل به معنای تغییری عمده در درک ما ازهستی به شمار می رود.
جهان هستی از زمان پیدایش تا کنون دستخوش تغییر و دگرگونی بوده است و به گفته هابل این مسئله به این معنی است که همه چیز احتمالا با یک انفجار عظیم آغاز شد. از این انفجار اغلب با نام « بیگ بنگ » یاد می شود.
کار هابل با این کشف پایان نیافت. او به مطالعه روی کهکشان ها ادامه داد و منجمانی از سراسر جهان با او کار کردند.
ادوین هابل در میانه جنگ جهانی دوم رصدخانه مونت ویلسون را ترک کرد. او برای وزارت جنگ ایالات متحده کار و تحقیق می کرد. او سپس اغلب اوقاتش را برای طراحی تلسکوپی بزرگتر و جدید در کالیفرنیای جنوبی صرف می کرد. تلسکوپی که در ۱٩۴٩ تکمیل شد و به یاد جرج الری هیل، به نام این منجم معروف نامگذاری شد.
ادوین هابل اولین کسی بود که از تلسکوپ هیل استفاده کرد. او در سال ۱٩۵۳ هنگامی که آماده می شد تا برای چهار شب با این تلسکوپ به آسمان نگاه کند، از دنیا رفت.
یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ ایران ۱۷:۲۷