جنبش زنان ايران در حالی خود را برای برگزاری روز جهانی بزرگداشت زن در هشتم ماه مارس آماده ميکند که مقامات جمهوری اسلامی در ماههای اخير تلاش بی امان خود را برای ايجاد فضای رعب وحشت جهت ساکت کردن فعالين حقوق زنان بطور بيسابقه ای افزايش داده اند. اما به گفته پروين اردلان: "زنان ايران مانند یک رودخانه در حرکتند، و رودخانه را نمی توان متوقف کرد."
در هفته های اخير فعالين جنبش زنان در ايران فقط بدليل شرکت در مراسم روز کارگر شلاق خورده اند ويا بدليل عضويت در کمپينی که تنها قصد آن جمع آوری امضاء از مردم ايران برای رفع قوانين تبعيض آميز عليه زنان کشور است راهی زندان شده اند. همچنين در ماههای اخير بسياری از آنان توسط دولت محمود احمدی نژاد ممنوع الخروج شده اند تا نتوانند در مجامع بين المللی صدای حق طللبانه زنان ايران را به گوش جهانيان برسانند.
اما با اين همه، زنان ايران بدليل فعاليت هاي بی وقفه و صلح آميزشان در سالهای اخير برای اعاده اساسی ترين حقوقشان و برای تغيير قوانين تبعيض آميز کشور عليه آنان بطرز فوق العاده ای از ستايش جامعه بين الملل برخوردار شده اند. تا جائيکه افکار عمومی، سازمان ها ی بين المللی و حتی رسانه های خبری در گوشه و کنار جهان جانانه به دفاع از آنها و اهدافشان برخاسته اند.
در همين دی ماه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دبيرکل اين سازمان، بان گی مون هنگاام ارائه گزارشی از وضعيت نگران کننده نقض حقوق شهروندان ايرانی به کشورهای عضو با تاکيد برمسالمت آميز بودن جنبش زنان ايران مقامات جمهوری اسلامی ايران را بدليل سرکوب آنها مورد نکوهش قرارداد.
روز سی بهمن درزندان مرکزی شهر سنندج، احکام هفتاد ضربه شلاق برای سوسن رازانی و پانزده ضربه شلاق برای شيوا خيرآبادی دوفعال زن کارگری تنها بدليل شرکت در مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر در خردادماه در شهر سنندج به اجرا درآمد. هردوی آنها به مجازات زندان تعليقی نيز محکوم شده اند.
روز گذشته يک سازمان بين المللی مدافع حاميان حقوق بشر بنام جبهه مقدم با انتشار نامه ای خطاب به محمود احمدی نژاد ضمن محکوم کردن اين اقدام اعلام کرده است :"همه ميدانند اين دو زن بدليل فعاليت هايشان در دفاع از کارگران به اين سرنوشت دچار شده اند."
روز ده بهمن بطور غير مترقبه، حکم سه سال زندان برای عاليه اقدام دوست معلم و ساکن گيلان و يکی ديگر از فعالين حقوق زنان که دوسال پيش به جرم شرکت در يک تجمع قانونی و مسالمت آميز در ميدان هفت تير در تهران همراه گروهی از زنان بازداشت شده بود به اجرا گذاشته شد واو روانه زندان اوين شد. فعالان جنبش زنان با صدور اعلاميه اين اقدام شتابزده مقامات جمهوری اسلامی را به گروگان گرفتن مظلومترين ياران جنبش زنان در ايران توصيف کردند و به آنان هشدار دادند که اين اقدامات دولت مانع از فعاليت های قانونی و مسالمت آميز زنان ايران نخواهد شد.
روز گذشته در سايت اينترنتی مدرسه فمينستی بنقل از نسيم غنوايی وکيل مدافع عاليه اقدام آمده است :"از زمان زندانی شدن عاليه اقدام دوست تاکنون هيچ کس نتوانسته است با وی در زندان ملاقات داشته باشد و عليرغم تقاضای دريافت وسايل شخصی ماموران زندان از دادن اجازه ديدار و تحويل لوازم شخصی به عاليه اقدام دوست ممانعت بعمل آورده اند. "
در دی ماه گذشته ماموران امنيتی در فرودگاه تهران از خروج نسرين ستوده وکيل مدافع و فعال جنبش زنان که فصد سفر به اروپا برای دريافت جايزه ای به دليل قدردانی از فعاليت هايش را داشت جلوگيری بعمل آوردند. قبل ازآن نيز مقامات فرودگاه مانع از خروج پروين اردلان روزنامه نگار و يکی ديگر از چهره های شناخته شده جنبش زنان ايران برای دريافت جايزه اولاف پالمه شده بودند.
نسرين ستوده در پاسخ به اين سوال که به چه دليل مقامات حکومت جمهوری اسلامی ايران مانع از سفر او برای دريافت جايزه حقوق بشر شده اند ميگويد "آنها پيش از هرچيزی خواهان قطع ارتباط فعالان حقوق بشر در ايران با جامعه بين الملل هستند."
اما زنان ايران ساکت ننشسته اند. امروزدر سايت اينترنتی تغییر برای برابری آمده است: " در پی ادامه ممنوع الخروجی فعالان مدنی و سیاسی و زنان، برخی معترضان به این امرشکایت خود را به دادسرا ارائه دادند. نسرین ستوده از وکلا و همین طور شاکیان پرونده که خود نیز ممنوع الخروج شده است با اعلام این خبر افزود علاوه برخودم تاکنون شکایت عیسی سحرخیز، پروین اردلان، منصوره شجاعی و طلعت تقی نیا به شعبه اول بازپرسی دادسرای کارکنان دولت ارجاع شده است."
روزنامه ایندیپندنت چاپ بريتانيا در ویژه نامه "زندگی" روز پنجشنبه ۲٦فوریه خود گزارشی را منتشر کرده است که در آن به بررسی وضعیت جامعه زنان ایرانی پرداخته شده است. خبرنگار ایندیپندنت که به ايران سفر کرده می نویسد: "تعجب بر انگیز است که چرا باید برخی روحانیون و سیاستمداران متعصب ایران تا این اندازه تمایل داشته باشند زنانی را که حتی نظام اسلامی حکومت را به چالش نمی کشند و تنها تقاضای توازن در قوانین زن و مرد را مطرح می کنند، ساکت نگه دارند."
در اين مقاله به سخانان پروين اردلان اشاره شده که گفته است: "باید گام به گام حرکت کنیم. ما انقلاب و جنگ را دیده ایم و می دانیم که تغییر ناگهانی راه حل ایران نیست." "اما ما مانند یک رودخانه در حرکتیم، و می دانید که رودخانه را نمی توان متوقف کرد."