در اظهار نظرهای گوناگون می خوانیم که حساسیت چین به دالائی لاما، موضوع تازه ای نیست وهر بار که دالائی لاما سفری به اروپا و خصوصا فرانسه دارد اگر ملاقاتی بین او با مقامات فرانسوی انجام بگیرد روابط چین با فرانسه دچار نوساناتی می شود.
ازآغاز ریاست دوره ای اتحادیه اروپا توسط فرانسه نشست های مشابه با روسیه، هند و یا دولت های حاشیه دریای مدیترانه صورت گرفته بود. دلیل غضب چین، دیدار آقای سارکوزی با دالائی لاما درمراسم سالگرد اعلام جهانی حقوق بشر است که در ماه دسامبر صورت می گیرد و اگر این بهانه آشکار مطرح نشده اما حافظه، آخرین سفر دالائی لاما به فرانسه در تابستان امسال را به یاد می آورد. در آن زمان خانم کارلا برونی همسر ريیس جمهوری و خانم راما یاد، وزیر مشاور در امور حقوق بشر و آقای برنار کوشنر وزیر خارجه با انداختن شال سفید بر دوش خود در کناردالائی لاما ایستادند.
بعد از این دیدار آقای سارکوزی دو بار با مقامات چین ملاقات کرد که آخرین بار، ماه گذشته در کنگره اروپا و آسیا بود. زمانی صحبت از تحریم کالاهای فرانسوی هم شنیده شد که همزمانی آن با مسابقات المپیک پکن و امکان عدم شرکت در مراسم افتتاحیه می رفت تا به یک بحران سیاسی تبدیل شود.
دالائی لاما در آن زمان با ريیس جمهوری فرانسه ملا قات نداشت و در این باره گفت ما هم چینی هستیم و نمی خواهیم به مخالفان خود بهانه ای داده باشیم. آقای فرانسوا گودمان مسئول بخش آسیا در انستیتوی روابط بین الملل فرانسه می گوید چین لغواین نشست را آگاهانه از پیش تدارک دیده بود. وی عقیده دارد چین با این عمل تلافی جویانه در آخرین ماهی که فرانسه ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را دارد خواسته است به سایر دولت های اروپايی هم هشداری داده باشد. روزنامه نگار دیگری می گوید برخلاف خانم مرکل و یا آقای گوردن براون آقای سارکوزی در دوران ریاست جمهوری اش با دالائی لاما ملاقات نکرده است .
مثال دوم و باز از سوی آقای گودمان، پرزیدنت جرج بوش هم با دالائی لاما ملاقات کرده و تا کنون روابط چین و آمریکا به این خوبی نبوده است .
آقای کین کانک سخنگوی وزارت خارجه چین گفته است ما در کشورمان ضرب المثلی داریم که می گوید هرکس که مسئله ای ساخت خود او هم باید آن را حل کند ولی او دقیقا نگفت فرانسه چه مسئله ای را به وجودآورده است. روز جمعه آقای اریک شوالیه سخنگوی وزارت خارجه فرانسه نیز از لغو این نشست توسط چین اظهار تاسف کرد .
در سایت های مختلف در اینترنت نیز با نظرات و دیدگاه های متفاوتی روبرو می شویم. برای نمونه در سایت لوموند آمده کدام تفکری می تواند گفتار دالائی لاما را عاقلانه نبیند وقتی دالائی لاما می گوید تبت باید زیر نظر پکن باشد بی آنکه مردم پکن زیر فشار حکومتی قرار بگیرند .
در نوشته ای دیگرمی بینیم که قرن نوزدهم در چین قرن بی حرمتی ها بود، قرن بیستم قرن به پا خیزی چین و حالا قرن بیست ویکم تبدیل به قرن جهانداری برای این کشور شده است و در پایان این نظریه را خواندیم که نوشته است همه از جنگ متنفریم ولی همه جنگها به نام دست یابی به صلح آغاز شده است و خدا را شکر کسی به فکر صلح نیست.