مقامات روسی می گویند نیروهای آنها خود را برای خارج شدن از اوستیای جنوبی آماده می کنند، اما گزارش های ضد و نقیضی در این مورد مخابره شده است. برخی از گزارش ها حاکی از آن است که سخنگوی وزارت دفاع روسیه تنها از بررسی آماده سازی نیروهای آن کشور برای خروج از استان جدائی طلب اوستیای جنوبی سخن گفته است. اما برخی دیگر از اخبار رسیده از عقب نشینی قوای روسیه از آن ایالت جدائی طلب خبر می دهند.
سرانجام نیروهای روسی که از ایالت جدائی طلب اوستیای جنوبی تا شهر ایگوئتی در تقریباً ۴۵ کیلومتری شمال، و از استان آبخازیا تا شهرک روستاوی در حدود ۳۵ کیلومتری غرب پایتخت گرجستان پیشروی کرده بودند، بعد از امضای قرارداد آتش بس توسط تفلیس و مسکو، از مرکز آن دو شهر خارج شدند.
عقب نشینی که در مواردی با آتش زدن ابزار و ادوات جنگی بدون استفاده ارتش اشغالگر توام بوده، اما وانو مرا بیشویلی وزیر کشور گرجستان هنوز به مواردی اشاره می کند که نمایانگر تحرکات اشغالگرانه نیروهای نظامی روسیه ست.
مهمترین ماده قرارداد آتش بس میان مسکو و تفلیس، پس کشیدن نیروهای نظامی دو طرف به مواضع قبل از شروع درگیری ها در ۸ اوت است که طبعاً شامل خروج نیروهای روسی از دو ایالت جدائی طلب اوستیای جنوبی و آبخازیای گرجستان نیز می شود.
با این حال سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه که اظهارات رسمی سه روز قبل او دائر بر اینکه «دنیا می تواند تمامیت ارضی گرجستان را به فراموشی بسپارد» نشانه های آشکاری از مقاصد آتی کرملین برای شکل دهی به بحران فعلی را با خود داشت، روز شنبه در عبارات صریح اللحنی، تاکید کرد عقب نشینی نیروهای مسلح کشور متبوعش از گرجستان منوط به دستیابی به شرایط امنیتی دیگری ست، شرایطی که مسکو نه آنها را بر شمرده و نه زمان مشخصی را برای تحقق آنها معین کرده است.
میخائیل ساکاشویلی رئیس جمهوری گرجستان در بازدید از آوارگان شهر گوری که در مدرسه ای در تفلیس پناه گرفته اند، قول داد حکومت مرکزی از هیچ کوششی برای بازسازی زندگی قبلی آنها دریغ نخواهد کرد.
در خبر دیگری در رابطه با بحران گرجستان، مارک پرین بریخام باوت یک قاضی و دیپلومات فرانسوی و دبیر کل فعلی سازمان امنیت و همکاری اروپا، نهادی متشکل از ۵۶ کشور واقع در آمریکای شمالی و اروپا و قفقاز و آسیای مرکزی، که از سال ۱۹۷۳ با هدف افزایش مراودات و مباحثاث سیاسی میان کشورهای عضو تأسیس شده، در سخنانی در والدی قفقاز مرکز ایالت اوستیای شمالی که در خاک روسیه واقع است، با بر شمردن واقعیات تاریخی و جغرافیائی، بر حق تعيین سرنوشت ایالت اوستیای جنوبی توسط ساکنان آن تأکید کرد.
گرجستان کشوری ۴ میلیون و ششصد هزار نفره در قفقاز که به مدت تقریباً دو قرن، ابتدا بخشی از روسیه تزاری و بعداً یکی از ۱۵ جمهوری تشکیل دهنده اتحاد شوروی سابق بود. در آوریل سال ۱۹۹۱ مستقل شد، دو ایالت اوستیای جنوبی و آبخازیای آن کشور به دنبال جنگی کوتاه اما خونین در اوائل دهه ۱۹۹۰، عملاً برای پانزده شانزده سال گذشته از تسلط حکومت مرکزی تفلیس خارج بوده اند، و در حال حاضر با جمعیتی جمعاً در حدود دویست هزار نفر که ۷۰ درصد آنها روادید روسی دارند و با اقتصادی غیر صنعتی و روبل روسی بعنوان پول رایج آن مناطق، در مرکز بحران فعلی میان گرجستان و روسیه قرار گرفته اند.
بنا به نوشته روزنامه اکونومیست مورخ ۲۷ نوامبر سال ۲۰۰۷، سه ماه قبل از اعلام استقلال کوزوو از بلگراد، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری وقت و نخست وزیر فعلی روسیه، با صراحت از استقلال اوستیای جنوبی و آبخازیای گرجستان در صورت جدائی کامل کوزوو از صربستان نام برده بود.
